Ερρίκος της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ο '''Ερρίκος''', ισπαν. don Enrique<ref>{{lang-es|Enrique de Castilla}}, ''Don Enrrique''; {{lang-it|Enrico di Castiglia}}, ''Arrigo di Castiglia''; {{lang-la|He...
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10:
 
====Στην Αγγλία και την Τυνησία====
Έφθασε στην Αγγλία το 1256 και ζούσε άνετα για 3 έτη. Δεν του πρόσφεραν πολιτική βοήθεια{{sfn|Kamp|1993}} και μετά από μερικά ταξίδια στη Γαλλία, αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη του στον Μουχάμαντ αλ-Μουστανσίρ εμίρη της Τυνησίας. Εκεί βρήκε τον αδελφό του [[Φρειδερίκος της Καστίλης|Φρειδερίκο]] και άλλους Ισπανούς ιππότες. Επιτέθηκαν στην πόλη Μιλιάνα (της Αλγερίας){{sfn|Kamp|1993}}.· Οο εμίρης έτσι ενίσχυε την ανεξαρτησία του από τους Αλμοάδες του Μαρόκου.
 
Υιοθέτησε τις συνήθειες και την ενδυμασία της Αυλής της Τύνιδας. Τα χρήματα που έλαβε από τις υπηρεσίες του στον εμίρη, τα επένδυσε σε εμπορικές επιχειρήσεις των Γενουατών, που είχαν εκεί αποικία και τα αύξησε κατά πολύ{{sfn|Kamp|1993}}.
 
====Στην Ιταλία====
ΈπιεταΈπειτα μετέβη στην Ιταλία, όπου ο [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολος των Καπέτων-Ανζού]] θέλησε το βασίλειο της Σικελίας του Μαμφρέδου. Ο Ερρίκος του δάνεισε χρήματα και ο Κάρολος νίκησε το 1266 στη μάχη του Μπενεβέντο. Ο Κάρολος δεν του επέστρεψε τα χρήματα, αλλά τον έκανε συγκλητικό της Ρώμης. Αυτό ήταν πολύ μικρή ανταμοιβή και ο δυσαρεστημένος Ερρίκος, όταν το 1268 ο ανιψιός του Μαμφρέδου [[Κορραδίνος]] ήλθε να διεκδικήσει το βασίλειο, πήρε το μέρος του. Έγινε στρατηγός και διοικητής 300 ιπποτών, που έστειλε ο Αλφόνσος Ι΄. Στη μάχη του Ταλιακότσο στην αρχή νικούσε, αλλά στο τέλος του επιτέθηκαν 1000 κρυμμένοι Γάλλοι, που ήλθαν ως ενίσχυση του Καρόλου. Ο Κορραδίνος ηττήθηκε και ο Ερρίκος κρύφτηκε στη μονή του Μόντε Κασίνο, όπου τον βρήκαν οι Γάλλοι.
 
Φυλακίστηκε για 23 έτη, πρώτα στην Κανόσα της Απουλίας και μετά στο καστέλ ντελ Μόντε του Μπάρι και η ετεροθαλής αδελφή του Ελεονόρα με τον σύζυγό της δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι. Με τον Κορραδίνο είχε λεηλατήσει τη Ρώμη και είχε αφοριστεί· το 1286 ο [[Πάπας Ονώριος Δ΄|πάπας Ονώριος Δ΄]] έλυσε τον αφορισμό<ref>Maurice Prou (editor), ''Les registres d'Honorius IV'' (Paris 1888), pp. 240-241, no. 319 (8 March 1286). </ref>. Το 1991 ελευθερώθηκε και επέστρεψε στην Καστίλη, όπου έγινε αντιβασιλιάς του μικρανιψιού του [[Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης|Φερδινάνδου Δ΄]]. Απεβίωσε το 1304 σε ηλικία 73 ετών.
Γραμμή 24:
==Παράδοση==
Λέγεται ότι από τη Μαγιόρ Ροντρίγκεθ Πέτσα, κόρη του κυρίου της Ζαμόρα, είχε ένα φυσικό τέκνο:
* (νόθηνόθος) Ενρίκε Ενρίκεθ δε Σεβίγια, αρχιδικαστής της Καστίλης.
 
Ο Ερρίκος, εκτός από τολμηρός πολεμιστής, ήταν τροβαδούρος και του αποδίδεται η ιπποτική ιστορία ''Αμαδίς δε Γάουλα''. Ίσως την έγραψε ως έγκλειστος στο καστέλ ντελ Μόντε (1277-1291).