Αγγλοσάξονες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά την άφιξή τους στη Βρετανία οι αγγλοσαξονικοί λαοί έφεραν μαζί τις παγανιστικές συνήθειές τους εκτοπίζοντας τους εκχριστιανισμένους πληθυσμούς προς την περιοχή της σημερινής Ουαλίας. Ωστόσο, σύντομα η κατάσταση αναστράφηκε και ξεκίνησε η διαδικασία εκχριστιανισμού τους, η οποία ακολούθησε δύο διαφορετικές πορείες: Η πρώτη ξεκίνησε από την [[Κελτική Εκκλησία]], η οποία με έδρα την [[Ιρλανδία]], τη [[Σκωτία]] και την [[Ουαλία]] έδρασε ιεραποστολικά από τον 5ο έως τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Από τη μονή της [[Αϊόνα]], που ιδρύθηκε το 563 μ.Χ. από τον [[Άγιος Κολούμπα|Άγιο Κολούμπα]], ξεκίνησαν ιεραποστολές για τον προσηλυτισμό των ειδωλολατρών Αγγλοσαξόνων με κατεύθυνση από βορρά προς νότο. Στα πλαίσια των ιεραποστολών αυτών, ο βασιλιάς της Νορθουμβρίας Όσβαλντ ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. Το δεύτερο κύμα εκχριστιανισμού προήλθε από τη [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]] και ακολούθησε αντίθετη κατεύθυνση ξεκινώντας από το νότο. Ο πάπας [[Γρηγόριος Α']] έστειλε τον βενεδικτίνο μοναχό Αυγουστίνο στην αυλή του βασιλιά του Κεντ [[Έθελμπερτ]], του οποίου η σύζυγος ήταν χριστιανή, για να προσηλυτίσει τους Αγγλοσάξονες. Η πόλη του [[Καντέρμπουρυ]] έγινε έδρα της ρωμαιοκαθολικής ιεραποστολής και έδρα αρχιεπισκοπής με πρώτο αρχιεπίσκοπο τον Αυγουστίνο, ο οποίος έμεινε γνωστός ως [[Αυγουστίνος του Καντέρμπερι]]. Ανάμεσα στα δύο ρεύματα εκχριστιανισμού δημιουργήθηκαν αρκετές διαφορές. Η Εκκλησία της Αϊόνα, αφού προσηλύτισε τους Αγγλοσάξονες, διαφοροποιήθηκε από τη [[Ρώμη]] αναπτύσσοντας δικές της θεωρίες, παρόμοιες με τα δόγματα των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Έτσι, οι ΚέλτεςΚέεελτες παρέμεναν πιστοί στην αρχική παράδοση για τον εορτασμό του [[Πάσχα]], τον οποίο είχε αναθεωρήσει η Ρώμη, και χρησιμοποιούσαν την ελληνική και όχι τη [[λατινική γλώσσα]] στις τελετουργίες τους. Η κατάσταση ξεκαθάρισε το [[664]] μ.Χ. στη [[Σύνοδος του Γουίτμπι|Σύνοδο του Γουίτμπι]], όπου έλαβε χώρα η μεγαλύτερη διαμάχη μεταξύ των αντιπροσώπων της Κελτικής και της Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Σε αυτήν τα αγγλοσαξονικά βασίλεια απέρριψαν την Κελτική Εκκλησία και επέλεξαν τη Ρωμαϊκή, με αποτέλεσμα η ρωμαϊκή επιρροή να επεκταθεί βαθμιαία στις κελτικές χώρες: [[Κορνουάλη]], [[Βρετάνη]], [[Νήσος του Μαν]], Ιρλανδία και Σκωτία.