Τζοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 27:
Εν τω μεταξύ είχε συγκληθεί η [[Σύνοδος του Τρέντο]] (13 Δεκεμβρίου 1545 - 4 Δεκεμβρίου 1563). Αν και βασικός στόχος της Συνόδου ήταν ο καθορισμός των δογμάτων της Καθολικής Εκκλησίας - καθώς είχε ήδη εμφανιστεί το κίνημα των Διαμαρτυρομένων - ένας επιπρόσθετος στόχος ήταν η αναμόρφωση της εσωτερικής οργάνωσης της Καθολικής Εκκλησίας και η αντιμετώπιση ποικίλων διαστρεβλώσεων που είχαν εμφανιστεί στο εσωτερικό της. Στα πλαίσια αυτών των αναμορφώσεων και των διαταγμάτων της Συνόδου, ο [[Πάπας Πίος Δ΄|Πάπας Πίος ο Δ΄]] ανέθεσε σε επιτροπή καρδιναλίων την βελτίωση της διοίκησης και της διαμόρφωσης της Παπικής Χορωδίας. Στα πλαίσια αυτά, ο καρδινάλιος Επίσκοπος Μιλάνου [[Άγιος Κάρολος του Μπορρομέο]] (St. Charles Borromeo), ανεψιός και γραμματέας του Πάπα, ο οποίος προστάτευσε τον Παλεστρίνα, προκάλεσε την ακρόαση της "Λειτουργίας του Πάπα Μαρκέλλου" παρουσία του Πάπα στις 19 Ιουνίου 1565. Είναι πιθανόν η ακρόαση αυτή να προκάλεσε τις αποφάσεις για τις κατευθυντήριες γραμμές που έδωσε η Καθολική εκκλησία σχετικά με τη χρήση της πολυφωνικής μουσικής στους ιερούς ναούς. Δεν υπάρχουν περισσότερα ιστορικά στοιχεία περί αυτού, πράγμα που προκάλεσε τη δημιουργία σχετικών θρύλων περί καταδίκης της πολυφωνικής μουσικής από ορισμένους καρδιναλίους και την προάσπισή της από τον ίδιο τον Παλεστρίνα. Οι θρύλοι αυτοί απλά καταδεικνύουν το γεγονός ότι οι συνθέσεις του Παλεστρίνα επηρέασαν τις αποφάσεις του Συμβουλίου και του Πάπα.<ref name=ce/> Για ορισμένους είναι γεγονός ότι η παρουσία του Παλεστρίνα και οι συνθέσεις του διέσωσαν την παρουσία της πολυφωνικής μουσικής στην Καθολική εκκλησία, γι' αυτό και αποκλήθηκε "σωτήρας της πολυφωνικής μουσικής"<ref>[http://www.classical-composers.org/comp/palestri Classical Composers.org]</ref>, ωστόσο οι ιστορικές έρευνες δεν καταδεικνύουν κάτι παρόμοιο με ακρίβεια.
 
Ο Πίος ο Δ΄ δημιούργησε για τον Παλεστρίνα την ειδική θέση του "συνθέτη του Παπικού Παρεκκλησίου" και αύξησε την αμοιβή του. Το 1571 ο [[ΤζοβάννιΤζοβάνι Ανιμούτσια]] (Giovanni Animuccia), αρχιμουσικός του Αγίου Πέτρου απεβίωσε και ο Παλεστρίνα κατέλαβε τη θέση του, παρά τις ίντριγκες και τις παραινέσεις συναδέλφων του προς τον Πάπα να τον απολύσει. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως το 1594. Παράλληλα με τα καθήκοντά του στη σύνθεση και την προετοιμασία της Παπικής χορωδίας, ο Παλεστρίνα δίδασκε μουσική στη σχολή του [[Τζοβάννι Μαρία Νανίνι]] (Giovanni Maria Nanini), ενώ ο διάδοχος του Πίου, [[Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄|Πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ΄]], τον επιφόρτισε με την προετοιμασία μιας νέας μορφής του [[Γρηγοριανό μέλος|Γρηγοριανού μέλους]]. Ο Παλεστρίνα δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένος με το θέμα και αυτό τον αποσπούσε από τη συνθετική του δραστηριότητα. Ωστόσο, η παραγωγική του δραστηριότητα δεν μειώθηκε και συνέχισε να συνθέτει, ενώ παράλληλα εκτελούσε παραγγελίες για τουλάχιστον δώδεκα ιερούς ναούς της Ιταλίας και απασχολήθηκε και στην επιχείρηση γουναρικών της δεύτερης συζύγου του.<ref name=ca/>
 
Απεβίωσε στη Ρώμη στις 2 Φεβρουαρίου 1594, πιθανώς από πλευρίτιδα.