Citroën DS: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 33:
Η εξέλιξη του διαδόχου του [[Citroën Traction Avant|Traction Avant]] είχε ξεκινήσει ήδη από το [[1937]], ως το '''«πρότζεκτ VGD»''' (Voiture à Grande Diffusion: Αυτοκίνητο Μεγάλης Εξάπλωσης),<ref>[http://books.google.fr/books?id=b6-5AAAAIAAJ&q=%22v%C3%A9hicule+de+grande+diffusion%22&dq=%22v%C3%A9hicule+de+grande+diffusion%22&pgis=1 Patrick Bollon, «Esprit d'époque», 2002, p. 114.]</ref> αλλά καθυστέρησε σημαντικά, λόγω της έκρηξης του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β’ Παγκοσμίου Πολέμου]]. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής της [[Γαλλία|Γαλλίας]] στον Β’ Π.Π. οι ερευνητές της Citroën συνέχισαν μυστικά το έργο τους και δημιούργησαν τα πρωτότυπα που μετέπειτα εξελίχθηκαν στα [[Citroën 2CV]] και DS.
Ο Αντρέ Λεφέμπρ μαζί με τον Ιταλό Φλαμίνιο Μπερτόνι, οι οποίοι είχαν προηγουμένως σχεδιάσει το καινοτόμο Traction Avant του [[1934]], ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι, ως μηχανικός και σχεδιαστής αντίστοιχα, για το σχετικό πρότζεκτ που οδήγησε στο DS, καθώς και για το πολυτάλαντο 2CV που έκανε ντεμπούτο το [[1948]]. Μάλιστα ο André Lefèbvre, ως μηχανικός εκπαιδευμένος στη σχολή του Gabriel Voisin, διάσημου κατασκευαστή αεροπλάνων και αυτοκινήτων, αποφάσισε να εφαρμόσει στην πράξη τις θεωρίες του δασκάλου του. Κατά συνέπεια, έθεσε προσωπικό στόχο να προσφέρει στο VGD, σε συνεργασία με τον Flaminio Bertoni, μια [[Αεροπλάνο|αεροπορικής]] φιλοσοφίας [[αεροδυναμική]] φόρμα που θα πλησίαζε την τελειότητα, επιδεικνύοντας ταυτόχρονα τόλμη και στον μηχανολογικό τομέα. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, χρησιμοποίησε και [[αεροδυναμική
Ταυτόχρονα με τη συμμετοχή του στον κοινό αυτό σκοπό, ο Φλαμίνιο Μπερτόνι, ο σχεδιαστής του DS, δούλευε για χρόνια πάνω στην ιδέα ενός αυτοκινήτου με καταβολές από το ζωικό βασίλειο. Το [[1946]], είχε ήδη φτιάξει μια σειρά από σχετικά πρωτότυπα, μεταξύ των οποίων και την φυσικού μεγέθους [[μακέτα]] του «[[Ιπποπόταμος|Ιπποποτάμου]]», το πρόπλασμα του DS. Σταδιακά, ως αποτέλεσμα της συνεργασίας των δύο δημιουργών του μοντέλου και κυρίως της αεροδυναμικής μελέτης που εκπόνησε ο Αντρέ Λεφέμπρ, το αρχικό αυτό πρότυπο έγινε ολοένα και πιο ομαλό και αεροδυναμικό, με λιγότερο έντονα «φουσκώματα» στο αμάξωμα, και εξελίχθηκε έτσι στο τελικό μοντέλο παραγωγής. Σημειωτέον ότι ο Μπερτόνι δεν ήταν απλώς ένας ιδιαίτερος σχεδιαστής αυτοκινήτων, καθώς ήταν επίσης ζωγράφος, [[γλύπτης]] και [[αρχιτέκτονας]] (προσοχή: να μην συγχέεται με τον σχεδιαστή Νούτσιο Μπερτόνε).
| |||