Μαρωνίτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 44:
Ένας αριθμός Μαρωνιτών ιστορικών βεβαιώνουν ότι οι άνθρωποί τους, μαζί με τους μη χριστιανούς συμπατριώτες τους, είναι οι απόγονοι των [[Αραμαίοι|Αραμαίων]], [[Ασσύριοι|Ασσυρίων]], [[Γασσανίδες|Γασσανιδών]], και των [[Μαρδαΐτες|Μαρδαϊτών]], κατοίκων τμημάτων της επαρχίας [[Μπιλάντ αλ-Σαμ]] του Χαλιφάτου των Αράβων, που διατήρησαν την ταυτότητά τους τόσο υπό τους [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]] όσο και υπό τους [[Άραβες]].
Τον 6ο αιώνα, οι περισσότεροι Μαρωνίτες στη Συρία εξολοθρεύτηκαν από τους Ιακωβίτες Χριστιανούς. Μετά τη μουσουλμανική κατάκτηση του [[Λεβάντε]], ο πατριάρχης των Μαρωνιτών κατέφυγε στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], ενώ ο αντικαταστάτης του εκλέχθηκε από τους πιστούς που παρέμειναν στον τόπο τους. Υπό την πίεση των Βυζαντινών, και μετέπειτα των Αράβων, οι Μαρωνίτες μετανάστευσαν στα τέλη του 9ου αιώνα από την κοιλάδα του ποταμού [[Ορόντης ποταμός|Ορόντη]] στη βόρεια Συρία στην περιοχή της οροσειράς του [[Οροσειρά του Λιβάνου|Λιβάνου]], όπου διαβιούσαν υπό πολιτικό καθεστώς "ημιαυτονομίας" και μιλούσαν Αραβικά στην καθημερινή ζωή, ενώ στη λειτουργία τους χρησιμοποιούσαν τα Συριακά, μια διάλεκτο των Μεσαιωνικών (Μέσων) Αραμαϊκών, σενάριο που είχε προηγηθεί μεταξύ των χριστιανών Αράβων την προϊσλαμική εποχή. Το 936 μ.Χ., το μοναστήρι του Μπετ Μορούν (Οίκος του Μάρωνα) και άλλα μαρωνιτικά μοναστήρια στη Συρία καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και οι τελευταίοι εκεί Μαρωνίτες έγιναν πρόσφυγες και κατέφυγαν στους Μαρωνίτες της περιοχής της [[Φοινίκη]]ς και τους Μαρδαΐτες στην οροσειρά του [[Οροσειρά του Λιβάνου|Λιβάνου]].
Οι Μαρδαΐτες ήταν ορεσίβιοι από την οροσειρά του [[Ταύρος (οροσειρά)|Ταύρου]] που οι Βυζαντινοί είχαν στρατολογήσει για να διεισδύουν και διενεργούν επιδρομές στο Λίβανο, και μαζί με τους Μαρωνίτες να παρενοχλούν τους Άραβες που κατείχαν πλέον την περιοχή. Το κίνημα αντίστασης έγινε γνωστό ως Μαράντα, που σημαίνει ''αντάρτες''.
| |||