Σικελία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 48:
Το [[440]] η Σικελία παραδίνεται στον [[Βάνδαλοι|Βάνδαλο]] βασιλιά [[Γιζέριχος|Γιζέριχο]]. Μερικές δεκαετίες αργότερα περιήλθε στην κατοχή των [[Οστρογότθοι|Οστρογότθων]], όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάληψή της, και προσάρτησή της στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], από τον στρατηγό [[Βελισσάριος|Βελισσάριο]] το [[535]]. Το [[550]] άλλος Οστρογότθος, ο [[Τοτίλας]], κατέλαβε τη Σικελία, για να ηττηθεί και να σκοτωθεί από τον βυζαντινό στρατηγό [[Ναρσής|Ναρσή]] το [[552]]. Μεταξύ [[662]] και [[668]] οι Συρακούσες έγιναν ατύπως η πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους, κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα [[Κώνστας Β'|Κώνσταντα Β']]. Η βυζαντινή περίοδος λήγει με την [[Άραβες|αραβική]] κατάκτηση (827 - 902). Αναφέρεται από πηγές της εποχής ότι οι Σικελοί μιλούσαν ελληνική ή ιταλοελληνική διάλεκτο, τουλάχιστον μέχρι τον 10ο αιώνα.
Μετά τους Άραβες ήρθαν οι [[Νορμανδοί]] (1060 - 1090). Το [[1130]] δημιουργείται το νορμανδικό Βασίλειο της Σικελίας (που περιλάμβανε και τη Νότιο Ιταλία) το οποίο γίνεται ένα από τα πλουσιότερα της Ευρώπης. Το [[1194]] η νορμανδική δυναστεία των Ωτβίλ (Hauteville) παραχωρεί τη θέση της στη γερμανική (από τη [[
Το [[1266]] οι Χοενστάουφεν ήρθαν σε σύγκρουση με τον [[Πάπας|Πάπα]]. Ο Πάπας, ψάχνοντας έναν καινούριο βασιλιά της Σικελίας που θα ήταν συνεννοήσιμος και φιλικά προσκείμενος στην ''Αγία Έδρα'', τον βρήκε στο πρόσωπο του Καρόλου Α', δούκα του Ανζού και αδελφού του Αγίου Λουδοβίκου, βασιλιά της Γαλλίας. Ο Κάρολος νίκησε τους Χοενστάουφεν και κατέλαβε τη Σικελία με τις ευλογίες του Πάπα. Οι Σικελοί δυσανασχετούσαν με τη διακυβέρνησή του. Η αντίδραση στη [[Φράγκοι|Φράγκικη]] κατοχή κατέληξε στους [[Σικελικοί Εσπερινοί|Σικελικούς Εσπερινούς]] ([[1282]]) και σε έναν πόλεμο που ενέπλεξε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής. Η Σικελία στο τέλος του πολέμου έγινε ανεξάρτητο βασίλειο με ηγεμόνες από την [[Αραγωνία]], ενώ οι Ανζού συνέχισαν να κυβερνούν στη Νότια Ιταλία με έδρα τη [[Νάπολη]]. Το [[1479]] περιήλθε στην κατοχή της [[Ισπανία]]ς, το [[1656]] την έπληξε επιδημία πανούκλας και ακολούθησε ισχυρός σεισμός που έπληξε την ανατολική πλευρά του νησιού ([[1693]]).
=== Η Σικελία υπό την δυναστεία των Βουρβόνων της Ισπανίας ===
Το [[1734]] η Σικελία μαζί με την Νάπολη καταλήφθηκαν από το βασιλιά της [[Ισπανία]]ς [[Κάρολος Γ' της Ισπανίας|Κάρολο Γ']] δημιουργώντας το διπλό «[[Βασίλειο των δύο Σικελιών]]» που ενώθηκε με το [[Βουρβόνοι|Βουρβονικό]] βασίλειο της [[Νάπολη]]ς και το παρέδωσε ανεξάρτητο στον μικρότερο γιο του [[Φερδινάνδος Α' των Δύο Σικελιών|Φερδινάνδο]]. Τον Ιανουάριο του 1799, το βασίλειο της Νάπολης κηρύχθηκε δημοκρατία ύστερα από επανάσταση που κράτησε μόνο 6 μήνες. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ο Φερδινάνδος επανήλθε στον θρόνο. Στις 26 Δεκεμβρίου 1805, ο [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέων Βοναπάρτης]] κατέλαβε τη Νάπολη και την Σικελία, κήρυξε έκπτωτο τον Φερδινάνδο τοποθετώντας τον αδελφό του, Ιωσήφ Βοναπάρτη.
Μετά την πτώση του Βοναπάρτη ο [[Γιοακίμ Μυρά]], που είχε διαδεχθεί τον Ιωσήφ Βοναπάρτη ως βασιλιάς της Νάπολης (1808), εκθρονίστηκε (1815) και ο Φερδινάνδος ο οποίος ήταν πάντοτε τυπικά βασιλιάς επέστρεψε στην Νάπολη. Ο Φερδινάνδος μετά την επιστροφή του ένωσε σε ένα τα δύο βασίλεια και αναγκάστηκε κάτω από την έντονη πίεση της Ιεράς Συμμαχίας υπό τον Μέττερνιχ να ασκήσει απολυταρχική διακυβέρνηση κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τα πρώτα επαναστατικά κινήματα (1820).
Γραμμή 60 ⟶ 58 :
=== Ένωση της Σικελίας με την Ιταλία ===
Ο γιος και διάδοχος του Φερδινάνδου Β' [[Φραγκίσκος Β' των δύο Σικελιών]] στάθηκε ανίκανος να αντιμετωπίσει την επέλαση του Γκαριμπάλντι αφού η δυναστεία των Βουρβόνων είχε γίνει μισητή από το λαό των δύο ενωμένων βασιλείων.
Το [[1860]] η Σικελία, μετά την εκστρατεία του [[Τζουζέπε Γκαριμπάλντι]] ενώθηκε με την υπόλοιπη Ιταλία, ο Γκαριμπάλντι περνώντας τα στενά της Μεσσήνης έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τον τοπικό πληθυσμό. Ο Ροσαλίνο Πίλο και ο Φραντσέσκο Κρίσπι προετοιμάστηκαν να ανοίξουν τις πύλες να υποδεχτούν τον Γκαριμπάλντι, ο οποίος (Μάης 1860) έφτασε στην πόλη Μάρσαλα και κατάκτησε το νησί της Σικελίας με καταπληκτική ευκολία. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1860, ο βασιλιάς Φραγκίσκος και η σύζυγος του προ της εισόδου του Γκαριμπάλντι δραπέτευσε από την πόλη. Την άλλη μέρα ο Γκαριμπάλντι εισήλθε στην πόλη και εγκατέστησε επαρχιακή κυβέρνηση. Ο Γαλλικός στόλος αποσύρθηκε και το 1861 ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Ιταλίας για λογαριασμό του βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ Β', καθώς έπεσαν και τα τελευταία φρούρια της [[Γκαέτα]] και της [[Μεσσίνα]].
| |||