Κβαντική χημεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Κβαντική Χημεία''' είναι ο κλάδος εκείνος της [[Θεωρητική χημεία|Θεωρητικής Χημείας]] (και ειδικότερα της Θεωρητικής [[Φυσικοχημεία|Φυσικοχημείας]]) ο οποίος αποτελεί εφαρμογή της Κ[[κβαντική μηχανική|βαντικήςΚβαντικής Μηχανικής]] (κλάδος της [[Φυσική|Φυσικής]]) στα προβλήματα της Χ[[χημεία|ημείας]]. Η ποιοτική και ποσοτική περιγραφή της ηλεκτρονικής συμπεριφοράς και δραστικότητας [[άτομο|ατόμων]] και [[μόριο|μορίων]] αποτελεί παράδειγμα εφαρμογής της Κβαντικής Χημείας. Να σημειωθεί ότι αν και θεωρητικός ο κλάδος της Κβαντικής Χημείας συνδέεται άμεσα με τις πειραματικές μετρήσεις και κυρίως με αυτές του πεδίου της [[Φασματοσκοπία|Φασματοσκοπίας]] [και μάλιστασυνηθέστερα της ηλεκτρονι(α)κής Φασματοσκοπίας: μελέτη αλληλεπίδρασης του [[Φως|φωτός]] (ηλεκτρομαγνητικό πεδίου ταλαντούμενων εντάσεων) με τα ηλεκτρόνια].

Γενικά, οι βασικοί νόμοι της Κβαντομηχανικής που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή ενός χημικού συστήματος εκφράζονται μαθηματικά από περίπλοκες [[Μαθηματικά|εξισώσεις]] που είναι είτε πολύ δύσκολο, είτε (συχνότερα) αδύνατο να επιλυθούν «με μολύβι και χαρτί», οπότε γίνεται εκτεταμένη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών για την αριθμητική επίλυση των ορισθέντων προβλημάτων, έπειτα από κατάλληλες προσεγγίσεις. Έτσι, οδηγούμαστε στο χώρο της υπολογιστικής Κβαντικής Χημείας.

* Θεωρητική εξαγωγή [[Φασματοσκοπία|φασμάτων]], με σημαντικό βαθμό ομοιότητας με τα πειραματικά. Αυτό γίνεται μέσω του υπολογισμού των ενεργειών των καταστάσεων, στις οποίες μπορεί να βρεθεί λόγου χάριν ένα κινούμενο ηλεκτρόνιο ([[φάσματα UV]]) ή ένας ταλαντούμενος [[ομοιοπολικός δεσμός]] ([[Φασματοσκοπία υπερύθρου|φάσματα IR]]), και την σύνδεση της διαφοράς της ενέργειας με [[φωτόνιο]] κατάλληλου μήκους κύματος (ή συχνότητας), που δύναται να προκαλέσει την ενεργειακή μετάπτωση.