Αβέρκιος Λαμπίρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Κάτω Βλασία Αχαΐας|Βλασία]] της ιστορικής επαρχίας [[Επαρχία Καλαβρύτων|Καλάβρυτων]]. Ήταν γιος του Λουκά Λαμπίρη και αδελφός του Σπυρίδωνος Λ. Λαμπίρη ή Λουκόπουλου. Το 1877 μετά την δολοφονία του αδελφού του<ref>Εφημερίδα ''Τοξότης'', [http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=46730&seg=0 23 Φεβρουαρίου 1877, αρ. 36, σελ. 37, 38] από το ψηφιακό αρχείο της [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλής των Ελλήνων]]</ref>, ανέλαβε τη μόρφωση του ανιψιού του Αντώνιου μετέπειτα διδάκτωρ της ιατρικής<ref>''Φορολογούμενος'', 8/4/1877</ref>. Σπούδασε στην Θεολογική Σχολή του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών]] και στην Ευρώπη. Χρημάτισε μοναχός της Μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας.

 

 

Στις 11 Αυγούστου 1874 χειροτονήθηκε [[Κατάλογος Μητροπολιτών Πάτρας|Αρχιεπίσκοπος Πατρών και Ηλείας]] και παρέμεινε στον μητροπολιτικό θρόνο έως το 1884 όπου παραιτήθηκε μετά την ανάμιξή του ονόματος του στα [[Σιμωνιακά]]. Σύμφωνα με την κατηγορία ο Λαμπίρης και οι Καλλίνικος Αργολίδος, Σπυρίδων Κεφαλληνίας και Στέφανος Μεσσηνίας δωροδόκησαν υπουργούς της [[Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1874|κυβέρνησης Βούλγαρη]] για να χειροτονηθούν μητροπολίτες. Το πολιτικό δικαστήριο καταδίκασε τους υπουργούς σε φυλάκιση, με επακόλουθο να παραιτηθεί η κυβέρνηση. Ο Αβέρκιος Λαμπίρης τιμωρήθηκε με πρόστιμο ενώ η Ιερά Σύνοδος δεν δέχτηκε την κατηγορία της σιμωνίας και μετά την παραίτηση των τεσσάρων τους επέτρεψε να φέρουν τον τίτλο του πρώην αρχιεπισκόπου και της ιεροσύνης τους.

== Εργογραφία ==

*''Ακολουθία του Κοκκίνη'' (1822)<ref>[http://www.esphigmenou.gr/index.php?mid=4&sid=105 Ιερά Μονή Εσφιγμένου]</ref>

*''Ακολουθία του αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Γρηγορίου του Ε' (του εκ Δημητσάνης) αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Οικ. Πατριάρχου'' (1822)<ref name="Ανέμη"/>