Γαλλία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ως αντίδραση στον [[κλασσικισμός|κλασσικισμό]] έρχεται ο [[18ος αιώνας]], ο οποίος, όπως και στην [[λογοτεχνία]], είναι διαποτισμένος από τα νέα κοινωνικά ρεύματα. Η σχέση καλλιτέχνη και κοινού γίνεται αμεσότερη. Η [[προσωπογραφία]] είναι κύριο γνώρισμα αυτής της εποχής. Αναφαίνεται, όμως, πάλι και νέο κύμα κλασικισμού, το οποίο διαφαίνεται στο [[Πάνθεον]] του Παρισιού. Ο [[19ος αιώνας]] βλέπει το ξαναγύρισμα σε παλαιότερες μορφές, ενώ ταυτόχρονα ο [[νατουραλισμός]] και ο λογοτεχνικός [[ρομαντισμός]] επηρεάζουν τις τάσεις στις τέχνες. Στις τελευταίες δεκαετίες του αιώνα επιβλήθηκε ο [[ιμπρεσιονισμός]], ο οποίος διατηρήθηκε και στις αρχές του επόμενου. Μερικοί από τους εκπρόσωπους του ήταν οι [[Κλωντ Μονέ]], [[Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ]], [[Πωλ Γκωγκέν]] και [[Πωλ Σεζάν]]. Ο [[20ος αιώνας]] έχει ανάμεικτες επιδράσεις και κατευθύνσεις. Ο [[κυβισμός]], ο [[σουρεαλισμός]], η [[αφηρημένη τέχνη]], που αποτελούν το κοινό γνώρισμα της διεθνούς καλλιτεχνικής πορείας, σημαδεύουν και την [[αρχιτεκτονική]] και την [[γλυπτική]].

 

== Γράμματα ==