Ο μύθος των διωγμών (βιβλίο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το βιβλίο ξεκινά εξηγόντας την ετυμολογία της ελληνικής λέξης "μάρτυρας" και πως ξεκινησε να χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς δείχνοντας οτι ήταν η απόδειξη για τον Χριστό με την ζωή τους.<ref name=":0">{{Cite journal|url=http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0020964313505984b|title=The Myth of Persecution: How Early Christians Invented a Story of Martyrdom by Candida Moss|last=Anne T. Thayer|first=|date=20 Δεκεμβρίου 2013|journal=Interpretation: A Journal of Bible and Theology|accessdate=17/12/2017|doi=https://doi.org/10.1177/0020964313505984b}}</ref><ref name="Moss">{{Cite book|title=''The Myth of Persecution''|first=Candida|last=Moss|publisher=HarperCollins|isbn=978-0-06-210452-6|year=2013}}</ref>{{rp|26–27}} Συμφωνα με την Μος, η χριστιανική παράδοση ισχυρίρζεταιισχυρίζεται πως δεν υπήρχαν μάρτυρες πριν την Χριστιανοσύνη, ωστόσο, η Μος δίνει παραδείγματα μαρτύρων που έζησαν πριν τον Ιησου (Εβραίοι, Έλληνες, Ρωμαίοι), απλά δεν τους αποκαλούσαν με το συγκεκριμένο όρο.<ref name="Moss" />{{rp|52}} Σχολιάζαοντας τον θάνατο του Σωκράτη, και του ηλικιωμένου ραββίνου Ελεαζάρ, η Μος ισχυρίζεται πως επηρρέασαν αρκετά τις ιστορίες των Χριστιανών περι μαρτυρίου<ref name=":0" />, στον βαθμό που "οι ΧριτιανοίΧριστιανοί υοθέτησαν τις ιδέες περί μαρτυρίου, ακόμη και τις ίδιες τις ιστορίες από εβραίους και παγανιστές συγγραφείς."<ref>{{Cite news|url=http://theaquilareport.com/the-myth-of-persecution/|title=The Myth of Persecution - The Aquila Report|date=2013-06-27|newspaper=The Aquila Report|language=en-US|accessdate=2017-12-17}}</ref><ref name="Moss" />{{rp|80}}

Η κεντρική θέση της καθηγήτριας στο βιβλίο είναι οτι οι ιστορίες διώξεων και μαρτυρίου δεν ειναι αξιόπιστες. Η Μος χαρακτηρίζει τις μεγαλύτερες πηγές οπως τα Πρακτικά ή Πράξεις Μαρτύρων (λατινικά Acta Martyrum) ως περίτεχνα, στολισμένα, διασκεδαστικά και μακρυά από την αλήθεια..<ref name="Moss" />{{rp|87}} Η Μος βρίσκει ομοιότητες μεταξυ των των ιστοριών μαρτυρίου και της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας και δραματουργίας.<ref name=":0" ./><ref name="Moss" />{{rp|77–78}} Στο βιβλίο της, η ακαδημαϊκός, εξετάζει τα αρχαιότερα και πιο κοινώς αποδεκτ΄΄ααποδεκτά για την ακρίβεια τους παραδείγματα: Το [[Πολύκαρπος Σμύρνης|μαρτύριο του Πολύκαρπου]], τις πράξεις του Πτολεμαίου και του Λουκιου<ref group="Σημ">Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Πτολεμαίος (πέθανε το 165 μΧ) έπεισε μια παντρεμένη γυναίκα να εξασκεί την αγαμία. Ο άντρας της, τον κατηγόρησε αργότερα οτι είχε ερωτική σχέση μαζι της, οπόταν καταδικάστηκε σε θανατο. Ο Λούκιος υπερασπίστηκε τον πτολεμαίο λέγοντας πως δεν αποδειχτηκε η ενοχή του, οπόταν εκτελέστηκε και αυτός. </ref>, την ιστορία της δίκης και τον θάνατο του [[Ιουστίνος ο Μάρτυρας|μάρτυρα Ιουστίνου]] και των συντρόφων του, τις πράξεις των Σκυλατιανών Μαρτύρων, την ιστορία της φιλικήτας και της perpetua<ref group="Σημ">απαιτείται μετάφραση</ref> και της Δίωξης στην Λυών που περιλάμβανε τον επίσκοπο Ποθινό (Pothinus), τον Βλαντινα (Blandina) και πολλούς άλλους. H Μος ισχυρίζεται πως δεν μπορούμε να βασιστούμε στις πρωτογενείς αυτές ιστορικές πηγές ως ακριβείς ιστορικές αναφορές γιατί έχουν χαλκευτεί από μεταγενέστερες γενιές Χριστιανών.<ref name=":0" />

