Διοξείδιο του άνθρακα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Ιστορικά στοιχεία ==

Οι ιδιότητες του διοξειδίου του άνθρακα μελετήθηκαν πιο διεξοδικά στη δεκαετία 1750-1760 από το Σκωτσέζο φυσιολόγο [[Τζόζεφ Μπλακ]] (Joseph Black). Αυτός πρόσεξε ότι ο ασβεστόλιθος (ανθρακικό ασβέστιο) όταν θερμαίνεται ή υφίσταται κατεργασία με [[οξύ|οξέα]] παράγει ένα αέριο που το ονόμασε "σταθερό αέρα". Παρατήρησε επίσης ότι ο "σταθερός αέρας" ήταν πυκνότερος από τον αέρα και δε συντηρούσε ούτε την καύση ούτε τις ζωικές λειτουργίες. Ο Μπλακ παρατήρησε ακόμα ότι όταν διοχετεύονταν φυσαλίδες του αερίου σε υδατικό διάλυμα ασβέστη ([[υδροξείδιο του ασβεστίου]]), παραγόταν ίζημα ανθρακικού ασβεστίου. Χρησιμοποίησε μάλιστα αυτή τη διαπίστωσή του για να αποδείξει ότι το διοξείδιο του άνθρακα παράγεται από την αναπνοή των ζώων και τη μικροβιακή [[ζύμωση]].<br />

Το 1772, ο Άγγλος χημικός [[Τζόζεφ Πρίστλεϋ]] (Joseph Priestley) δημοσίευσε μια εργασία με τίτλο "''Εμπλουτισμός του νερού με Σταθερό Αέρα''" στην οποία περιέγραφε μια διαδικασία κατά την οποία όταν έπεφταν σταγόνες [[θειικό οξύ|θειικού οξέος]] (ή βιτριόλι όπως το ήξερε ο Πρίστλεϋ) στην [[κιμωλία]], για να παράγουν διοξείδιο του άνθρακα, το αέριο στη συνέχεια όταν διοχετευόταν σε μπωλ με νερό, διαλυόταν.<br />