Ένωσις Κέντρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μέχρι το 1961 οι δυνάμεις του Κέντρου ήταν διασπασμένες. Υπήρχε το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του Γεώργιου Παπανδρέου, ενώ το [[Κόμμα Φιλελευθέρων]] του Σοφοκλή Βενιζέλου με την [[Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου|ΕΠΕΚ]] του [[Σάββας Παπαπολίτης|Σάββα Παπαπολίτη]] και το [[Λαϊκό Κοινωνικό Κόμμα]] του Στέφανου Στεφανόπουλου στήριζαν την ΚΕΑ προβάλλοντας στην ηγεσία τον [[Γεώργιος Γρίβας|Γεώργιο Γρίβα]]. Υπήρχαν ακόμα η [[Δημοκρατική Ένωση (1958)|Δημοκρατική Ένωσις]] του Ηλία Τσιριμώκου, το [[Συναγερμός Αγροτών και Εργαζομένων|Αγροτικό Κόμμα]] του [[Αλέξανδρος Μπαλτατζής|Αλέξανδρου Μπαλτατζή]] κι άλλες προσωπικότητες του Κεντρώου χώρου, όπως ο [[Γεώργιος Μαύρος]], ο [[Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας]], ο [[Παυσανίας Κατσώτας]] κ.α. Η κατάσταση στο χώρο αυτό ήταν πολύ συγκεχυμένη. Ο Γεώργιος Παπανδρέου επεδίωκε να συνεργαστεί με την Ε.Ρ.Ε., ενώ ο Σοφοκλής Βενιζέλος από τις αρχές του 1961 είχε αρχίσει να προσανατολίζεται προς τον τορπιλισμό της κίνησης Γρίβα, διότι είχε πεισθεί ότι ο άλλοτε αρχηγός της "Χ" παρ' όλη την αίγλη που του έδινε ο πρόσφατος τότε αγώνας της [[Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών|Ε.Ο.Κ.Α.]] στην [[Κύπρος|Κύπρο]], δεν συγκινούσε το δημοκρατικό κόσμο στην [[Ελλάδα]] ως πολιτικός ηγέτης και δεν συσπείρωνε τους οπαδούς του Κέντρου. Με τη συνήθεια που είχε ο Βενιζέλος να αυτοσχεδιάζει, πρότεινε κάποια στιγμή στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να πάρει στην κυβέρνησή του τον στενό του συνεργάτη [[Σταύρος Κωστόπουλος|Σταύρο Κωστόπουλο]] και δυο-τρεις ακόμα υπουργούς ή υφυπουργούς και αργότερα θα μπορούσαν να συγχωνευτούν Φιλελεύθεροι και Ε.Ρ.Ε. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απέρριψε την πρότασή του, όπως είχε απορρίψει και πρόταση του Γεωργίου Παπανδρέου. Κατόπιν αυτού ο Σοφοκλής Βενιζέλος άρχισε συνομιλίες με τον Ηλία Τσιριμώκο με σκοπό να του "παραχωρήσει" το Κόμμα των Φιλελευθέρων και λίγο αργότερα το ίδιο έκανε με τον Σπύρο Μαρκεζίνη.

Στις [[4 Σεπτεμβρίου]], ο Γεώργιος Γρίβας μίλησε σε συγκέντρωση στο [[Μαρκόπουλο Μεσογαίας|Μαρκόπουλο]]. Φανερά εκνευρισμένος από τις διαπραγματεύσεις για την ενότητα του Κέντρου, που αποτελούσαν απόδειξη της αποτυχίας του δικού του "κινήματος", εξαπέλυσε επίθεση εναντίον όλων -χωρίς εξαίρεση- των πολιτικών και δήλωσε ότι ''"αν πρόκειται η ένωση του Κέντρου να καταλήξει στα παλιά σχήματα και να γίνει με τους ίδιους αρχηγούς, καλύτερα να ματαιωθεί..."'', λέγοντας παράλληλα ότι δέχεται για αρχηγό μόνο τον εαυτό του. Ο Βενιζέλος με τον στενό του φίλο Σταύρο Κωστόπουλο και τους Παπαπολίτη και Στέφανο Στεφανόπουλο, πύκνωσαν τις επαφές τους με τον Γεώργιο Παπανδρέου και εγκατέλειψαν μόνο του τον Γρίβα, ο οποίος από τότε άρχισε να κινείται για να αποκτήσει δυναμικά στηρίγματα μέσα στο Στρατό, εγκαταλείποντας την ιδέα για κάθοδο στις εκλογές. Λίγες μέρες αργότερα και έπειτα από πάμπολλες παλινδρομήσεις, η ίδρυση της Ένωσης Κέντρου ήταν πια γεγονός.