Μαρλέν Ντίτριχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Κουτί πληροφοριών |
επεκταση |
||
Γραμμή 45:
}}
[[Αρχείο:Gary Cooper and Marlene Dietrich in Morocco trailer 2.jpg|thumb|right|250px|Η Μαρλέν Ντίτριχ με τον [[Γκάρι Κούπερ]] σε σκηνή της ταινίας ''Μαρόκο''.]]
Η '''Μαρλέν Ντίτριχ''' (<small>[[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]:</small> ''Marie Magdalene "Marlene" Dietrich'', {{προφορά|maɐˈleːnə ˈdiːtʁɪç}}) ([[27 Δεκεμβρίου]] [[1901]] - [[6 Μαΐου]] [[1992]]) ήταν [[Γερμανία|Γερμανίδα]] [[ηθοποιός]] του κινηματογράφου και τραγουδίστρια που κατείχε και την Γερμανική και την Αμερικανική υπηκοότητα. Καθ'όλη την μακρά καριέρα της (που κυμάνθηκε από την δεκαετία του 1910 μέχρι την δεκαετία του 1980) διατήρησε την φήμη της μέσω της συνεχούς ανακάλυψης του εαυτού της.
(<small>[[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]:</small> ''Marie Magdalene "Marlene" Dietrich'', {{προφορά|maɐˈleːnə ˈdiːtʁɪç}}) ([[27 Δεκεμβρίου]] [[1901]] - [[6 Μαΐου]] [[1992]]) ήταν [[Γερμανία|Γερμανίδα]] [[ηθοποιός]] του κινηματογράφου. Αρχικά έπαιξε σε γερμανικές ταινίες και στο θέατρο συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη [[Μαξ Ράινχαρντ]]. Αργότερα συνεργάστηκε με το σκηνοθέτη [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ]]. Το 1930 έπαιξε στην ταινία που της χάρισε διεθνή φήμη: [[Γαλάζιος Άγγελος]] ''(Der blaue Engel)''. Μετά πρωταγωνίστησε στις ταινίες: [[Μαρόκο (ταινία 1930)|Μαρόκο]] ''(Morocco, 1930)'', [[Κατάσκοπος Χ-27]] ''(Dishonored, 1931)'', [[Σαγκάη Εξπρές]] ''(Shanghai Express, 1932)'', [[Η τραγική τσαρίνα]] ''(The Scarlet Empress)''. Όταν έληξε η συνεργασία της με τον Στέρνμπεργκ, συνέχισε να παίζει σε ταινίες διαφορετικού ύφους, όπως: [[Σαρξ και διάβολος]] ''(Destry Rides Again)'', [[Φλόγα και πάθος]] ''(A Foreign Affair)'', [[Πονεμένο Ρομάντζο]] (Stage Fright, 1950)'', [[Μάρτυρας Κατηγορίας]] ''(Witness For The Prosecution)'' και [[Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης]]'' (Judgment at Nuremberg)''.▼
Την δεκαετία του 1920 η Ντίτριχ συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις και στον βουβό κινηματογράφο. Ο ρόλος της ως Λόλα στο [[Γαλάζιος Άγγελος|''Γαλάζιος Άγγελος'']] ''(Der blaue Engel,'' 1930) της χάρισε παγκόσμια φήμη και ένα συμβόλαιο με την Paramount Pictures. Η Ντίτριχ πρωταγωνίστησε σε ταινίες του Χόλυγουντ όπως το [[Μαρόκο (ταινία 1930)|''Μαρόκο'']] (1930), [[Κατάσκοπος Χ-27|''Κατάσκοπος Χ-27'']] (1931), [[Σαγκάη Εξπρές|''Σαγκάη Εξπρές'']] (1932), ''Desire'' (1936) και [[Η τραγική τσαρίνα|''Η τραγική τσαρίνα'']]. Επένδυσε επιτυχώς στην περσόνα και στις "εξωτικές" εμφανίσεις της και έγινε από τις ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς της εποχής της. Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν μια υψηλού επιπέδου διασκεδάστρια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρόλο που συμμετείχε κατά καιρούς σε ταινίες μετά τον πόλεμο, η Ντίτριχ πέρασε τις δεκαετίες από το 1950 μέχρι το 1970 κάνοντας περιοδεία ανά τον κόσμο ως περφόρμερ ζωντανού προγράμματος.
