Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στη Ρωσία, για να συναντήσει την αδελφή του, την Αυτοκράτειρα Δάγμαρ ([[Μαρία Φεοντόροβνα]]), σύζυγο του Αυτοκράτορα [[Αλέξανδρος Γ΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Γ΄ της Ρωσίας]], γνώρισε και παντρεύτηκε στις [[27 Οκτωβρίου]] [[1867]] (Γρηγοριανό Ημερολόγιο), στην [[Αγία Πετρούπολη]], την δεκαεξάχρονη τότε Μεγάλη Δούκισσα [[Όλγα της Ελλάδας|Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας]], κατευθείαν απόγονο της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης Δούκισσας ΚαματερίναςΔούκαιναας-Καματηράς (σύζυγο του [[Αλέξιος Γ´ Άγγελος|Αλέξιου Γ΄ των Αγγέλων]]).

* [[Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και της Δανίας|Μαρία]] 1876-1940, παντρεύτηκε πρώτα τον [[Γεώργιος Μιχαήλοβιτς της Ρωσίας|Γεώργιο Μιχαήλοβιτς]] μεγάλο δούκα της Ρωσίας (δολοφονήθηκε από τους Μπολσεβίκους το [[1919]]) και μετά τον [[Περικλής Ιωαννίδης|Περικλή Ιωαννίδη]], ναύαρχο.

* [[Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας|Ανδρέας]] 1882-1944, πρίγκιπας της Ελλάδας, αξιωματικός στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Γιος του ήτανείναι ο [[Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου|Φίλιππος]] δούκας του Εδιμβούργου.

Τη νύχτα της 14ης Αυγούστου προς 15η Αυγούστου του 1909, εκδηλώθηκε κίνημα υπό την αρχηγία του συνταγματάρχη [[Νικόλαος Ζορμπάς|Νικόλαου Ζορμπά]], αρχηγού του [[Στρατιωτικός Σύνδεσμος|Στρατιωτικού Συνδέσμου]]. Τα αιτήματα των κινηματιών ήταν κάθε άλλο παρά ριζοσπαστικά, ωστόσο όσον αφορά στη Δυναστεία απαιτούσε την απομάκρυνση των Πριγκίπων από το στράτευμα. Ακολούθησε περίοδος πολιτικής ανωμαλίας και ο Γεώργιος, όπως και ο [[Στρατιωτικός Σύνδεσμος]], είδαν στο πρόσωπο του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]] τη μοναδική λύση από το αδιέξοδο. Το κίνημα αυτό ήταν η πρώτη δυναμική παρέμβαση των αξιωματικών στην πολιτική ζωή της χώρας. Από τότε αρχίζει και διαμορφώνεται, εκτός από το Παλάτι, τη Βουλή, ένας τρίτος πόλος εξουσίας.: Αυτόςαυτός του Στρατού, που από το [[1909]] έως το [[1974|1967]] θα παρεμβαίνει συχνά στην πολιτική ζωή του τόπου.

Ο Βενιζέλος, επιδιώκοντας την εθνική ενότητα, ζήτησε από τον Γεώργιο να τεθεί επικεφαλής του κινήματος εθνικής αναγέννησης, έχοντας ώςως κοινό παρονομαστή της σύμπτωσης των απόψεών τους στηντην εξωτερική πολιτική. Ο γηραιός, πλέον, Βασιλιάς άφησε τον Βενιζέλο να κυβερνήσει ριζοσπαστικά, να ανασυγκροτήσει το ελληνικό κράτος, να προβεί σε γενναίες εσωτερικές μεταρρυθμίσεις και να δημιουργήσει ισχυρό στράτευμα. Τοποθέτησε τον [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Διάδοχο Κωνσταντίνο]] επικεφαλής του στρατεύματος και προσαρτήθηκαν στην Ελλάδα η [[Ήπειρος]], η [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονία]] και τα Νησιά του Αιγαίου.

Στις [[18 Μαρτίου]] [[1913]] ο Γεώργιος Α΄ θέλοντας να επισκεφτεί για εθιμοτυπικούς λόγους τον Γερμανό ναύαρχο Γκόπφεν, κατέβηκε στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου. Μαζί του ήταν και ο υπασπιστής του ταγματάρχης Φραγκούδης. Στην συμβολή της οδού Β. Όλγας, ο [[Αλέξανδρος Σχινάς]] πλησίασε και από μικρή απόσταση πυροβόλησε καίρια τον Γεώργιο Α΄. Έπειτα προσπάθησε να πυροβολήσει και τον υπασπιστή του, αλλά εκείνος πρόλαβε και τον αφόπλισε.

