Σπύρος Σακκάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στο [[Ωδείο Αθηνών]] (μονωδία με τον Κίμωνα Τριανταφύλλου και με την Μαρίκα Καλφοπούλου - δίπλωμα 1963). Συνέχισε τις σπουδές του στο [[Μοτσαρτέουμ]] του Ζάλτσμπουργκ[[Σάλτσμπουργκ]] (1963-67), με τον Μαξ Λόρεντς (μονωδία – όπερα) και τον Πάουλ φον Σιλάφσκυ ([[lied]] – [[ορατόριο]]). Με το πέρας των σπουδών του έζησε και εργάστηκε στο εξωτερικό για 40 χρόνια.

Παγκοσμίως γνωστός και αγαπητός για τις ξεχωριστές και επιτυχημένες πρωτοποριακές ερμηνείες του σε όλα τα είδη της φωνητικής και τραγουδιστικής μουσικής έκφρασης, συμμετέχει συχνά στα μεγαλύτερα μουσικά κέντρα του κόσμου, σε διεθνή φεστιβάλ, Όπερεςόπερες και συναυλίες, ερμηνεύοντας το τ ρ α γ ο ύ δ ιτραγούδι σε όλες τις μορφές του (lied, [[όπερα]], σύγχρονο), από την εποχή του μεγάλου πολιτισμού - της Αρχαίας Ελλάδας- μέχρι σήμερα!!.

Διέπρεψε ιδιαίτερα στο Γερμανικό Lied όπου έχει τραγουδήσει σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος όλων των έργων των μεγάλων συνθετών του 18ου, 19ου και 20ου αιώνα, καθώς και τα σημαντικότερα έργα στο έντεχνο τραγούδι του υπόλοιπου δυτικού πολιτισμού, μαζί καισυμπεριλαμβανομένης της Αμερικής.

Οι ερμηνείες του στο έντεχνο και ποιητικό τραγούδι στάθηκαν μοναδικές, αφού του χάρισαν την μεγάλη ανταπόκριση του κοινού και την αναγνώριση του παγκοσμίου τύπου στην πρωτοπορία και την δεινότητα της φωνής του, η οποία έχει ήδη χαράξει νέους δρόμους στην ερμηνεία του Lied!.

Έχει τραγουδήσει με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου όπως, Philharmonia, B.B.C, London Symphony, Mozarteum and Camerata Academica (SALZBURG,) B.R Symphony (Muenchen), Nouvelle Orch. Philharmonique, Toscanini Orch. Boston Orch. New York, e.t. και μαέστρους όπως, R. Kempe, J. Keilberth, R. Kubelik, J. Metha, P. Eotvos, M. Janovsky, E.P. Salonen, M. Tabachnik, και πολλοίπολλους άλλοι!!άλλους. Το μοναδικό του ταλέντο στην σύγχρονη μουσική και στην πρωτοπορία της τέχνης, έκανε πολλούς διάσημους συνθέτες να γράψουν έργα, ειδικά για την φωνή του, J. Cage, G. Crumb, I.[[Ιάννης XenakisΞενάκης]], J.[[Τζω TavernerΤάβενερ], R. Koering, G. Apergis, J.[[Γιάννης ChristouΧρίστου]], W. Rihm, Th.[[Θεόδωρος AntoniouΑντωνίου]], W.[[Γκιέργκι LigettiΛίγκετι]], G. Bialas, G.[[Γιώργος CourouposΚουρουπός]], W. Killmayer, W. Hiller, N.[[Νίκος MamangakisΜαμαγκάκης]], M.[[Μάνος ChadjidakisΧατζιδάκις]] e.tκλπ.

Καθοριστική ήταν η συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι και μια φιλία από το 1961 έως τον θάνατο του συνθέτη, έργα του οποίου ερμήνευσε με τον ίδιο στο πιάνο και στο Pontium, σε 250 και πλέον συναυλίες σε όλον τον κόσμο!. Ο Ιάννης Ξενάκης, επίσης στενός φίλος και συνεργάτης επί 30 χρόνια και επιστήμονας ο οποίος ερεύνησε με τον Σακκά τις δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος και της φωνής του, συνέθεσε για τον Σπ. Σακκά τα μοναδικά σολιστικά έργα για φωνή, "AIS" 1981, "Pour Maurice" 1984, «Κασσάνδρα» 1988, «Θεά Αθηνά» 1992, ενώ είχε αρχίσει την προετοιμασία του «Προμηθέα», χωρίς όμως να τον προλάβει.

Ο Σπύρος Σακκάς έχει τραγουδήσει πάνω 500 παγκόσμιες πρεμιέρες σύγχρονων μουσικών έργων (όπερες, μουσικό θέατρο, συναυλίες), από τις οποίες τουλάχιστον οι μισές γράφτηκαν για την φωνή του!!. Ο Σπ. Σακκάς σκηνοθετεί όπερες, μουσικό θέατρο, μονοδράματα, στην Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Η.Π.Α. και διευθύνει διεθνώς πολλά προγράμματα-εργαστήρια-έρευνες για την ανθρώπινη φωνή, σε σχέση πάντα με την σωματική και ψυχική δραστηριότητα!!. Ίδρυσε στις Η.Π.Α, το 1973, το εργαστήριο φωνητικής έρευνας το οποίο διευθύνει έως σήμερα, ενώ από το 1985 μετονομάστηκε στην Αθήνα σε «Κέντρο Φωνητικών Τεχνών» (Κ.Φ.Τ.) και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να ερευνά και να συλλέγει σημαντικές «πληροφορίες» και πρακτικές φωνητικής αγωγής, που αφορούν στο πολύ σκοτεινό μέλλον της ανθρώπινης φωνής!.

Δίδαξε φωνητική αγωγή και φιλοσοφία του ανθρώπινου ήχου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1994–2002). Επίσης, στο «Καθολικό Πανεπιστήμιο» Washington DC (1973-1977), στο Πανεπιστήμιο «Παραστατικών Τεχνών» της Φιλαδέλφειας (1977-1991) και στα Πανεπιστήμια της Βοστώνης και στο Salt Lake City. Το Κ. Φ. Τ., έχει παρουσιάσει πολλές μουσικοθεατρικές παραγωγές και ερευνητικά προγράμματα στον ποιητικό και θεατρικό λόγο παγκοσμίως!. (Αντιγόνη 1991 και 2006, και «Πέρσες» 1999, με τον Λ. Βογιατζή. «Φωνές του μύθου – Φωνές του οίστρου» 1996 και «Χρησμολογία» (Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος Δελφών), «Υπό το ίσον φως» 1997 (Πολ. Πρωτεύουσα Θες/κης), «Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα» Λυρική Σκηνή Αθήνα (2009-2010). Επίσης έχει σκηνοθετήσει στη Λυρική Σκηνή τις όπερες «Προφορική προδοσία» του Μ. Κάγκελ (1995) και « Η μάσκα του κόκκινου» του Δ. Μαραγκόπουλου (1999).