Η Ντίτριχ ήταν γνωστή για τις ανθρωπιστικές της ενέργειες κατά την διάρκεια του πολέμου, φιλοξενόντας Γερμανούς και Γάλλους εξόριστους, παρέχοντας οικονομική υποστήριξη και συνηγορώντας για την αμερικάνικη υπηκοότητά τους. Για το έργο της στην βελτίωση της ηθικής στην πρώτη γραμμή του πολέμου έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Γαλλία, το Βέλγιο και το Ισραήλ. Το 1999 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ονόμασε την Ντήτριχ ως την ένατη μεγαλύτερη σταρ του κλασικού κινηματογράφου του Χόλυγουντ.
== Βιογραφία ==
Η Ντίτριχ γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1901 στο Λεβεστράσε 65 του Σένμπεργκ, τώρα συνοικία του Βερολίνου. Ήταν η μικρότερη από δυο κόρες (η αδερφή της Ελίζαμπεθ ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη). Η μητέρα της Βιλελμίνα Ελίζαμπεθ Τζόσεφιν (γεννημένη Φέλσινγκ) και ο πατέρας της Λούις Έριχ Όττο Ντίτριχ παντρεύτηκαν τον Δεκέμβριο του 1898. Η μητέρα της ήταν από μια εύπορη οικογένεια του Βερολίνου που διηύθυνε μια εταιρεία κατασκευής κοσμημάτων και ρολογιών. Ο πατέρας της ήταν αξιωματικός της αστυνομίας και πέθανε το 1907. Ο καλύτερος φίλος της, Έντουαρντ βον Λος, ένας αριστοκράτης αξιωματικός στους Γκρενάρντιερ, φλέρταρε την Βιλελμίνα και την παντρεύτηκε το 1916 αλλά πέθανε σύντομα μετά τον γάμο εξαιτίας τραυματισμών που απέκτησε κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο βον Λος δεν υιοθέτησε ποτέ επίσημα τις αδερφές Ντίτριχ, επομένως το επίθετο της Ντίτριχ δεν ήταν ποτέ βον Λος, όπως έχουν ισχυριστεί ορισμένοι μελετητές.
Η οικογένεια Ντίτριχ την φώναζε με το ψευδώνυμο "Lena" και "Lene". Περίπου στην ηλικία των 11 ετών, ένωσε τα δυο ονόματά της για να σχηματίσει το όνομα "Μαρλέν". Η Ντίτριχ φοίτησε στο σχολείο θηλέων Auguste-Viktoria από το 1907 έως το 1917 και το 1918 αποφοίτησε από το λύκειο Victoria-Luise-Schule (σήμερα Γυμνάσιο Γκαίτε, Goethe Gymnasium Berlin-Wilmersdorf). Έλαβε σπουδές στο βιολί και έδειξε ενδιαφέρον στο θέατρο και την ποίηση ως έφηβη.
== Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ==
Η Ντίτριχ ήταν γνωστή για τις ισχυρές πολιτικές πεποιθήσεις της και την ικανότητά της να τις μεταδίδει. Σε συνεντεύξεις, η Ντίτριχ δήλωνε ότι εκπρόσωποι του ναζιστικού κόμματος την είχαν πλησιάσει για να επιστρέψει στην Γερμανία αλλά ότι είχε απορρίψει την πρότασή τους. Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, η Ντίτριχ δημιούργησε ένα φιλανθρωπικό οργανισμό μαζί με τον Μπίλυ Γουάιλντερ και αρκετούς άλλους Γερμανούς προκειμένου να βοηθήσουν τους Ιησουίτες να διαφύγουν από την Γερμανία. Το 1937 ο μισθός της από την ταινία ''Knight Without Armor'' ($450,000) διατέθηκε προς βοήθεια των προσφύγων. Το 1939 έγινε αμερικανίδα υπήκοος και απαρνήθηκε την γερμανική της υπηκοότητα. Τον Δεκέμβριο του 1941, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήχθησαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ντίτριχ έγινε μια από τις πρώτες διασημότητες που βοήθησαν στην πώληση πολεμικών ομολόγων. Έκανε περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον Ιανουάριο του 1042 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943 και αναφέρεται ότι πούλησε περισσότερα ομόλογα από κάθε άλλος κινηματογραφικός αστέρας.
