Βυζαντινοί Έλληνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ διόρθωση τυπογραφικού |
η ρωμαϊκή διοίκηση χρησιμοποιούσε οχι μόνο τα λατινικά, αλλά κ τα ελληνικά [βλ. Adams 2003 Bilingualism and the Latin language -- κεφάλαιο για την Αίγυπτο κ passim] |
||
Γραμμή 21:
Μέχρι το δωδέκατο αιώνα, η εκπαίδευση του Βυζαντινού πληθυσμού ήταν πιο αναπτυγμένη από τη [[Δυτικός πολιτισμός|Δύση]], και ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με αποτέλεσμα μεγαλύτερα ποσοστό [[Γραμματισμός|αλφαβητισμού]]. Η επιτυχία ήταν εύκολη για τους [[Βυζαντινή οικονομία|Βυζαντινούς έμπορους]], οι οποίοι απολάμβαναν μια ισχυρή θέση στο διεθνές εμπόριο. Παρά τον ανταγωνισμό από τους Ιταλούς εμπόρους της [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετίας]] και της [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Γένοβας|Γένοβας]], κράτησαν αυτή τη θέση σε όλη τη διάρκεια του τελευταίου μισού της ύπαρξης της αυτοκρατορίας. Ο κλήρος επίσης κατείχε ειδική θέση, όχι μόνο έχοντας περισσότερη ελευθερία από τον αντίστοιχο Δυτικό, αλλά διατηρώντας τον [[Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης|Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη]] που θεωρούνταν ισότιμος του [[Πάπας|Πάπα]] στην [[Ρώμη]]. Η ισχυρή αυτή θέση δεν ήταν άμεση αλλά είχε αύξουσα πορεία, καθώς στην αρχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπό τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μέγα Κωνσταντίνο]] (βασιλεία 306–337), μόνο ένα μικρό μέρος, περίπου 10%, του πληθυσμού ήταν [[Χριστιανισμός|Χριστιανοί]].
Ήδη από την εποχή του Κωνσταντίνου η χρήση της [[Μεσαιωνική ελληνική γλώσσα|ελληνικής]] είχε διαδοθεί στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ενώ τα [[Λατινική γλώσσα|λατινικά]] ήταν
Οι σχέσεις χειροτέρευσαν παραπέρα με το [[Σχίσμα του 1054|σχίσμα μεταξύ της Καθολικής Δύσης και της Ορθόδοξης Ανατολής]] που οδήγησε στο να χαρακτηρίζονται οι Βυζαντινοί στη Δύση ως [[Αίρεση|αιρετικοί]]. Σε όλη τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ειδικά μετά την στέψη του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]] (βασιλεία ως Βασιλιάς των Φράγκων 768–814) στην Ρώμη το 800, οι Βυζαντινοί δεν θεωρούνταν από τους Δυτικούς Ευρωπαίους ως διάδοχοι και κληρονόμοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά μάλλον μέρος ενός Ανατολικού βασιλείου με ελληνικό πληθυσμό. Όμως, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και συνέχισε την αδιάσπαστη διαδοχή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
| |||