Πίσω από την δολοφονία του βασιλιά, πιστεύεται ότι κρυβόταν η Γερμανία, αφού ο Γεώργιος δεν ήταν υποστηρικτής των Γερμανών. Η θεωρία αυτή στηρίζεται με το γεγονός ότι ο Γερμανοί ήθελαν να ανεβεί στον ελληνικό θρόνο ο γερμανόφιλος [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνος]]. Ο Σχινάς συνελήφθη από δυο χωροφύλακες, που βρίσκοντανβρισκόταν στο σημείο και ανακρίθηκε. Στις 6 Μαΐου, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο του τμήματος της χωροφυλακής, όπου εκρατείτο.

Οι φάκελοι της ανάκρισης φαίνεται πως κάηκαν, όταν στο ατμόπλοιο "Ελευθερία", που τους μετέφερε στον Πειραιά εκδηλώθηκε πυρκαγιά. Η πυρκαγιά κατέστρεψε κυρίως την καμπίνα όπου φυλάσσονταν οι προανακριτικοί φάκελοι.

Ο τραυματισμένος Γεώργιος μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο «[[Παπάφειο Ίδρυμα]]», αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να του προσφέρουν καμία βοήθεια, αφού ο Γεώργιος ήταν ήδη νεκρός. Αμέσως η πόλη τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής, τα καταστήματα έκλεισαν κικαι άρχισαν οι καμπάνες των εκκλησιών να χτυπούν πένθιμα.

Η σορός του Γεωργίου Α΄ ταριχεύθηκε και για πολλές μέρες εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Μεταφέρθηκε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] και στις [[20 Μαρτίου]] κηδεύτηκε στο βασιλικό ανάκτορο στο [[Τατόι]].

Ο Γεώργιος κατάφερε να προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό. Η ένταξή του στην ελληνική πραγματικότητα του επέτρεψε να ασκήσει έντονη επιρροή στην ελληνική πολιτική σκηνή, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από όσο ήταν φανερό στην εποχή του. Αν και άνθρωπος της καλής ζωής, προτιμούσε να διατηρεί τα προσχήματα στο αυστηρών αρχών αθηναϊκό περιβάλλον, αν και όποτε έφευγε στο εξωτερικό δεν έχανε την ευκαιρία για να γευτεί όσες απολαύσεις δεν μπορούσε στην Ελλάδα. Μάλιστα πολλές φορές οι γνωρίζοντες τον χαρακτήρα του έλεγαν πως ο θυρεός του «Πατήρ του Έθνους» ήταν ακριβής στην κυριολεξία.

Η διαλλακτικότητα και η ψυχραιμία του, τουτού επέτρεψε να διατηρεί ανοιχτές γραμμές με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και χωρίς να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής να παραμένει η εξουσία του πάντοτε σεβαστή. Σε όλους αυτούς τους παράγοντες μπορεί να αποδοθεί όχι μόνο η ιδιαιτέρως μακροχρόνια βασιλεία του, αλλά και η ωρίμανση του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που επί των ημερών του εξευρωπαΐστηκε σε μεγάλο βαθμό.

Για τις [[Μεγάλες Δυνάμεις]] εθεωρείτο ο πλέον αξιόπιστος Έλληνας συνομιλητής τους και κατά την έκφραση του Βρετανού Βασιλιά [[Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου|Γεωργίου Ε΄]] ο θάνατός του ήταν μεγάλη απώλεια για την Ελλάδα. Γεγονός όμως είναι, πως ουδέποτε κατάφερε να φανατίσει τον ελληνικό λαό υπέρ ή εναντίον του· επί των ημερών του το πρόσωπο του Βασιλιά δεν είχε ένθερμους οπαδούς, ούτε εχθρούς, εν αντιθέσει βέβαια προς τον γιο του [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνο]]. Η ικανότητά του απεδείχθη πολύ σύντομα, με τις διενέξεις τουτού διαδόχου του Κωνσταντίνου με τον πρωθυπουργό [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], που θα αποκορυφωθεί στον εθνικό διχασμό του 1916-17.