Μακρίνο Ιωαννίνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το χωριό δημιουργήθηκε από κατοίκους των διαλυμένων οικισμών Θεοδοσίου, Πετρίτσας και Κουκουρούντζου<ref name=":1" />. Παλιότερα, στο Μακρίνο κυριαρχούσε η [[Βλάχικη γλώσσα|βλαχική γλώσσα]], η χρήση της οποίας εξαλείφθηκε κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, μετά από ένοντες προσπάθειες του τότε μητροπολίτη Ιωαννίνων και γόνου ντόπιας οικογένειας, Ιωαννίκιου Ζάγκου<ref name=":0" /><ref name=":2" />. Κατά τη διάρκεια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]], ο οικισμός πυρπολήθηκε από τις γερμανικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να καταστραφούν 41 οικίες, να λεηλατηθούν οι περιουσίες των κατοίκων και να σκοτωθεί ένα άτομο<ref>''Έκθεσις των γενομένων ζημιών εν γένει Ηπείρου από της κηρύξεως του Ελληνο-ιταλικού πολέμου (28-10-40) μέχρι της τελικής απελευθερώσεώς της, Οκτώβριος 1944'', Βιβλιοθήκη Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών, Αθήνα 1987, σελ. 55.</ref>.

Πριν την εφαρμογή του Προγράμματος[[Πρόγραμμα «Καλλικράτης»|προγράμματος ''Καλλικράτης'']], το Μακρίνο αποτελούσε μέρος του καποδιστριακού δήμου του [[Δήμος Ανατολικού Ζαγορίου|Ανατολικού Ζαγορίου]], του οποίου ήταν δημοτικό διαμέρισμα. Η κοινότητα του Μακρίνου καλύπτει έκταση 20.147 τετραγωνικών χιλιομέτρων<ref name="stat01">{{Cite web|url=http://dlib.statistics.gr/Book/GRESYE_02_0101_00098%20.pdf|title=Population & housing census 2001 (incl. area and average elevation)|publisher=National Statistical Service of Greece|language=el|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150921212047/http://dlib.statistics.gr/Book/GRESYE_02_0101_00098%20.pdf|archivedate=2015-09-21|dead-url=yes}}</ref>.