|
Ο Παναγιώτης Κονδύλης ήταν από τους λίγους πρωτότυπους διανοούμενους-στοχαστές της μεταπολεμικής Ελλάδας (είχε γεννηθεί το 1943).
Μονίμως αποκλεισμένος από την ελληνική πανεπιστημιακή πραγματικότητα, δούλεψε και διακρίθηκε στη Γερμανία - κατά το «ουδείς προφήτης στον τόπο του».Τα περισσότερα βιβλία είχαν εκδοθεί πρώτα στα γερμανικά και ο ίδιος ήταν από τους τακτικότνεργερυς του feuilleton της εφημερίδας ''Frankfurter Αllgemeine'' ''Ζeitung''. Ο Κονδύλης με το έργο του προσπάθησε να δώσει, εκτός των άλλων, ορισμένα ερμηνευτικά κλειδιά για να κατανοήσουμε την ελληνική κοινωνία.
'''Επιτομή έργου'''
Ο Φόλκερ Γκέρχαρτ, καθηγητής της κοινωνικής φιλοσοφίας και της φιλοσοφίας του Δικαίου του Πανεπιστημίου Χούμπολτ του Βερολίνου, σε άρθρο του στην εφημερίδα
DIE ZEIT της 4/5/2000, έλεγε γι΄αυτό το εγχείρημα : «Ο Κονδύλης κάνει λόγο για «κοινωνική οντολογία» και σχεδίαζε να εκθέσει τα θεμελιώδη της γνωρίσματα σε ένα
έργο με πάνω από δύο χιλιάδες σελίδες και τον τίτλο «Το πολιτικό και ο άνθρωπος». Πρόκειται για εγχείρημα που εκκρεμεί το αργότερο από την εποχή του Κόντ και του
Μαρξ. Όμως τα εξαρτημένα ανακλαστικά της κοινωνικής θεωρίας απέναντι σε οτιδήποτε θα μπορούσε να όζει «μεταφυσικής», το αντιστρατεύονταν. Έτσι στον συγγραφέα
ανήκει η τιμή ότι αποτόλμησε να καταπιαστεί με ένα μεγάλο σχέδιο, εκεί όπου απέτυχαν οι κοινωνιολόγοι και οι φιλόσοφοι του 19ου και 20ού αιώνα. Falk Horst επιμελήθηκε
την έκδοση του εννιακοσιοσέλιδου χειρογράφου του πρώτου τόμου του τρίτομου έργου του <<κοινωνική οντολογία>> και ελπίζει από τα καταλειπόμενα σημειώματα και
προσχέδια να δημοσιεύσει δύο ακόμα τόμους. Ο ένας πραγματεύεται την «Κοινωνία ως πολιτικό συλλογικό υποκείμενο», ο άλλος φέρει τον τίτλο «Ταυτότητα, Ισχύς και
Πολιτισμός» και εξετάζει τις προϋποθέσεις τους.»
Αυτό που τον κάνει ιδιαίτερο, είναι νομίζω η διανοητική του διαδρομή. Δεν ήταν ένας κλασσικός φιλόσοφος. Κατείχε σε βάθος την ιστορία των ιδεών και το σύνολο των
κοινωνικών επιστημών.Γι΄αυτό το σκεπτικό του ήταν και είναι πολυδιάστατο. Κυρίως όμως, η διανοητική του διαδρομή οφείλεται στο γεγονός ότι μελέτησε τον μαρξισμό
όσο λίγοι διανοούμενοι.Ηταν στα νιάτα του μαρξιστής.Στην πορεία, θεωρώντας ότι είχε κάνει λάθος, η διανοητική του αντιπαράθεση με τον μαρξισμό τον οποίο γνώριζε
τόσο καλά, ήταν αυτή που τον έκανε να είναι τόσο πρωτότυπος στη σκέψη του.Ο Ρ. Αρόν, που ακολούθησε και αυτός τον μοναχικό δρόμο (στην εποχή του ) της
αντιπαράθεσης με τον μαρξισμό, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στην δεκαετία του 1970 είχε εξηγήσει πολύ καλά και με απλά λόγια αυτή την διανοητική διαδρομή που
ακολούθησε κατά την γνώμη μου και ο Π. Κονδύλης πολύ αργότερα.Ελεγε, αν θυμάμαι καλά το εξής : «στα πλαίσια της αντιπαράθεσης μου με τον μαρξισμό, εγώ ,ένας
φιλόσοφος, οδηγήθηκα, όπως άλλωστε και ο Μαρξ στην εποχή του, να μελετήσω τα συστήματα διακυβέρνησης, την οικονομία, την κοινωνιολογία, τις διεθνείς σχέσεις,
την ιστορία, και γενικότερα όλες τις κοινωνικές διεργασίες και τα ανθρώπινα πράγματα.»
Λόγω αυτής της διανοητικής πορείας του, ο Κονδύλης ηταν ένας πραγματικά μεγάλος στοχαστής της εποχής του.
==Έργα στα Ελληνικά==
| 