Κλασική εποχή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από το τέλος των [[Περσικοί πόλεμοι|Περσικών Πολέμων]] έχουμε ευρεία χρήση του γραπτού λόγου: στην [[τραγωδία]] και στην αύξηση του αριθμού των δημόσιων και ιδιωτικών επιγραφών. Καθιερώθηκε, ακόμη, η αποτύπωση του εθνικού ονόματος στον οπισθότυπο των νομισμάτων (το εθνικό όνομα παραγόταν από τοπωνύμια ή από ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές). Συνέβαλε η λειτουργία του [[Δημοκρατία|δημοκρατικού πολιτεύματος]] και οι πολυμερείς σχέσεις. Οι πολιτικές συνθήκες οδήγησαν στην ανάπτυξη καινούργιων ειδών γραπτού λόγου, όπως η αττική πεζογραφία και το [[Δράμα (λογοτεχνία)|δράμα]]. Νέα είδη του γραπτού λόγου είναι η ιστοριογραφία (δημιούργημα της πρώιμης κλασικής περιόδου), το δοκίμιο, η βιογραφία, το μυθιστόρημα. Τα θέματα του δράματος είναι σύγχρονα γεγονότα και καταστάσεις (π.χ. η «Μιλήτου άλωσις», οι «Πέρσαι») όπως και οι κωμωδίες του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]]. Ο [[Ηρόδοτος]] συγγράφει την ιστορία των περσικών πολέμων και ο [[Θουκυδίδης]] αυτή του [[Πελοποννησιακός πόλεμος|Πελοποννησιακού πολέμου]]. Ο [[Ξενοφώντας]] συνεχίζει τη διήγηση του Θουκυδίδη μέχρι το 362 π.Χ..