Κατά την διάρκεια δυο περιοδειών της στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1944 και το 1945, έκανε παραστάσεις για τα συμμαχικά στρατεύματα στην Αλγερία, την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Γαλλία και έπειτα εμφανίστηκε στην Γερμανία με τους στρατηγούς Τζέιμς Γκέβιν και Τζορτζ Πάττον. Όταν ρωτήθηκε γιατί το είχε κάνει αυτό, εκτός από τον προφανή κίνδυνο ότι βρισκόταν ελάχιστα μόλις χιλιόμετρα από τα γερμανικά σύνορα, απάντησε "''aus Anstand''"—"από ευπρέπεια". Ο Γουάιλντερ αργότερα παρατήρησε ότι η ίδια βρέθηκε στην πρώτη γραμμή περισσότερο καιρό από τον Αιζενχάουερ. Η παράστασή της, με τον Ντάνυ Τόμας ως εναρκτήριο σόου, περιλάμβανε τραγούδια από τις ταινίες της, παραστάσεις από τα μουσικά της σόου (μια ικανότητα που είχε αρχικά αποκτήσει από τις σκηνικές της εμφανίσεις στο Βερολίνο την δεκαετία του 1920) και ένα νούμερο, το οποίο της το είχε διδάξει ο Όρσον Γουέλς, στενός φιλός της. Η Ντίτριχ είχε ενημερώσει το κοινό ότι μπορούσε να διαβάσει την σκέψη και τους είχε ζητήσει να επικεντρωθούν σε αυτό που σκέφτονταν. Στη συνέχεια πήγε μπροστά σε έναν στρατιώτη και του είπε ειλικρινά : "Λοιπόν, σκεφτείτε κάτι άλλο, δεν μπορώ να μιλήσω για αυτό!" Η αμερικανική εκκλησία δημοσίευσε έγγραφα που αντιτάσσονταν σε αυτό το νούμερο του σόου της Ντίτριχ.
Το 1944 το υποκατάστημα Morals Operations του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών ξεκίνησε το πρόγραμμα Musak, που περιλάμβανε μουσικές εκπομπές οι οποίες αποσκοπούσαν στην αποδυνάμωση των εχθρικών στρατιωτών. Η Ντίτριχ, η μοναδική καλλιτέχνης που γνώριζε ότι οι ηχογραφήσεις της θα ήταν για χρήση από το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών, ηχογράφησε αρκετά τραγούδια στην γερμανική γλώσσα για τον σκοπό αυτό, συμπεριλαμβανομένου του τραγουδιού "Lili Marleen". Ο στρατηγός Ουίλιαμ Ντόνοβαν, επικεφαλής του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών, έγραψε στην Ντίτριχ : "Είμαι βαθιά ευγνώμων για την γενναιοδωρία σας στην παραγωγή αυτών των ηχογραφήσεων για εμάς".
Με το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη, η Ντίτριχ επανενώθηκε με την αδερφή της Ελίζαμπεθ καθώς και με τον σύζυγο και το παιδί της τελευταίας. Κατοικούσαν στην γερμανική πόλη του Μπέλσεν καθ'όλη την διάρκεια του πολέμου, πραγματοποιώντας κινηματογραφικές προβολές στις οποίες σύχναζαν οι ναζί αξιωματικοί και οι αξιωματούχοι που επέβλεπαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η μητέρα της Ντίτριχ παρέμεινε στο Βερολίνο κατά την διάρκεια του πολέμου ; ο σύζυγός της μετακόμισε σε ένα ράντσο στην κοιλάδα Σαν Φερνάντο της Καλιφόρνια. Η Ντίτριχ φρόντισε την αδερφή της και τον σύζυγο της αδερφής της, στους οποίους προσέφερε καταφύγιο εξαιτίας μιας πιθανής δίωξής τους ως συνεργατών των ναζί. Η Ντίτριχ αργότερα δεν ανέφερε πουθενά την ύπαρξη της αδερφής της και του ανιψιού της, αποκηρύσσοντάς τους πλήρως και ισχυριζόμενη ότι υπήρξε μοναχοπαίδι.
