Μαρωνίτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 44:
Ένας αριθμός Μαρωνιτών ιστορικών βεβαιώνουν ότι οι άνθρωποί τους, μαζί με τους μη χριστιανούς συμπατριώτες τους, είναι οι απόγονοι των [[Αραμαίοι|Αραμαίων]], [[Ασσύριοι|Ασσυρίων]], [[Γασσανίδες|Γασσανιδών]], και των [[Μαρδαΐτες|Μαρδαϊτών]], κατοίκων τμημάτων της επαρχίας Μπιλάντ αλ-Σαμ του Χαλιφάτου, που διατήρησαν την ταυτότητά τους τόσο υπό τους [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]] όσο και υπό τους [[Άραβες]].
 
Οι Μαρδαΐτες ήταν ορεσίβιοι από τοττην όροςοροσειρά του [[Ταύρος (οροσειρά)|Ταύρου]] που οι Βυζαντινοί είχαν στρατολογήσει για να διεισδύουν και διενεργούν επιδρομές στο Λίβανο, και μαζί με τους Μαρωνίτες να παρενοχλούν τους Άραβες που κατείχαν πλέον την περιοχή. Το κίνημα αντίστασης έγινε γνωστό ως Μαράντα, που σημαίνει ''αντάρτες''. Το 936 μ.Χ., το μοναστήρι του Μπετ Μορούν και άλλα μαρωνιτικά μοναστήρια στη Συρία καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και οι εκεί Μαρωνίτες έγιναν πρόσφυγες και κατέφυγαν στους Μαρωνίτες της περιοχής της [[Φοινίκη]]ς και τους Μαρδαΐτες σταστην όρηοροσειρά του [[Οροσειρά του Λιβάνου|Λιβάνου]].
 
Τον 6ο αιώνα, οι περισσότεροι Μαρωνίτες εξολοθρεύτηκαν από τους Ιακωβίτες Χριστιανούς. Μετά τη μουσουλμανική κατάκτηση του [[Λεβάντε]], ο πατριάρχης των Μαρωνιτών κατέφυγε στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], ενώ ο αντικαταστάτης του εκλέχθηκε από τους πιστούς που παρέμειναν στον τόπο τους. Υπό την πίεση των Βυζαντινών, και μετέπειτα των Αράβων, οι Μαρωνίτες μετανάστευσαν στα τέλη του 9ου αιώνα από την κοιλάδα του ποταμού [[Ορόντης ποταμός|Ορόντη]] στη βόρεια Συρία στην περιοχή τουτης όρουςοροσειράς του [[ΛίβανοςΟροσειρά του (όροςΛιβάνου|ΛίβανοςΛιβάνου]], όπου διαβιούσαν υπό πολιτικό καθεστώς "ημιαυτονομίας" και μιλούσαν Αραβικά στην καθημερινή ζωή, ενώ στη λειτουργία τους χρησιμοποιούσαν τα Συριακά, μια διάλεκτο των Μεσαιωνικών (Μέσων) Αραμαϊκών, σενάριο που είχε προηγηθεί μεταξύ των χριστιανών Αράβων την προϊσλαμική εποχή.
 
Οι Μαρωνίτες πιστεύεται ότι εγκαταστάθηκαν στα όρη του Λιβάνου καθότι η περιοχή παρείχε ασφαλές καταφύγιο, δεδομένου ότι θεωρούνταν ως "αποστάτες" από τη βυζαντινή [[Ορθόδοξη Εκκλησία]]. Σε παρεμφερή μοίρα βρίσκονταν και οι [[Σιίτες]], [[Δρούζοι]] και [[Αλαουίτες]], που με τη σειρά τους αναζητούσαν καταφύγιο από την πίεση των [[Σουνίτες|Σουνιτών]], οι οποίοι κυριαρχούσαν στην παράκτια περιοχή. Μετά τη βυζαντινή κατάκτηση της κοιλάδας του ποταμού [[Ορόντης (ποταμός)|Ορόντη]] , στα τέλη του 11ου αιώνα, οι Μαρωνίτες εκδιώχθηκαν από την περιοχή της κοιλάδας και περιορίστηκαν στα όρη του Λιβάνου και σε μια μικρή κοινότητα στο υπό μουσουλμανικό έλεγχο [[Χαλέπι]].
 
== Δείτε επίσης ==