Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις αρχές του 1791 οι Ευρωπαίοι μονάρχες αντιμετώπιζαν με ανησυχία την εξάπλωση της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]]. Η πρώτη αντίδραση προήλθε από τον αυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], [[Λεοπόλδος Β' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδο Β΄]], ο οποίος ήταν και αδελφός της βασίλισσας [[Μαρία Αντουανέττα|Μαρίας Αντουανέτας]]. Μαζί με τον βασιλιά της Πρωσίας [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκο Γουλιέλμο Β΄]] εξέδωσε τη [[Διακήρυξη του Πίλλνιτς]], η οποία διακήρυσσε το ενδιαφέρον των μοναρχών της [[Ευρώπη]]ς για την τύχη του [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΣΤ']] και της οικογένειάς του, απειλώντας παράλληλα με αυστηρές συνέπειες σε περίπτωση που τους συνέβαινε οτιδήποτε.

 

 

Την ίδια χρονιά ο [[Δούκας του Μπράουνσβαϊκ]], επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων, [[Πρωσία|Πρώσων]] και [[Αυστρία|Αυστριακών]], εκστράτευσε κατά της Γαλλίας, σημειώνοντας αρχικά επιτυχίες. Αφού κατέλαβε με ευκολία τα φρούρια του [[Λονζουί]] και του [[Βερντέν]] εξέδωσε μία προκήρυξη, γνωστή ως [[Μανιφέστο του Μπράουνσβαϊκ]], με την οποία εξέφραζε την πρόθεσή του για παλινόρθωση του Γάλλου βασιλιά. Ανέφερε επίσης πως θα μεταχειριζόταν πρόσωπα ή πόλεις που θα αντιστέκονταν σ’ αυτό ως αντάρτες, και θα καταδικάζονταν με βάση το στρατιωτικό νόμο. Η διακήρυξη αυτή ξεσήκωσε αντίδραση στη Γαλλία και οδήγησε στην ενδυνάμωση του στρατού των επαναστατών. Στις 10 Αυγούστου ένα μεγάλο πλήθος εισέβαλε στα ανάκτορα, όπου βρισκόταν περιορισμένος ο βασιλιάς [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΣΤ΄]] και τον συνέλαβε. Ο Λουδοβίκος εκτελέστηκε στις 21 Ιανουαρίου 1793.