Εμφύλιος Πόλεμος του Λιβάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 66:
Η πολιτοφυλακή ''Τίγρεις'' ήταν το στρατιωτικό σκέλος του ''Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος'' κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Οι ''Τίγρεις'' σχηματίστηκαν στo χωριό Σααντιγιάτ της περιοχής Σουφ το 1968, ως ''Νουμούρ Αλ Αχράρ'' (''Τίγρεις των Φιλελευθέρων'') υπό την ηγεσία του Καμίλ Σαμούν. Η πολιτοφυλακή πήρε την ονομασία της από το μεσαίο όνομα του Καμίλ Σαμούν, Νεμρ (Nemr), που σημαίνει ''τίγρη''. Εκπαιδευμένη από τον Ναΐμ Μπερντκάν, η μονάδα καθοδηγείτο από τον υιό του Καμίλ Σαμούν, Ντάνυ. Μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου του 1975, οι ''Τίγρεις'' πολέμησαν ενάντια στο ''Λιβανέζικο Εθνικό Κίνημα'' και τους [[Παλαιστίνιοι|Παλαιστίνιους]] συμμάχους του.
 
Οι [[Λιβανικές Δυνάμεις|Λιβανέζικες Δυνάμεις]] διαχωρίστηκαν με την πολιτοφυλακή των ''Τίγρεων'' το 1980. Το 1985, υπό την ηγεσία των ΕλίαΕλίε Χομπέικα (δολοφονήθηκε το 2002 στη [[Βηρυτός|Βηρυτό]]) και Σαμίρ Γκεαγκέα χωρίστηκαν ολοκληρωτικά από τους ''Φαλαγγίτες'' και άλλες ομάδες, για να σχηματίσουν μια ανεξάρτητη πολιτοφυλακή που αποτέλεσε την κυρίαρχη δύναμη σε πολλές περιοχές Μαρωνιτών. Το Συμβούλιο Διοίκησης εξέλεγξε τότε τον Χομπέικα ως πρόεδρο των [[Λιβανικές Δυνάμεις|Λιβανέζικων Δυνάμεων]] και διόρισε τον Γκεαγκέα ως αρχηγό του επιτελείου τους. Τον Ιανουάριο του 1986, η σχέση των Χομπέικα και Γκεαγκέα διερράγη λόγω της υποστήριξης του Χομπέικα στην Τριμερή Συμφωνία, η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της [[Συρία]]ς, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ένας εσωτερικός εμφύλιος πόλεμος στις τάξεις των Μαρωνιτών. Η σύγκρουση Γκεαγκέα-Χομπέικα κατέληξε στο θάνατο 800-1.000 ανθρώπων πριν ο Γκεαγκέα εξασφαλίσει την ηγεσία των [[Λιβανικές Δυνάμεις|Λιβανέζικων Δυνάμεων]] και εξαναγκάσει τον Χομπέικα σε φυγή. Ο τελευταίος σχημάτισε τότε την πολιτοφυλακή [[Λιβανέζικες Δυνάμεις - Εκτελεστική Διοίκηση]], που παρέμεινε σύμμαχος της Συρίας μέχρι το τέλος του εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο.
 
Εν τω μεταξύ, στο βορρά της χώρας, οι ''Ταξιαρχίες Μαράντα'' (μετέπειτα ''Κίνημα Μαράντα'') αποτελούσαν την προσωπική πολιτοφυλακή της σημαίνουσας οικογένειας Φαρανκίγιε (απόγονο [[Φράγκοι|Φράγκων]] [[Σταυροφόροι|Σταυροφόρων]]) με την παραστρατιωτική της πτέρυγα, τον ''Απελευθερωτικό Στρατό της [[Ζγάρτα]]'' (ZLA). Oι ''Ταξιαρχίες Μαράντα'' συμμάχησαν με τη [[Συρία]], αφού αποσκίρτησαν από το ''Λιβανέζικο Μέτωπο'' το 1978.