Κλέων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Ο Αριστοφάνης και ο Θουκυδίδης για τον Κλέωνα: επιλεγμένες προσθήκες, με πηγή, μτφρ. από γαλλική ΒΠ Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
|||
Γραμμή 17:
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι λόγω του Κλέωνα διπλασιάστηκαν οι φόροι των "συμμάχων" το 425. Το 422 στάλθηκε για να ανακαταλάβει την [[Αμφίπολη]], αλλά τον υπερφαλάγγισε ο Σπαρτιάτης στρατηγός [[Βρασίδας]]. Όμως, και ο Βρασίδας και ο Κλέων σκοτώθηκαν στην Αμφίπολη και με το θάνατό τους απομακρύνθηκε το κύριο εμπόδιο για την ειρήνη. Το 421 υπογράφηκε η [[Ειρήνη του Νικία]].
==
Ο χαρακτήρας του Κλέωνα αναπαριστάται από τον [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]]<ref>Πρβλ. Αριστοφάνης, κυρίως, ''[[Ιππής]]'' (864-867: "Είσαι όπως οι ψαράδες χελιών. Σε ήρεμα νερά δεν πιάνουν τίποτα, αλλά αν ανακατέψουν τη γλίτσα, η ψαριά τους είναι καλή. Με τον ίδιο τρόπο μόνο σε ταραγμένους καιρούς γεμίζεις τις τσέπες σου", κ.τ.λ.), ''[[Σφήκες (κωμωδία}|Σφήκες]]'' (ειδ. 664-712), και οι περισσότερες αναφορές του στον Κλέων σε άλλα έργα</ref> και τον [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]]<ref>Πρβλ. Θουκυδίδης, ''[[Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου]]'', βιβλίο III (36: "ο πιο βίαιος άντρας στην Αθήνα", και 37-40 για την υπόθεση της Μυτιλήνης ), IV (21: "δημοφιλής ηγέτης του καιρού και πολύ ισχυρός με το πλήθος", 22, 27-29 για την υπόθεση της Πύλου), και V (16: "Ο Κλέων και ο Βρασίδας, που ήταν οι κύριοι αντίπαλοι της ειρήνης στις δύο πλευρές—το
Η επιρροή του βασίζεται
Πολιτικά ο Κλέων εκπροσωπούσε τη νεότερη γενιά των Αθηναίων πολιτικών ανδρών, οι οποίοι προέρχονταν από λαϊκά στρώματα, πράγμα που ο ίδιος διεκδικούσε με καμάρι, και ήταν αποστασιοποιημένοι από τις μεγάλες οικογένειες που μέχρι τότε κυριαρχούσαν στην πολιτική ζωή. Αυτή η νέα γενιά προσπαθούσε να επιβληθεί ως κληρονόμος τής πολιτικής τού Περικλή και, ως εκ τούτου, ακολουθούσε αδιάλλακτη πολιτική. Ωστόσο, οι πολιτικοί χειρισμοί τού Κλέωνα δεν του επέτρεπαν να πραγματοποιήσει τα φιλόδοξα επεκτατικά του σχέδια. Επί παραδείγματι, αύξησε τον μισθό των [[Ηλιαία|ηλιαστών]] από δύο σε τρεις οβολούς την ίδια στιγμή που ο αριθμός των απόρων Αθηναίων δεν έπαψε να αυξάνεται λόγω του πολέμου, απόφαση που αρχικά είχε ληφθεί για να στηρίξει τους φτωχότερους<ref>Maurice Sartre, ''Démagogue et fier de l'être'', L'Histoire, n° 324, Octobre 2007, <abbr>pp.</abbr> 20-21.</ref>.
▲Η επιρροή του βασίζεται στην ισχυρό και εκφοβιστικό ύφος της ρητορικής του, με το μη επιτηδευμένο και μη αριστοκρατικό τόνο και το [[Λαϊκισμός|λαϊκισμό]] του. Με τα παραπάνω μπορεί να απέκτησε πολλούς εχθρούς. Φαίνεται ότι στόχευε σε βραχυπρόθεσμους στόχους, αλλά οι φτωχοί της Αθήνας ωφελήθηκαν από τις πολιτικές του, χάρη στην επαχθή φορολόγηση που επιβλήθηκε στους συμμάχους της Αθήνας<ref>"Cleon", ''Oxford Companion to Classical Literature'', edited by M.C. Howatson and Ian Chilvers, Oxford University Press</ref>.
===Βιβλιογραφία===
| |||