Νεότουρκοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
Γραμμή 15:
Το νεοτουρκικό κίνημα του 1908 με τις αρχικά φιλελεύθερες επαγγελίες του στάθηκε αφορμή να τερματιστεί ο [[Μακεδονικός Αγώνας]] και η δράση των Ελλήνων αξιωματικών. Η Έλληνική κυβέρνηση ανακάλεσε τον Ιούνιο του [[1908]] όσους αξιωματικούς βρίσκονταν ακόμα στη Μακεδονία και τους απέσπασε, ώσπου να τοποθετηθούν σε κανονικές μονάδες, στο «Ειδικό Γραφείο Εθνικής Δράσεως». Ο Αλέξανδρος Μαζαράκης σημειώνει: «Ολοι όσοι επανήλθαμεν εκ Μακεδονίας, μετά την κατάπαυσιν του εκεί αγώνος, εφέρομεν μαζί μας την πεποίθησιν, ότι πολύ ταχέως ο αγών επικρατήσεως μεταξύ των Βαλκανικών λαών, ο προς στιγμήν ανασταλείς και ο αγών κατά των Νεοτούρκων θα εξελίσσετο εις πόλεμον και ότι αλλοίμονο εις τήν Ελλάδα αν τήν εύρισκε ο πόλεμος αυτός ασθενή στρατιωτικώς...»<ref>Αλέξανδρος Μαζαράκης, Αι ιστορικαί περιπέτειαι της Μακεδονίας, 1912</ref>
 
Οι Νεότουρκοι επιχείρησαν να εκτουρκίσουν όλους τους πληθυσμούς του ευρωπαϊκού τμήματος της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Υπό την πίεση του κινήματος τα χριστιανικά έθνη των [[Βαλκάνια|βαλκανίων]] προετοίμασαν από κοινού αγώνα κατά των Τούρκων<ref>Σκουλάτου, Δημακόπουλου, Κόνδη, ''Ιστορία νεότερη και σύγχρονη 1789-1909'', 302.</ref>. ΣεΑρχικά, σε αρκετές περιπτώσεις οι Νεότουρκοι προσπάθησαν να προσεταιριστούν τους βαλκανικούς λαούς και ιδίως τους Έλληνες, τις αντάρτικες ομάδες των οποίων χρησιμοποίησαν συχνά, ώστε να διασχίζουν με ασφάλεια τη Μακεδονία. Οι διαβαλκανικές προστριβές της περιόδου, ήταν επίσης η κατάλληλη ευκαιρία για την εφαρμογή μιας πολύπλοκης εξωτερικής πολιτικής, στόχος της οποίας υπήρξε η ενίσχυση της βαλκανικής έριδας, μέσω μιας υποθετικής προστασίας σε περίπτωση επικείμενης εισβολής κατά βαλκανικής χώρας από μία άλλη.<ref>[[Ντάγκλας Ντέικιν|Douglas Dakin]], ''Η ενοποίηση της Ελλάδας 1770-1923'', Αθήνα: ΜΙΕΤ, σσ. 265-269.</ref>. Στη συνέχεια όμως, βλέπονταςότι η ολοκληρωτική επικράτηση του [[Έλληνες|Ελληνισμού]] στη [[Μακεδονία]] απειλούσε ακόμη και την [[Τουρκία|Τουρκική]] παρουσία, επέδειξαν ιδιαίτερα ευνοϊκή στάση απέναντι στο [[Βουλγαρία|Βουλγαρικό]] Κομιτάτο, επιτρέποντας βιαιότητες κατά [[Έλληνες|Ελληνικών]] πληθυσμών, που προκάλεσαν την εκ νέου Ελληνική αντάρτικη δράση.<ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σσ. 344, 345</ref>
 
== Φωτογραφίες ==