Πόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο αντιστράτηγος Άρθουρ Ουέλσλι επέστρεψε στην Πορτογαλία τον Απρίλιο 1809 για να διευθύνει τις αγγλοπορτογαλλικές δυνάμεις. Ενίσχυσε το βρετανικό στρατό με πορτογαλικά συντάγματα εκπαιδευμένα από τον Βρετανό στρατηγό Ουίλιαμ Μπέρεσφορντ και τα βοήθησε να προσαρμοστούν στο βρετανικό τρόπο εκστρατείας. Οι νέες αυτές δυνάμεις εκδίωξαν τον Σουλτ από την Πορτογαλία στη μάχη του Γκρίζου (10-11 Μαΐου 1809) και τη δεύτερη μάχη του Οπόρτο (12 Μαΐου), ενώ και οι άλλες βόρειες πόλεις ανακαταλήφθηκαν από τον Πορτογάλο αντιστράτηγο Φρανσίσκο ντα Σιλβέιρα. Οι δυνάμεις του Σουλτ έμοιαζαν καταδικασμένες, αλλά κατάφεραν να διαφύγουν χωρίς τον βαρύ εξοπλισμό τους, βαδίζοντας μέσω από τα βουνά και φτάνοντας στην πόλη [[Ορένσε]] της [[Γαλικία]]ς. Στις 7 Ιουνίου, ο γαλλικός στρατός του στρατάρχη [[Μισέλ Νεΰ|Μισέλ Νέυ]] ηττήθηκε στη μάχη του Πουέντε Σανπάγιο από τμήμα των ισπανικών δυνάμεων υπό τον συνταγματάρχη Πάμπλο Μορίγιο, και ο Νέυ υποχώρησε με τις δυνάμεις του στις 9 Ιουνίου στο [[Λούγο]] υπό τη συνεχή παρενόχληση Ισπανών ανταρτών. Στο Λούγο, τα στρατεύματα του Νέυ ενώθηκαν με εκείνα του Σουλτ και αποσύρθηκαν μαζί από τη [[Γαλικία]] τον Ιούλιο του 1809. Το γεγονός αυτό σήμανε την οριστική εκκένωση της [[Γαλικία]]ς από το γαλλικό στρατό και τη δημιουργία ενός νέου πολεμικού μετώπου.

 

[[Αρχείο: Pablo-morillo.jpg|left|thumb|200px|O Ισπανός συνταγματάρχης Πάμπλο Μορίγιο, αργότερα Στρατηγός Κυβερνήτης της [[Βενεζουέλα]]ς]]