Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ {{πληροφορίες κτιρίου}}
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10:
Εν τω μεταξύ, ο Ρίτσαρντ ντε Μπέρυ (Richard de Bury), Επίσκοπος του Ντάρχαμ (Durham) και συγγραφέας του πρώτου βιβλίου σχετικά με τη βιβλιοφιλία («Philobiblon») κληροδοτεί όλα του τα βιβλία στο Κολέγιο Ντάρχαμ (το σημερινό Κολέγιο Τρίνιτι - Trinity College). Είναι, όμως, αμφίβολο αν τα βιβλία έφθασαν ποτέ στην Οξφόρδη, ενώ η επιθυμία του για τη δημιουργία μιας Βιβλιοθήκης "ελεύθερης για όλους τους λογίους" δεν πραγματοποιήθηκε<ref name=fm/>.
 
Η ευκαιρία για τη μετακίνηση της Βιβλιοθήκης σε νέο κτίριο δόθηκε από τη δωρεά του Χάμφρεϊ, Δούκα του ΓκλώστερΓκλόστερ (Humfrey, Duke of Gloucester), νεότερο αδελφό του βασιλέα [[Ερρίκος Δ' της Αγγλίας|Ερρίκου Δ΄]] που απαρτιζόταν από τεράστιας αξίας συλλογή περισσότερων από 280 χειρογράφων, μεταξύ των οποίων και χειρόγραφα με κλασικά κείμενα. Η συλλογή αυτή θα προκαλούσε κυριολεκτικά συμφόρηση στον μικρό χώρο τη Βιβλιοθήκης και, το 1444, το Πανεπιστήμιο αποφάσισε την ανέγερση νέου κτιρίου στην περιοχή της Σχολής ''Divinity'',<ref>[http://www.british-history.ac.uk/report.aspx?compid=63865 "The Bodleian library", A History of the County of Oxford: Volume 3: The University of Oxford (1954)] Ανακτήθηκε στις 04 Φεβρουαρίου 2013</ref> η οποία είχε αρχίσει να λειτουργεί μόλις 20 χρόνια πριν (1424) σε μια περιοχή του βορεινού άκρου της ''School Street'', η οποία γειτνίαζε με τα τείχη της πόλης. Η έκταση αυτή ανήκε στο Κολέγιο Μπάλιολ (Baliol College).<ref name=bh>[http://www.british-history.ac.uk/report.aspx?compid=63865 British History online: ''The Bodleian Library'']</ref> Λόγω ελλείψεων στη χρηματοδότηση, το νέο κτίριο ολοκληρώθηκε αρκετά αργότερα και η Βιβλιοθήκη άρχισε να μεταφέρεται το 1478, για να αρχίσει τελικά να λειτουργεί δέκα χρόνια αργότερα.<ref name=ox/>
 
Η Βιβλιοθήκη αυτή επέζησε επί περίπου εξήντα χρόνια. Το 1550 ο Ρίτσαρντ Κοξ (Richard Cox), πρωθιερέας της νεοϊδρυθείσας ''Christ Church'' την απογύμνωσε από τα βιβλία της, ακολουθώντας ένα νομοθέτημα του βασιλέα [[Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Δ΄]] με το οποίο σχεδιαζόταν η απάλειψη όλων των ιχνών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από την Αγγλική Εκκλησία. Στο νομοθέτημα περιλαμβάνονταν όλα τα "δεισιδαιμονικά βιβλία και εικόνες". Όπως αναφέρει ο ιστορικός Άντονι Γουντ (Anthony Wood) "μερικά από τα βιβλία που απομακρύνθηκαν από τους Μεταρρυθμιστές κάηκαν, άλλα πωλήθηκαν είτε σε βιβλιοπώλες είτε σε κατασκευαστές γαντιών ως βαρίδια για να συμπιέζουν τα γάντια που κατασκεύαζαν, σε ράπτες ως σταθμά, σε βιβλιοδέτες για να χρησιμοποιήσουν τα δεσίματα σε δικά τους έργα ενώ μερικά τα κράτησαν για ίδια χρήση οι Μεταρρυθμιστές".<ref name=ox/> Την εποχή εκείνη το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δεν είχε σημαντική χρηματοδότηση και δεν διέθετε πόρους για να αντικαταστήσει με τυπωμένα βιβλία αυτά που είχαν διαρπαγεί και διασκορπιστεί. Το 1556 τα έδρανα που "στέγαζαν" τα βιβλία πωλήθηκαν και ο χώρος της Βιβλιοθήκης δόθηκε στην Ιατρική Σχολή.