Βυζαντινοί Έλληνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}

{{Βυζαντινή κουλτούρα}}

Η κοινωνική δομή των Βυζαντινών βασιζόταν κυρίως σε αγροτική βάση δουλοπαροικίας που αποτελούσαν οι χωρικοί και ένα μικρό μέρος των [[Φτώχεια|απόρων]]. Αυτοί οι χωρικοί ζούσαν σε τρία είδη οικισμών: το ''χωρίον'', ή [[Χωριό|χωριό]], το ''αγρίδιον'', ή μικρό χωριό, και το ''προάστειον'', ή αγροικία<ref>{{cite web|last=Ράγια|first=Έφη|title=Βυζαντινῶν μέτρον τύχης – Προάστειον|website=[[Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] / Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών - Τομέας Βυζαντινών Ερευνών|url=http://byzmettyhes.gr/δεδομένα-κειμένου/Προάστειον}}</ref>. Πολλές κοινωνικές αναταραχές κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αποδόθηκαν στις πολιτικές φράξιες μέσα στην Αυτοκρατορία παρά στην ευρύτερη λαϊκή βάση της. Οι στρατιώτες που προέρχονταν από τους Βυζαντινούς στην αρχή στρατολογήθηκαν από τους χωρικούς αγρότες και εκπαιδευόταν ετησίως. Καθώς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία πέρασε στον 11ο αιώνα, οι περισσότεροι στρατιώτες του [[Βυζαντινός στρατός|στρατού]] ήταν είτε επαγγελματίες είτε [[Μισθοφόρος|μισθοφόροι]].

 

Ενώ στη Δύση ο όρος «Ρωμαϊκός» απέκτησε καινούριο νόημα σε σχέση με την [[Καθολική Εκκλησία]] και τον [[Παπισμός|Επίσκοπο της Ρώμης]] και την γερμανική [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]], η Ελληνική έννοια «Ρωμαίοι» παρέμεινε συνδεδεμένη στους Έλληνες της [[Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]<ref>Encyclopædia Britannica (2009), «History of Europe: The Romans».</ref>. Οι άνθρωποι αυτοί αποκαλούσαν τους εαυτούς τους ''Ρωμαίους'' στη γλώσσα τους, και οι όροι «Βυζαντινοί» ή «Βυζαντινοί Έλληνες» είναι [[Ενδώνυμο - εξώνυμο|εξώνυμο]] που εισήγαγαν μετέπειτα ιστορικοί, όπως ο [[Ιερώνυμος Βολφ]]<ref>{{harvnb|Ostrogorsky|1969|p=2}}.</ref>. Όμως, η χρήση του όρου «Βυζαντινοί Έλληνες» για τους Ρωμαίους της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είναι αμφισβητούμενη<ref name="Kaldellis338">{{harvnb|Kaldellis|2007|p=338}}.</ref>. Παρά την ονομαστική μετατόπιση που έλαβε χώρα στη Δύση, οι ανατολικοί γείτονες των Βυζαντινών, όπως οι Άραβες, συνέχισαν να τους αναφέρουν ως «Ρωμαίους», όπως για παράδειγμα στην 30η [[σούρα]] του Κορανίου.<ref>{{Cite Quran|30|2|end=5}}</ref> Η ονομασία «Ρωμαϊκός» ([[Ρουμ μιλλέτ]], «Ρωμαϊκό έθνος») χρησιμοποιήθηκε επίσης από τους κατοπινούς αντιπάλους των Βυζαντινών, τους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανούς]], και το τουρκικό ομόλογό της ([[Ρουμ]], «Ρωμαίοι») συνεχίζει να χρησιμοποείται επίσημα από την κυβέρνηση της [[Τουρκία]]ς για να δηλώσει τους Ελληνορθόδοξους ντόπιους κατοίκους της [[Κωνσταντινούπολη]]ς, καθώς και το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]] ([[τούρκικα]]: ''Rum Ortodoks Patrikhanesi'', «Ρωμαιορθόδοξο Πατριαρχείο»<ref>Στην Τουρκία αναφέρεται επίσης ανεπίσημα ως ''Fener Rum Patrikhanesi'', «Ρωμαϊκό Πατριαρχείο του [[Φανάρι|Φαναρίου]]».</ref>).<ref name=Doumanis>{{harvnb|Doumanis|2014|p=210}}</ref>

 

 

Ο [[Βυζαντινολογία|βυζαντινολόγος]] August Heisenberg (1869–1930) όρισε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία ως «τη εκχριστιανισμένη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του Ελληνικού έθνους»<ref>{{harvnb|Winnifrith|Murray|1983|p=113}}; {{harvnb|Heisenberg|Kromayer|von Wilamowitz-Moellendorff|1923|loc=«Staat und Gesellschaft des Byzantinischen Reiches», σελ. 364}}: «Byzanz ist das christlich gewordene Römerreich griechischer Nation.»</ref>. Το Βυζάντιο ήταν κυρίως γνωστό στους ξένους ως η ''Αυτοκρατορία των Ελλήνων''<!-- Γραικών αντί Ελλήνων, δεν είναι ταυτόσημοι οι όροι και ο σκοπός χρήσης τους στις δυτικές γλώσσες. Χρειάζεται ανάπτυξη του περιεχομένου. --> λόγω της κυριαρχίας των ελληνικών γλωσσικών, πολιτισμικών, και δημογραφικών στοιχείων<ref>{{harvnb|Ahrweiler|Laiou|1998|p=vii}}; {{harvnb|Lapidge|Blair|Keynes|Scragg|1999|p=79}}; {{harvnb|Hidryma Meletōn Chersonēsou tou Haimou|1973|p=331}}; {{harvnb|Ostrogorsky|1969|pp=28, 146}}; {{harvnb|Gross|1999|p=45}}; {{harvnb|Davies|1996|p=135}}.</ref>.