Βυζαντινό νόμισμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 40:
 
 
Σύμφωνα με τις επιγραφές των νομισμάτων της πρώτης αυτής περιόδου ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας είναι στρατιώτης της χριστιανικής Πίστης (''Imperator Militans''), σωτήρας της Οικουμένης (''salvator mundi''), η δόξα του στρατού και ο νικητής του γένους των βαρβάρων (''Gloria Exercitus και Triumfator Gent[ium] Barb[arum]''), η σωτηρία και η ελευθερία της αυτοκρατορίας (''salus et spes reipublicae'') και προσφέρει ευτυχία (''felicitas perpetua''). Ο Αυτοκράτορας απεικονίζεται φορώντας στρατιωτική ενδυμασία (θώρακα) και paludanemtum (αυτοκρατορική στολή) και κρατώντας λάβαρο με το [[Χριστόγραμμα]], τη σταυροφόρο σφαίρα ως το σύμβολο του θριάμβου του Χριστού και του Χριστιανισμού στη Γη. Στις πρόσθιες όψεις των βυζαντινών χρυσών νομισμάτων της περιόδου απεικονίζεται ο αυτοκράτορας και στις οπίσθιες ένας Άγγελος με σταυρό και σταυροφόρο σφαίρα. Στα αργυρά απεικονίζονταν συνήθως αυτοκράτορες στις πρόσθιες και στις οπίσθιες ο σταυρός και επιγραφές. Στα χάλκινα πολλαπλάσια του νουμμίου που εισήγαγε ο Αναστάσιος Α' εμπρός εικονιζόταν αυτοκράτορες, ενώ πίσω η ένδειξη των ονομαστικών αξιών τους: Μ΄=40 νουμμία, Κ΄=20 νουμμία, Ι΄=10 νουμμία, Ε΄ με [[Χριστόγραμμα]]=5 νουμμία.<ref>Νικόλαος Γεωργιάδης, Εισαγωγή στη βυζαντινή νομισματική, εκδ.Αφοί Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 2008,σελ.88</ref><ref>Η ονομαστική αξία πρωτοεμφανίζεται επί Αναστάσιου Α' και διατηρείται για τρισήμισι αιώνες, μέχρι την εξαφάνισή της τον 9ο αιώνα.Philip Grierson, Βυζαντινή νομισματοκοπία, μτφρ. Βαγγέλης Μαλαδάκης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2007,σελ.42</ref>
Σύμφωνα με τις επιγραφές των νομισμάτων της πρώτης αυτής περιόδου ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας είναι στρατιώτης της χριστιανικής Πίστης (''Imperator Militans''), σωτήρας της Οικουμένης (''salvator mundi''),
η δόξα του στρατού και ο νικητής του γένους των βαρβάρων (''Gloria Exercitus και Triumfator Gent[ium] Barb[arum]''), η σωτηρία και η ελευθερία της αυτοκρατορίας (''salus et spes reipublicae'') και προσφέρει ευτυχία (''felicitas perpetua''). Ο Αυτοκράτορας απεικονίζεται φορώντας στρατιωτική ενδυμασία (θώρακα) και paludanemtum (αυτοκρατορική στολή) και κρατώντας λάβαρο με το [[Χριστόγραμμα]], τη σταυροφόρο σφαίρα ως το σύμβολο του θριάμβου του Χριστού και του Χριστιανισμού στη Γη. Στις πρόσθιες όψεις των βυζαντινών χρυσών νομισμάτων της περιόδου απεικονίζεται ο αυτοκράτορας και στις οπίσθιες ένας Άγγελος με σταυρό και σταυροφόρο σφαίρα. Στα αργυρά απεικονίζονταν συνήθως αυτοκράτορες στις πρόσθιες και στις οπίσθιες ο σταυρός και επιγραφές. Στα χάλκινα πολλαπλάσια του νουμμίου που εισήγαγε ο Αναστάσιος Α' εμπρός εικονιζόταν αυτοκράτορες, ενώ πίσω η ένδειξη των ονομαστικών αξιών τους: Μ΄=40 νουμμία, Κ΄=20 νουμμία, Ι΄=10 νουμμία, Ε΄ με [[Χριστόγραμμα]]=5 νουμμία.<ref>Νικόλαος Γεωργιάδης, Εισαγωγή στη βυζαντινή νομισματική, εκδ.Αφοί Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 2008,σελ.88</ref><ref>Η ονομαστική αξία πρωτοεμφανίζεται επί Αναστάσιου Α' και διατηρείται για τρισήμισι αιώνες, μέχρι την εξαφάνισή της τον 9ο αιώνα.Philip Grierson, Βυζαντινή νομισματοκοπία, μτφρ. Βαγγέλης Μαλαδάκης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2007,σελ.42</ref>
 
==Μεσοβυζαντινή περίοδος (642-1204)==