Στην εξέταση του μαρτυρικού θανάτου του Πολυκάρπου, η Μος ισχυρίζεται ορι συμπεριλαμβάνει πολλες " σπάνιες συμπτώσεις, σχεδόν αδύνατες καταστάσεις και παρανομίες". Παρόλο που δεν αρνείται οτι ο Πολύκαρπος υπέφερε μαρτυρηκο θάνατο, παρατηρεί οτι "ειναι αδύνατο για μας να φανταστούμε πως το ''Μαρτύριο του Πολυκάρπου'' ειναι μια ιστορική πηγή των γεγονότων όπως πράγματι έγιναν."<ref name="Moss" />{{rp|100}}<ref name=":1">{{Cite book|title=THE MYTH OF PERSECUTION by Candida Moss {{!}} Kirkus Reviews|url=https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/candida-moss/the-myth-of-martyrdom/}}</ref>

Η Μος εξετάζει τα βασανιστήρια και τους θανάτους των Άγιων Ποθινών, Βλαντιβα και άλλων στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσέβιου της Καισαρείας. Αν και τα γεγονότα συνέβησαν το 177 μΧ, η συγγραφέας σημειώνει οτι οι πηγές γράφτηκαν 200 χρόνια μετά τα γεγονότα. .<ref name="Moss" />{{rp|112}} Στο επόμενο κεφάλαιο, η καθηγήτρια σημειώνει τα διάφορα σφάλματα μεταξυ των πιο πηγών και τις επαρχείες της Αυτοκρατορίας. .<ref name="Moss" />{{rp|113}} Η Μος σχολιάζει οτι πολλοί θεολογικοί όροι δεν χρησιμοποιύνταν μέχρι το τέλος του 3ου αιώνα. Η Μος σχολιάζει πως στο γράμμα ξεκινα λέγοντας οτι τα γεγονότα ειναι αξια αιώνιας ανάμνησης, και παρατηρεί οτι η ίδια φράση χρησιμοποιήθηκε απο τον ευσέβιο τόσο στην Ιστορία της Εκκλησίας, οσο και στο έργο του Μάρτυρες της Παλαιστινης.<ref name="Moss" />{{rp|113}} Σύμφωνα με την Μος, αυτό δειχνει οτι το γράμμα επεξεργάστηκε από τον Ευσέβιο και αρα ειναι αδύνατο να ξέρουμε ποιο κομμάτι είναι πράγματι ιστορικό και ποιο προστέθηκε από τον Ευσέβιο και θεολογικούς λόγους.<ref name="Moss" />{{rp|114}}

Η Μος θεωρεί πως οι Ρωμαίοι ερμήνευαν την αρνηση να πραγματοποιήσουν θησείες προς την εικόνα του Αυτοκράτορα, ως σημάδι πιθανής προδοσίας. Δεν τους ένοιαζε το θρησκευτικό δόγμα, αλλά μια πολιτική επανάσταση.<ref name="Moss" />{{rp|174}}<ref name=":2">{{Cite news|url=https://www.salon.com/2013/02/24/the_myth_of_persecution_early_christians_werent_persecuted/|title=“The Myth of Persecution”: Early Christians weren’t persecuted|date=2013-02-24|newspaper=Salon|language=en-US|accessdate=2017-12-17}}</ref>

Η γνώμη της Μος είναι ότι υπάρχουν συνέπειες απο την προώθηση του μύθου των διώξεων σήμερα. Αν και παραδέχεχεται οτι υπήρχαν γνήσιες ιστορίες μαρτυρίου, και κρατικής δίωξης των Χριστιανών, η καθηγήτρια ισχυρίζεται πως η ιδέα της διωκώμενες εκκλησίας ειναι υπερβολική, ιδίως η ιστορια που αφηγείται ο Ευσέβιος.<ref name="Moss" />{{rp|217–233}} Η συγγραφέας καταλήει οτι η ιδέα πως οι Χριστιανοι καταδιώκονταν απο τις δυνάεις τους κακού, έχει οδηγήσει στην επιθετική νοοτροπία των Χριστιανών της σημερινής εποχής. Αυτό γίνεται φανερό, σύμφωνα με την Μος, απο τις δημόσιες συζητήσεις γύρω απο το θέμα των εκτρώσεων και του γάμου μεταξύ ανθρώπων ιδίου φύλου.<ref name=":0" /><ref name="Moss" />{{rp|249–256}}<ref name=":1" /><ref name=":2" />