Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Μαντείο»

Σπουδαίο επίσης μαντείο για τους Έλληνες ήταν του Άμμωνα Δία στη Λιβύη. Εδώ ταξίδευαν σπουδαία δημόσια πρόσωπα και ιδιώτες για να το συμβουλευτούν. Όλα τα μαντεία του Δία όμως τα ξεπερνούσε το μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ήταν γνωστό από τους ομηρικούς χρόνους και στα τέλη του 6ου αιώνα κατακλύζονταν από προσφορές Ελλήνων και ξένων. Τους χρησμούς τους έδινε η ιέρεια Πυθία. Άλλα μαντεία του Απόλλωνα ήταν στα Δίδυμα της Μιλήτου, στην Κλάρο, στα Πάταρα της Λυκίας, στο Σπόδιο των Θηβών κ.ά. Σ' όλη την αρχαιότητα τα μαντεία επηρέαζαν το λαό στην καθημερινή του ζωή και τις πόλεις στις ιστορικές τους τύχες. Τον 7ο π.Χ. αιώνα υπήρχαν περίπου 100 μαντεία. Στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα όμως, με τα διδάγματα των σοφιστών και την ορθολογιστική κριτική, το κύρος των μαντείων άρχισε να κλονίζεται. Ο Θουκυδίδης πίστευε ότι η μαντική οφείλεται στην αμάθεια{{πηγή}}. Τον 4ο μ.Χ. αιώνα (έτος 362) καταγράφεται ο τελευταίος χρησμός του Μαντείου των Δελφών<ref>{{cite book|last=Thomas|first=Carol G.|title=Paths from Ancient Greece|year=1988|publisher=Brill Publishers|page=47|url=http://books.google.com.au/books?id=JIdcStQg4g0C&pg=PA47#v=onepage&q&f=false}}</ref>.