Μαρκήσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
"ακρίτας" δεν ήταν διοικητικός τίτλος, και οι uc-beyi δεν έχουν καμία σχέση με τους Γενίτσαρους |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Wenceslas Hollar - A marquis (State 1).jpg|thumb|160px|Χαλκογραφία του [[Βέντσλαους Χόλαρ|Βάτσλαβ Χόλαρ]] (1607–1677). Άνδρας με τον εθιμοτυπικό χιτώνα, κατά τη διάρκεια της τελετής προαγωγής του σε Μαρκήσιο]]▼
Ο τίτλος '''Μαρκήσιος''', ([[γαλλικά]]: marquis, [[αγγλικά]]: ''marquess'', [[ελληνικά]]: ''Μαρκίων'', θηλ: ''Μαρκησία''), αρχικά αποτελούσε ανώτερο τίτλο τον οποίο λάμβαναν τιμητικά διοικητές παραμεθορίων περιοχών, που ήταν αντίστοιχος με τον ελληνικό (βυζαντινό) τίτλο του [[Κλεισουράρχη]] και εκείνου του «[[Ούτς-Μπέη]]» ή «Ούτσμπεη» στη [[Οθωμανική αυτοκρατορία]]. Αργότερα εξελίχθηκε σε καθαρά τιμητικό τίτλο ευγενείας.
Ο τίτλος αυτός εμφανίστηκε στην ιστορία κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], όταν δόθηκε για πρώτη φορά από τον [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο τον Α΄]] σε ευγενείς στους οποίους εμπιστεύονταν την ασφάλεια των συνοριακών επαρχιών. Αν και ο στρατιωτικός αυτός τίτλος ανάγεται οργανωτικά στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], τον Μεσαίωνα αμέσως με την Γερμανία υιοθετήθηκε απ΄ όλες τις τότε Ηγεμονίες - Βασίλεια της Ευρώπης, έτσι απαντάται αγγλικά και γαλλικά Μαρκίζ, ιταλικά Μαρκέζ και ισπανικά Μαρκές.
Ο αρχικός τίτλος σήμαινε ''κόμης των συνόρων'', ''([[γερμανικά|γερμ]]. Markgraf)''. Καθένας Μαρκήσιος είχε την δυνατότητα να συγκροτεί, να εξοπλίζει και να συντηρεί στρατό για την υπεράσπιση της Μαρκιωνίας του, και γι' αυτό οι Μαρκιωνίες (γερμ. Markgrafschaft), όπως ονομαζόταν οι υπ΄ αυτών επαρχίες, βρίσκονταν πάντα κοντά στα σύνορα, μεθόριες, εξ ου και ο παράλληλος τίτλος
▲[[Αρχείο:Wenceslas Hollar - A marquis (State 1).jpg|thumb|160px|Χαλκογραφία του [[Βέντσλαους Χόλαρ|Βάτσλαβ Χόλαρ]] (1607–1677). Άνδρας με τον εθιμοτυπικό χιτώνα, κατά τη διάρκεια της τελετής προαγωγής του σε Μαρκήσιο]]
Στη τότε ηγεμονική εθιμοτυπία ο Μαρκήσιος ήταν ανώτερος του [[κόμης|Κόμη]] και κατώτερος του [[Δούκας|Δούκα]] (γερμ. Herzog). Σημειώνεται ότι η ιεραρχία αυτή δεν παρέμενε σταθερή σε όλες τις τότε Ηγεμονίες, με συνέπεια ν΄ διαφοροποιείται ανάλογα με την χώρα και την εποχή, π.χ. στην Γαλλία ήταν συνήθεια να αποκαλούν όλους τους ξένους ευγενείς με τον τίτλο marquis ή mon marquis.
| |||