Πλανητικό νεφέλωμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο τέλος της ζωής του άστρου, κατά τη διάρκεια της φάσης του [[ερυθρός γίγαντας|ερυθρού γίγαντα]], τα εξώτερα στρώματά του απομακρύνονται μέσω παλμικών ταλαντώσεων και ισχυρού [[αστρικός άνεμος|αστρικού ανέμου]]. Χωρίς αυτά τα αδιαφανή στρώματα, ο καυτός, φωτεινός πυρήνας εκπέμπει [[υπεριώδης ακτινοβολία|υπεριώδη ακτινοβολία]] που ιονίζει <ref name="Frankowskietal2009" /> τα αποβεβλημένα εξωτερικά στρώματα του αστέρα. Αυτό το ιονισμένο "κέλυφος αερίων" ακτινοβολεί, δίνοντας την εικόνα του πλανητικού νεφελώματος.

 

 

Τα πρόσφατα χρόνια, το [[διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ]] έχει τραβήξει εικόνες που έχουν αποκαλύψει ότι πολλά πλανητικά νεφελώματα έχουν ιδιαιτέρως σύνθετες και ποικίλες μορφολογίες. Μάλιστα το ένα πέμπτο από αυτά είναι σφαιρικό, αλλά η πλειονότητα δεν έχουν σφαιρική συμμετρία. Οι μηχανισμοί που παράγουν τέτοια μεγάλη ποικιλία σχημάτων και χαρακτηριστικών δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως, ίσως οι [[διπλός αστέρας|διπλοί κεντρικοί αστέρες]], οι αστρικοί άνεμοι και τα [[μαγνητικό πεδίο|μαγνητικά πεδία]] να παίζουν όλα μαζί κάποιο ρόλο.

<references />

 

{{Πύλη|Αστρονομία|P space.png}}

 

}}

 

[[Κατηγορία:Πλανητικά νεφελώματα|*]]

[[Κατηγορία:Αστρική εξέλιξη]]