Βουλιαράτι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{coord|39|54|22|N|20|17|37|E|scale:50000|format=dms|display=title}}

{{πόλη}}

Το '''Βουλιαράτι''' ([[αλβανικά]]: ''Bularat'') αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Άνω [[Δρόπολη|Δρόπολης]] στη [[Βόρειος Ήπειρος|Βόρειο Ήπειρο]], στη νότια [[Αλβανία]]. Βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 350 μέτρων, απέχει 6 χιλιόμετρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα και υπάγεται στο νομό [[Αργυρόκαστρο|Αργυροκάστρου]]. Το χωριό απλώνεται στους πρόποδες της ανατολικής πλευράς του Κόζιακα, μια από τις κορυφές της οροσειράς του Πλατοβουνίου.

 

 

==Ιστορία==

 

Η ιστορία του Βουλιαρατιού ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων, πράγμα το οποίο μαρτυράται από τα ελάχιστα ντοκουμέντα που έχουν διασωθεί ανά τους αιώνες. Τα ευρήματα δείχνουν πως το χωριό κατοικείται από τον 3ο αιώνα π.Χ. Τα ευρήματα αυτά είναι τα εξής:

* Τα λείψανα που σώζονται ακόμα και σήμερα στα Παπαγιαννάτικα και τα Βρανάτικα από τη μεριά του λάκκου.

 

 

Από τους πρόσφατους χρόνους, ύστερα από τον καθορισμό των συνόρων στους Βαλκανικούς Πολέμους και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (17 Φεβρουαρίου 1914), με βάση το οποίο κηρύσσεται αυτόνομη η Βόρειος Ήπειρος και αναγνωρίζεται επίσημα η χρήση του όρου, συνέβησαν δύο γεγονότα πολύ σημαντικά στο χωριό.

Προβλέπει η συμφωνία αυτή την κατασκευή την κατασκευή 2 κοιμητηρίων Ελλήνων πεσόντων σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Αλβανία την περίοδο 1940-41, ένα στα στενά της Κλεισούρας και το δεύτερο στο Βουλιαράτι (Περισσότερα στο ΦΕΚ 135 Α'/7.8.2009)

 

 

Υψίστης ιστορικής σημασίας αποτελεί η παιδεία στους Βουλιαρατινούς, οι οποίοι ήταν γνωστοί για την εξάπλωση των τεχνών και των γραμμάτων και του πολιτισμού στην περιοχή της Δρόπολης. Το πρώτο σχολείο λειτούργησε περίπου το 1700 στο Νάρθηκα της εκκλησίας και το πρώτο σχολικό κτήριο ήταν ένα διώροφο στην πλατεία του Τσέτσου. Το 1830 αναπαλαιώθηκε το κτήριο από τον Γεώργιο Κουρεμένου, το όνομα του οποίου βρέθηκε στην επιγραφή μιας εντοιχισμένης πλάκας.

==Φυσική Διάπλαση==

 

Το χωριό είναι κτισμένο στην ανατολική πλευρά του βουνού Κόζιακα. Από αυτόν κατεβαίνουν δύο λάκκοι ή αλλιώς χείμαρροι, αυτός της Κάναλης και αυτός της Μπιστερής. Η ενδιάμεση περιοχή ανθοφορεί κάθε έτος περί τα μέσα του Μάρτη και μπορεί κανείς να διακρίνει διάφορα είδη δέντρων, όπως συκιές, καρυδιές, αμυγδαλιές, κουμπουλιές, κουτσουπιές και πουρνάρια.

 

==Κλίμα==

 

 

Το κλίμα του χωριού είναι ήπιο, με ζεστά και ξηρά καλοκαίρια και χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα. Την εμφάνισή τους κάνουν επίσης και πολλές βροχές οι οποίες τρέφουν την έντονη για τα σημερινά δεδομένα βλάστηση, καθώς δε ζει μεγάλος αριθμός κατοίκων ώστε να τα φροντίζει. Η ύπαρξη αρκετών άγριων δέντρων, όπως πλατάνια, συκιές, καρυδιές και κουτσουπιές προσφέρει ίσκιο και δροσιά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.