Παιδομάζωμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''παιδομάζωμα''' ([[Τουρκική γλώσσα|Τουρκ.τουρκικά]]: ''devşirme'', ''ντεβσιρμέ'') ήταν [[οθωμανική αυτοκρατορία|οθωμανική]] πρακτική απαγωγής νέων αγοριών, κυρίως χριστιανών των Βαλκανίων, με σκοπό την ανατροφή τους ως στρατιωτών ή τη στελέχωση υπηρεσιών του [[σουλτάνος|σουλτάνου]]. Λεγόταν και «παιδολόγι» ή «γενιτσαριά».<ref>Δημητράκος Β. Δημήτριος, Νέον ορθογραφικόν και ερμηνευτικόν λεξικόν, 1970: «''Παιδομάζωμα, Η επί τουρκοκρατίας αρπαγή μικρών χριστιανοπαίδων. Παιδολόγι''».</ref> Ήταν κεντρικά οργανωμένη διαδικασία και εμπνευστής του υπήρξε ο [[Τσανταρλή Καρά Χαλίλ Χαϊρεντίν Πασάς|Καρά Χαλίλ Πασάς]], [[Μεγάλος Βεζίρης|μεγάλος βεζίρης]] επί [[Σουλτάνος|σουλτάνου]] [[Μουράτ Α΄]] (βασ. [[1359]]-[[1389]]).

Κατά τον Απ. Βακαλόπουλο το παιδομάζωμα άρχισε να εφαρμόζεται συστηματικά λίγο πριν το 1430 επί [[Μουράτ Β΄]] ενώ νωρίτερα ίσως εφαρμοζόταν σποραδικά.<ref>Βακαλόπουλος Απόστολος, Προβλήματα της ιστορίας του παιδομαζώματος, «Ελληνικά», τομ. 13 (1954), σ. 281.</ref> Η πρωιμότερη μνεία παιδομαζώματος σε ελληνική πηγή ανάγεται στο 1395. Τότε στη Θεσσαλονίκη διατάχθηκε στρατολόγηση παιδιών από τον Βαγιαζίτ Α'Α΄. Η μαρτυρία είναι μια παρηγορητική ομιλία του τότε αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Ισιδώρου προς τους γονείς των παιδιών με τίτλο "«Ομιλία περί της αρπαγής των παίδων κατά το του αμηρά επίταγμα και περί της μελλούσης κρίσεως"». Έγινε την Κυριακή των Νηστειών, 28 Φεβρουαρίου 1395. Στην ομιλία γίνεται λόγος για αναγκαστικό εξισλαμισμό των παιδιών, για τη σκληρή εκπαίδευσή τους και την εκγύμνασή τους στη χρήση σκυλιών και γερακιών.<ref>Παπαδόπουλος Στέφανος Ι., ''Μνεία παιδομαζώματος στη Θεσσαλονίκη κατά την πρώτη κατοχή της πόλης από τους Τούρκους'', Χριστιανική Θεσσαλονίκη ... (11ος-15ος μ.Χ.), Θεσσαλονίκη 1992, σ. 71-77.</ref>

:''Στην πόλη ακόμη αυτή [τη Βέροια] υπάρχει ένα αρχαίο θέαμα, που είναι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στην πόλη των Βοδενών. Όταν στην πόλη αυτή οι άπιστοι έχουν την κακόφημη γιορτή τους, δηλαδή όταν είναι οι μέρες των κόκκινων αυγών, επειδή τα Βοδενά και η πόλη αυτή, η Βέροια, κατακτήθηκαν τις ημέρες των κόκκινων αυγών, την ημέρα εκείνη όλοι οι άπιστοι θα κλειδωθούν στα σπίτια τους, θα ντυθούν και θα οπλιστούν και δεν θα βγουν έξω από τα καταραμένα σπίτια τους. Όλοι οι μουσουλμάνοι τις ημέρες εκείνες των κόκκινων αυγών ντύνονται και ζώνονται τα άρματα σαν να είναι μεγάλη γιορτή και σαν να είναι το Κουρμπάν Μπαϊράμι. Όλοι οι μαχητές γαζήδες, κατάφορτοι με πολεμικά άρματα, εκείνη την ημέρα, ώσπου να φτάση το βράδυ, ρίχνουν κανονιές και τουφεκιές και φωνάζοντας την πολεμική κραυγή των μουσουλμάνων "«Αλλάχ, Αλλάχ"», συγκεντρωμένοι σε ομάδες γυρνούν και ψάχνουν να βρουν τους άπιστους που βγαίνουν έξω, τα όμορφα άπιστα αγόρια και τα κορίτσια των απίστων. Αν ως το βράδυ βρουν έξω έναν άπιστο, αμέσως τον περιτέμνουν και τον τιμούν κάνοντάς τον μουσουλμάνο.''