Η Ντίτριχ έλαβε το Μετάλιο της Ελευθερίας τον Νοέμβριο του 1947. Η ίδια δήλωσε ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά της. Της απονεμήθηκε επίσης το Τάγμα του Φοίνικα από την γαλλική κυβέρνηση για το έργο της κατά τον πόλεμο.
== Ακίνητη περιουσία ==
Στις 24 Οκτωβρίου 1993 το μεγαλύτερο μέρος της ακίνητης περιουσίας της Ντίτριχ πουλήθηκε στο Stiftung Deutsche Kinemathek - εφόσον οι οργανισμοί των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έδειξαν ενδιαφέρον - που έγινε ο πυρήνας της έκθεσης του Μουσείου Κινηματογράφου του Βερολίνου. Η συλλογή περιλαμβάνει : πάνω από 3,000 είδη υφασμάτων από την δεκαετία του 1920 έως την δεκαετία του 1990, συμπεριλαμβανομένων των κουστουμιών από ταινίες και σκηνικά καθώς και πάνω από χίλια αντικείμενα από την προσωπική συλλογή της Ντίτριχ ; 15,000 φωτογραφίες από τους Σέσιλ Μπήτον, Χορστ Π. Χορστ, Τζορτζ Χάρελ, Λόρντ Σνόουντον και Έντουαρντ Στάϊχεν ; 300,000 σελίδες από έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων της αλληλογραφίας με τον Μπερτ Μπάκαραχ, τον Γιουλ Μπρύνερ, τον Μωρίς Σεβαλιέ, τον Νόελ Κάουαρντ, τον Ζαν Γκαμπέν, τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, τον Καρλ Λάγκερφελντ, την Νάνσυ και τον Ρόναλντ Ρήγκαν, τον Έριχ Μαρία Ρεμάρκε, τον Γιόσεφ βον Στέρνμπερν, τον Όρσον Ουέλς και τον Μπίλυ Ουάιλντερ ; καθώς επίσης και άλλα κομμάτια όπως αφίσες ταινιών και ακουστικές ηχογραφήσεις.
Το περιεχόμενο του διαμερίσματος της Ντίτριχ στο Μανχάταν, μαζί με άλλα προσωπικά της αντικείμενα όπως χρυσαφικά και ρούχα, πουλήθηκαν σε μια δημόσια δημοπρασία στο Λος Άντζελες την 1η Νοεμβρίου 1997. Το πρώτο της διαμέρισμα, που βρίσκεται στην οδό Παρκ Άβενιου 993, πουλήθηκε για $615,000 το 1998.
== Καριέρα ==
▲
Η Ντίτριχ καθιέρωσε στον κινηματογράφο της εποχής τον τύπο της μοιραίας γυναίκας και υπήρξε το ίνδαλμα εκατομμυρίων γυναικών.
== Προσωπική ζωή ==
Οι ομοφυλοφιλικές της τάσεις έγιναν γνωστές αφού εγκατέλειψε την κινηματογραφική της σταδιοδρομία σε προχωρημένη πλέον ηλικία. Το [[Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου]] την έχει κατατάξει ένατη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών. <ref>{{cite web | url = http://www.afi.com/tvevents/100years/stars.aspx | title = AFI's 100 Years...100 Stars | work = American Film Institute | accessdate = 23 Οκτωβρίου 2006 }}</ref>
==
;Πύλες
* [http://www.puettner.com/ www.puettner.com] (αγγλ., γερμ.)
Γραμμή 62 ⟶ 90 :
* [http://www.marlenedietrich-filme.de/ www.marlenedietrich-filme.de], Φωτογραφίες, Πλακάτ, Κριτικές, CD καπ.
