Νεζερά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Ιστορία==

Στα τέλη του 8ου αιώνα Εζερίτες και [[Μηλιγγοί]], που είχαν εγκατασταθεί νωρίτερα στην [[Νομός Λακωνίας|Λακωνία]] και την [[Νομός Ηλείας|Ηλεία]] επαναστάτησαν κατά των Βυζαντινών, έκαναν επιδρομές και λεηλατούσαν την Αχαΐα. Το [[805|805 μ.Χ.]] οι Σλάβοι αυτοί με την βοήθεια [[Άραβες|Αράβων]] και [[Σαρακηνοί|Σαρακηνών]] [[Πολιορκία της Πάτρας (805)|πολιόρκησαν]] την [[πόλη]] της [[Πάτρα]]ς. Η πόλη άντεξε την πολιορκία και σώθηκε σύμφωνα με την [[παράδοση]] από θαύμα του [[Άγιος Ανδρέας|Αγίου Ανδρέα]], μάλιστα οι πολιορκημένοι βγήκαν έξω από τα τείχη και νίκησαν του Σλάβους σε μάχη σώμα με σώμα. Μετά την ήττα τους οι Εζερίτες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Νεζερών και χωρίς να είναι σίγουρο και τεκμηριωμένο θεωρούνται μάλλον οι πρώτοι οικιστές της περιοχής.

 

Μετά την εγκατάσταση τους στην περιοχή, οι Εζερίτες εξεγέρθηκαν αρκετές φορές κατά των Βυζαντινών, γενικά όμως ήταν πιο φιλήσυχοι από την συγγενική τους φυλή τους [[Μηλιγγοί|Μηλιγγούς]]. Το [[842]] στάλθηκε από τον [[Αυτοκράτορας|αυτοκράτορα]] [[Μιχαήλ Γ΄]] στην περιοχή ο [[Θεοφύλακτος Βρυέννιος]] για να υποτάξει τους εξεγερμένους του [[Θέμα Πελοποννήσου|Θέματος Πελοποννήσου]], ανάμεσα στους οποίους ήταν και οι Εζερίτες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να πληρώνουν ετήσιο φόρο 300 χρυσά νομίσματα. Αλλά και ο τελευταίος τους ξεσηκωμός, την περίοδο της αυτοκρατορίας του [[Ρωμανός Α´|Ρωμανού Α΄ Λακαπηνού]] είχε δυσμενή κατάληξη. Το [[921]] ο στρατηγός [[Κρηνίτης Αροτράς]] είχε διαταγή να τους αποτρέψει να κάνουν άλλη εξέγερση και να τους υποτάξει. Η εκστρατεία διήρκεσε από την [[άνοιξη]] μέχρι το [[Νοέμβριος|Νοέμβριο]] του ιδίου [[Έτος|έτους]].

 

Στις αρχές του [[13ος αιώνας|13ου αιώνα]], κατά την [[Δ΄ Σταυροφορία]], η περιοχή πέρασε στην κυριαρχία των [[Φράγκοι|Φράγκων]] και αποτέλεσε μέρος της [[Βαρωνία της Χαλανδρίτσας|Βαρωνίας Χαλανδρίτσας]] του [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|Πριγκιπάτου Αχαΐας]]. Έως τα μέσα του [[15ος αιώνας|15ου αιώνα]] η περιοχή ήταν υπό συνεχή [[Λατινοκρατία|Φραγκοκρατία]] αλλά εκείνη την περίοδο οι Βυζαντινοί ανάκτησαν τα εδάφη του Πριγκιπάτου Αχαΐας και τα Νεζερά αποτέλεσαν ξανά μέρος [[Δεσποτάτο του Μυστρά|Δεσποτάτου Μορέως]], τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο οι Βυζαντινοί κράτησαν για λίγο αυτήν την φορά την περιοχή αφού η [[Πελοπόννησος]] ύστερα από λίγα χρόνια καταλήφθηκε από τους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανούς]], ενώ παράλληλα είχε ξεκινήσει το τέλους της άλλοτε ένδοξης και μεγάλης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

 

Έπειτα από πολιορκία του [[Κάστρο των Νεζερών|κάστρου των Νεζερών]] από τους Οθωμανούς η περιοχή τελικά πέρασε υπό την κυριαρχία τους. Αναφέρεται ότι το κάστρο θεωρούνταν απόρθητο<ref>Γκουρβέλος 2007, σελ. 57.</ref>, ενώ η τοπική [[Παράδοση|λαϊκή παράδοση]] μιλά για μακρά πολιορκία του κάστρου, αφού οι ντόπιοι κάτοικοι είχαν καταφέρει μέσω ενός μυστικού περάσματος και τροφοδοτούνταν με [[νερό]], το μυστικό αυτό το πρόδωσε στους Οθωμανούς μια γριά, η οποία τους συμβούλεψε και τον τρόπο για να μάθουν την ακριβή θέση του. Οι Οθωμανοί ακολούθησαν την συμβουλή της γριάς, άφησαν επί ημέρες ένα [[άλογο]] χωρίς νερό, έπειτα το ελευθέρωσαν και αυτό ψάχνοντας για νερό τους οδήγησε στην υπόγεια σήραγγα και έτσι οι Οθωμανοί την έκλεισαν κι έτσι κατέλαβαν τελικά το κάστρο<ref>Γκουρβέλος 2007, σελ. 58.</ref>.

 

Το [[1700]] τα χωριά των Νεζερών αναφέρονται με τον πληθυσμό τους στην ενετική απογραφή του [[Φραντσέσκο Γκριμάνι]].

 

Κατά τα [[Ορλωφικά]] το [[1770]] τα Νεζεροχώρια πυρπολήθηκαν από τον [[Σουλεϊμάν Τζιαπάρι]] και τους [[Τουρκαλβανοί|Τουρκαλβανούς]] στρατιώτες του μαζί με το μοναστήρι της Χρυσοποδαρίτισσας. Το [[1821]] στη μονή συγκεντρώνονταν τα τρόφιμα που δινόντουσαν από την ευρύτερη περιοχή για την τροφοδοσία του στρατού κατά την [[Ξεσηκωμός της Πάτρας (1821)|πολιορκία της Πάτρας]] την άνοιξη του 1821. Το [[1824]] διεξήχθη μάχη στην περιοχή μεταξύ ντόπιων κατοίκων με τους Τούρκους στα πλαίσια της επανάστασης. Το [[1825]] η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] έστειλε τον [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ Πασά]] με τα στρατεύματα του σε εκστρατεία με σκοπό την κατάπνιξη της [[Ελληνική επανάσταση του 1821|επανάστασης του ’21]] και το [[Μάιος|Μάιο]] του [[1826]] πυρπόλησε τα χωριά των Νεζερών και κατέστρεψε ολοσχερώς το μοναστήρι που είχε ξαναχτιστεί το [[1812]] έπειτα από την πρώτη μεγάλη καταστροφή που υπέστη. Ξαναχτίστηκε μετά το τέλος της επανάστασης και συγκεκριμένα η ανακατασκευή του ολοκληρώθηκε το [[1879]]<ref>Αναφέρεται "Μονή Χρυσοποδαριτίσσης διατηρουμένη". Βλ. Λουλούδης 2010, σελ. 292.</ref>.