Ναζισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Ναζισμός και θρησκεία: Μικρή προσαρμογή |
|||
Γραμμή 129:
Ο καθολικισμός όμως πρόβαλλε αντίσταση στην εξόντωση των ψυχικά ασθενών και εγκληματιών. Ωστόσο, παρόλες τις βίαιες μικροεξεγέρσεις που ξέσπασαν, η Καθολική Εκκλησία υπέγραψε συμφωνία ([[Ραϊχσκονκορδάτο]]) με το καθεστώς, στις 20 Ιουλίου 1933. Έπρεπε να δηλώσουν οι Γερμανοί καθολικοί πίστη στο καθεστώς σε αντάλλαγμα της αποδοχής της Καθολικής Εκκλησίας στη Γερμανία.
Η σχέση μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας (1933-1945) και της ηγεσίας του Αραβικού κόσμου και μουσουλμάνων ηγετών περιλάμβανε περιφρόνηση, προπαγάνδα, συνεργασία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εξομοίωση. Οι σχέσεις πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας βασίστηκαν στην κοινή εχθρότητα έναντι κοινών εχθρών, όπως ο βρετανικός και ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, η αποικιοκρατία, ο κομμουνισμός και ο σιωνισμός. Ο Χίτλερ έκανε θερμές δηλώσεις για το Ισλάμ ως θρησκεία και πολιτική ιδεολογία. Ωστόσο, η επίσημη ναζιστική ιδεολογία θεωρούσε επίσης ότι οι Άραβες είναι φυλετικά κατώτεροι από τους Γερμανούς. Σε ομιλίες, ο Χίτλερ έκανε εμφανώς θερμές αναφορές στον μουσουλμανικό πολιτισμό, όπως:<br />
:"Οι λαοί του Ισλάμ θα είναι πάντα πιο κοντά μας από ό, τι, για παράδειγμα, η Γαλλία."<ref>Hitler's apocalypse: Jews and the Nazi legacy, Robert S. Wistrich, Weidenfeld & Nicolson, 17 Oct 1985, σ. 59</ref>
Η Γερμανία είχε κάποιες πολιτικές επαφές με ηγέτες του αραβικού κόσμου. Ο Χίτλερ δέχτηκε τον ειδικό απεσταλμένο της [[Σαουδική Αραβία|Σαουδικής Αραβίας]] Χαλίντ αλ-Χουντ αλ Γκαργκάνι. <ref name="Arabs & Holocaust, Achcar">The Arabs and the Holocaust: The Arab-Israeli War of Narratives, by Gilbert Achcar, (NY: Henry Holt and Co.; 2009), pp. 125—126</ref> Σ' αυτή τη συνάντηση ο Χίτλερ σημείωσε ότι ένας από τους τρεις λόγους για τους οποίους η ναζιστική Γερμανία είχε θερμές συμπάθειες για τους Άραβες ήταν ότι αγωνίζονταν από κοινού κατά των Εβραίων. Αυτό τον οδήγησε να συζητήσει την κατάσταση και τις συνθήκες στην Παλαιστίνη και δήλωσε ότι δεν θα ησυχάσει μέχρι να φύγει και ο τελευταίος Εβραίος από τη Γερμανία. Ο Kalid al Hud παρατήρησε ότι ο Προφήτης Mohammed είχε ενεργήσει με τον ίδιο τρόπο. Είχε οδηγήσει τους Εβραίους από την Αραβία.<ref>"Arabs & Holocaust, Achcar", pp. 125—126</ref>
Παρά την θεώρηση των Αράβων ως κατώτερη φυλή, μεμονωμένα άτομα που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατά των Βρετανών στη Μέση Ανατολή, έτυχαν τιμής και σεβασμού. Για παράδειγμα, ο Μουφτής Haj Amin al-Husseini "έλαβε τον επίτιμο τίτλο του Αρείου" από τους Ναζί για τη στενή συνεργασία του με τον Χίτλερ και το Τρίτο Ράιχ.<ref name="autogenerated1">{{cite book|author= David G, Dalin John F. Rothmann|title= Icon of Evil: Hitler's Mufti and the Rise of Radical Islam, p.47|year= 2009|publisher= Transaction Publishers|ISBN=978-1-4128-1077-7}}</ref><ref>{{cite book|author= Bryan Mark Rigg|title= Hitler's Jewish soldiers: the untold story of Nazi racial laws and men of Jewish descent in the German military|year= 2002|publisher= University Press of Kansas|ISBN= 978-0-7006-1178-2}}</ref>{{Page needed|date=October 2014}}
== Κατάληψη της εξουσίας ==
| |||