Ανάσταση Κερατσινίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Υπήρχαν επίσης οι δρόμοι: Πραξιτέλους, Σφακτηρίας (νυν Σπάρτης), Φωκίδος (νυν Σινασού) και Αγριτέλη, καθώς και η πλατεία Αναστάσεως, κοινώς περιβολάκι, όπου το 1948 ο τότε δήμαρχος Κερατσινίου και μετέπειτα βουλευτής της [[ΕΡΕ]] [[Χρήστος Μπουγάς]] ανήγειρε ηρώο πεσόντων της μάχης ΠΑΟΥΕΡ (αργότερα Η.Ε.Α.Π. και τώρα [[Δ.Ε.Η.]]), του 1944 ή '45, με ένα άγαλμα "Εργάτριας" του γλύπτη [[Γιώργος Ζογγολόπουλος|Ζογγολόπουλου]]. Στο ηρώο αυτό μέχρι τη δεκαετία '60 τα σχολεία και οι διάφοροι άλλοι φορείς π.χ. Σωματεία, σύλλογοι κ.λ.π. κατέθεταν στεφάνια στις εθνικές εορτές. Οι κάτοικοι είχαν ιδρύσει και σύλλογο με την επωνυμία «Ένωση Οικιστών Αναστάσεως» (με διατελέσαντες Προέδρους τους: Ο. Σταυρίδη, Δ. Μεϊμάρη, Η. Βλασιάδη κ.ά.) και με σπουδαία δραστηριότητα, όπως την ανέγερση του Ιερού Ναού της Θείας Αναλήψεως που ήταν και είναι ο ενοριακός ναός της περιοχής, σχολεία, λεωφορειακή γραμμή σύνδεσης με τον Πειραιά κ.λ.π. Είχε έναν θερινό κινηματογράφο, το «Τιτάνια», και αργότερα τη δεκαετία '50-΄60 την «Ανεμώνη». Υπήρχε μια Παιδική Στέγη, για παιδιά πριν από το [[δημοτικό σχολείο]] (σαν [[Νηπιαγωγείο]]), την οποία ίδρυσε (πιθανόν) η Αγγλίδα Κρόσφιλντ, ένα κρατικό Πολυϊατρείο, το 4ο Δημοτικό Σχολείο, που το έλεγαν του "Αυγουλά" από το όνομα ενός παλιού δάσκαλου, και ένα ιδιωτικό δημοτικό της Μαίρης Γιουρμετάκη-Καραγιαννάκη.Αργότερα λειτούργησε και άλλο ιδιωτικό δημοτικό, της Μπαρμπεράκη.Είχε ένα Ζαχαροπλαστείο, (του Δημόπουλου), έναν φούρνο (του Παπά), δύο καφενεία (Ιωαννίδη και Ψωμιάδη), δύο-τρία Παντοπωλεία και διάφορα άλλα μικρομάγαζα. Στην οδό Ελ. Βενιζέλου απέναντι από το Πολυϊατρείο υπήρχε ένα [[Χαμάμ]], τα Λουτρά του Παλατζιάν, όπως το έλεγαν, αλλά δυστυχώς κατεδαφίστηκαν γύρω στο 2008-09.Τώρα όμως έγινε Καλλιτεχνικό Λύκειο. Δεν υπήρχε ούτε ένας αθλητικός χώρος, εκτός από μερικά οικόπεδα (αλάνες, π.χ.του Τσαλαπάτα, του Μεταξά κ.λπ.) και έτσι τα παιδιά της περιοχής μετέτρεψαν την Πλατεία (το περιβολάκι) σε γήπεδο ποδοσφαίρου.

 

 

Κοντά στον συνοικισμό υπήρχαν διάφορα κέντρα με λαϊκή μουσική κατά την προ του [[ΒΠΠ|Β΄ παγκοσμίου πολέμου]] εποχή, π.χ. του Κεραντζάκη, όπου για πρώτη φορά τραγούδησε η [[Ρόζα Εσκενάζυ]], που μαζί με την ταβέρνα του Σαραντόπουλου στη Δραπετσώνα, όπου εκεί πρωτοεμφανίσθηκε η γνωστή "Τετράς του Πειραιά" (Μάρκος, Στράτος, Μπάτης και Ανέστης). Και τα δύο αποτέλεσαν από τα πρώτα στέκια του [[ρεμπέτικο|ρεμπέτικου τραγουδιού]] στον [[πειραιάς|Πειραιά]]. Ήταν και η ταβέρνα του Βελωνά (Βενιζέλου και Αναπαύσεως) με λαϊκά συγκροτήματα που έκλεισε στο τέλος της δεκαετίας του '50.