Εμφύλιος Πόλεμος του Λιβάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 64:
Αρχικώς, οι πιο ισχυρές από τις πολιτοφυλακές των Μαρωνιτών ήταν το ''Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα'', επίσης γνωστό ως ''Αχράρ'' (NLP/ AHRAR), που πολιτικώς καθοδηγούταν από τον πρόεδρο του Λιβάνου Καμίλ Σαμούν και στρατιωτικώς από τον υιό του, Ντάνυ Σαμούν (δολοφονήθηκε το 1990). Η στρατιωτική του πτέρυγα ήταν το [[Κόμμα Καταέμπ]], οι γνωστοί ''Φαλαγγίτες''. Λίγα χρόνια αργότερα, η πολιτοφυλακή των Μαρωνιτών πέρασε υπό την ηγεσία του [[Μπασίρ Τζεμαγιέλ]], συγχωνευθείσα με αρκετές άλλες μικρότερες ομάδες (''Αλ Τανζίμ'', ''Φρουροί των Κέδρων'', ''Λιβανέζικο Κίνημα Νεολαίας'', ''Ομάδα Κομάντος Τύους'') και σχημάτισε έναν επαγγελματικό στρατό με την ονομασία [[Λιβανικές Δυνάμεις|Λιβανέζικες Δυνάμεις]]. Με τη βοήθεια του [[Ισραήλ]], οι [[Λιβανικές Δυνάμεις|Λιβανέζικες Δυνάμεις]] παγίωσαν τις θέσεις τους στα οχυρά και περιοχές που κυριαρχούνταν από Μαρωνίτες και γρήγορα μεταμορφώθηκαν από μια ανοργάνωτη και φτωχά εξοπλισμένη πολιτοφυλακή σε έναν επίφοβο και ισχυρό στρατό που είχε το δικό του οπλισμό, πυροβολικό, μονάδες Ειδικών Δυνάμεων (SADM), ένα μικρό Ναυτικό, και ένα ιδιαίτερο εξελιγμένο τμήμα Πληροφοριών.
Η πολιτοφυλακή ''Τίγρεις'' ήταν το στρατιωτικό σκέλος του ''Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος'' κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Οι ''Τίγρεις'' σχηματίστηκαν
Οι [[Λιβανικές Δυνάμεις|Λιβανέζικες Δυνάμεις]] διαχωρίστηκαν με την πολιτοφυλακή των ''Τίγρεων'' το 1980. Το 1985, υπό την ηγεσία των Ελία Χομπέικα (δολοφονήθηκε το 2002 στη [[Βηρυτός|Βηρυτό]]) και Σαμίρ Γκεαγκέα χωρίστηκαν ολοκληρωτικά από τους ''Φαλαγγίτες'' και άλλες ομάδες, για να σχηματίσουν μια ανεξάρτητη πολιτοφυλακή που αποτέλεσε την κυρίαρχη δύναμη σε πολλές περιοχές Μαρωνιτών. Το Συμβούλιο Διοίκησης εξέλεγξε τότε τον Χομπέικα ως πρόεδρο των [[Λιβανικές Δυνάμεις|Λιβανέζικων Δυνάμεων]] και διόρισε τον Γκεαγκέα ως αρχηγό του επιτελείου τους. Τον Ιανουάριο του 1986, η σχέση των Χομπέικα και Γκεαγκέα διερράγη λόγω της υποστήριξης του Χομπέικα στην Τριμερή Συμφωνία, η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της [[Συρία]]ς, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ένας εσωτερικός εμφύλιος πόλεμος στις τάξεις των Μαρωνιτών. Η σύγκρουση Γκεαγκέα-Χομπέικα κατέληξε στο θάνατο 800-1.000 ανθρώπων πριν ο Γκεαγκέα εξασφαλίσει την ηγεσία των [[Λιβανικές Δυνάμεις|Λιβανέζικων Δυνάμεων]] και εξαναγκάσει τον Χομπέικα σε φυγή. Ο τελευταίος σχημάτισε τότε την πολιτοφυλακή [[Λιβανέζικες Δυνάμεις-Γενική Διοίκηση]], που παρέμεινε σύμμαχος της Συρίας μέχρι το τέλος του εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο.
| |||