'''Ραδιόφωνο'''
* ''Lux Radio Theater: The Legionnaire and the Lady'' opposite Clark Gable (1 August 1936)
* ''Lux Radio Theater: Desire'' opposite Herbert Marshall (22 July 1937)
* ''Lux Radio Theater: Song of Songs'' opposite Douglas Fairbanks, Jr (20 December 1937)
* ''The Chase and Sanborn Hour'' with Edgar Bergen and Don Ameche (2 June 1938)
* ''Lux Radio Theater: Manpower'' opposite Edward G Robinson and George Raft (15 March 1942)
* ''The Gulf Screen Guild Theater: Pittsburgh'' opposite John Wayne (12 April 1943)
* ''Theatre Guild on the Air: Grand Hotel'' opposite Ray Milland (24 March 1948)
* ''Studio One: Arabesque'' (29 June 1948)
* ''Theatre Guild on the Air: The Letter'' opposite Walter Pidgeon (3 October 1948)
* ''Ford Radio Theater: Madame Bovary'' opposite Claude Rains (8 October 1948)
* ''Screen Director's Playhouse: A Foreign Affair'' opposite Rosalind Russell and John Lund (5 March 1949)
* ''MGM Theatre of the Air: Anna Karenina'' (9 December 1949)
* ''MGM Theatre of the Air: Camille'' (6 June 1950)
* ''Lux Radio Theater: No Highway in the Sky'' opposite James Stewart (21 April 1952)
* ''Screen Director's Playhouse: A Foreign Affair'' opposite Lucille Ball and John Lund (1 March 1951)
* ''The Big Show'' starring Tallulah Bankhead (2 October 1951)
* Marlene Dietrich in conversation with J. W. Lambert and Carl Wildman recorded after her season at the Queen's Theatre London, BBC radio, 12 August 1965 (a shorter version had been broadcast on 2 April).
* ''The Child'', with Godfrey Kenton, radio play by Shirley Jenkins, produced by Richard Imison for the BBC on 18 August 1965
* Dietrich's appeal to save the Babelsburg studios was broadcast on BBC radio
* ''Desert Island Discs'', Dietrich asked to choose eight recordings, broadcast Monday 4 January 1965
Η Ντίτριχ εμφανίστηκε σε αρκετά σόου του ραδιοφωνικού σταθμού των Ενόπλων Δυνάμεων όπως στο ''The Army Hour'' και στο ''Command Performance'' κατά την διάρκεια του πολέμου. Το 1952 είχε την δική της εκπομπή στο αμερικάνικο ABC, που ονομαζόταν ''Cafe Istanbul''. Το 1953-54 πρωταγωνίστησε σε 38 επεισόδια στην σειρά ''Time for Love'' στο CBS (που έκανε πρεμιέρα στις 15 Ιανουαρίου 1953). Ηχογράφησε 94 σύντομες εισαγωγές "Η Ντίτριχ μιλά για την Αγάπη και την Ζωή", για την εκπομπή ''Monitor'' του NBC το 1958. Η Ντίτριχ έδωσε πολλές ραδιοφωνικές συνεντεύξεις παγκοσμίως κατά την περιοδεία των συναυλιών της. Το 1960 η συναυλία της στο Άμστερνταμ προβλήθηκε ζωντανά στο Ολλανδικό ραδιόφωνο. Η εμφάνισή της στο Παρίσι το 1962 προβλήθηκε και αυτή ζωντανά.
'''Προσωπικά έργα'''
* Dietrich, Marlene (1962). ''Marlene Dietrich's ABC''. Doubleday.
* Dietrich, Marlene (1979). ''Nehmt nur mein Leben: Reflexionen'' (in German). Goldmann.
* Dietrich, Marlene (1989). ''Marlene''. Salvator Attanasio (translator). Grove Press.
* Dietrich, Marlene (1990). ''Some Facts About Myself''.
'''Βιογραφίες'''
* [http://www.dhm.de/lemo/html/biografien/DietrichMarlene/ βιογραφικό σημείωμα] από το Γερμανικό ιστορικό μουσείο
Γραμμή 69 ⟶ 125 :
* [http://mysite.mweb.co.za/residents/tt21/ Legend: Tribute to Marlene Dietrich's concert career] (αγγλ.)
==
<references />
{{Authority control}}
| |||