Αχλάδα Ηρακλείου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
→‎Ιστορικά στοιχεία: λάθος μου. Η ενέδρα έγινε στην Αχλάδα Χανίων.
Γραμμή 23:
 
Σύμφωνα με την ανεπίσημη μέτρηση που συνέταξε το [[1875]] ο υποπρόξενος της Ρωσίας, Ιωάννης Μιτσοτάκης, στην Αχλάδα κατοικούσαν 60 οικογένειες, ο πληθυσμός των οποίων ανερχόταν σε περίπου 300 άτομα<ref>''Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία'', Ένθετο εφημερίδας Πατρίς Ηρακλείου, μέρος δεύτερο, Φεβρουάριος 2008, σελ. 121.</ref>. Μερικά χρόνια αργότερα, η επίσημη οθωμανική απογραφή του [[1881]] βρήκε στον οικισμό 347 κατοίκους (168 άνδρες και 179 γυναίκες), όλους χριστιανικού θρησκεύματος<ref>''Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία'', Β΄, 2008, σελ. 132.</ref> ενώ το [[1894]], σύμφωνα με εκτίμηση του αξιωματικού του ελληνικού στρατού [[Νικόστρατος Καλομενόπουλος|Νικόστρατου Καλομενόπουλου]], στο χωριό ζούσαν 80 ελληνικές οικογένειες<ref>''Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία'', Β΄, 2008, σελ. 143.</ref>. Το [[1900]], η απογραφή που διενεργήθηκε από την [[Κρητική Πολιτεία]] βρήκε στην Αχλάδα 429 κατοίκους εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν μουσουλμάνοι<ref>Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία, Β΄, 2008, σελ. 168.</ref>. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής που πραγματοποιήθηκε το 1913 από το ελληνικό κράτος, στο χωριό κατοικούσαν 476 άτομα<ref>Βασίλειον της Ελλάδος. Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής,''[http://dlib.statistics.gr/Book/GRESYE_02_0101_00009.pdf Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913]'', Εν Αθήναις, 1915, σ. 80.</ref>.
 
Στις [[18 Οκτωβρίου]] του [[1943]], Έλληνες αντάρτες υπό τον οπλαρχηγό Αντώνη Πατεράκη πραγματοποίησαν από κοινού με Βρετανούς πράκτορες, ενέδρα εναντίον μικρής περιπόλου Γερμανών και Ιταλών στρατιωτών στην Αχλάδα. Σύμφωνα με τις βρετανικές εκτιμήσεις, η επιχείρηση είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 22 στρατιωτών εκ των οποίων ορισμένοι σκοτώθηκαν κατά την ενέδρα και άλλοι εκτελέστηκαν μετά το πέρας της σύγκρουσης<ref>Άντονι Μπίβορ, ''Κρήτη. Η μάχη και η Αντίσταση'', εκδόσεις Γκοβόστη, σελ. 424 - 426.</ref>.
 
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η Αχλάδα συμπεριλαμβανόταν μεταξύ των κυριότερων καπνοπαραγωγικών περιοχών της Κρήτης<ref>Νικολάου Χρ. Σέττα, ''[https://books.google.gr/books?id=s_1CDAt44jIC&pg=PA138&dq=Αχλάδα+Μαλεβιζίου&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjUu_CzzcfPAhVGvBQKHUlDAK8Q6AEIMjAF#v=onepage&q=%CE%91%CF%87%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%B6%CE%AF%CE%BF%CF%85&f=false Αγροτική ανάπτυξις της Κρήτης, Αρχείον Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών],'' έτος 43ον, τεύχος Α΄ (Ιανουάριος - Μάρτιος), 1963, σελ. 138.</ref>. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται σημαντική μείωση του πληθυσμού της Αχλάδας, γεγονός που οφείλεται στην μετοίκηση των κατοίκων προς γειτονικούς οικισμούς όπως η Αγία Πελαγία και η Λυγαριά<ref name=":0" />.