Κάρολος E΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διαδοχή |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 42:
|υπογραφή = Firma_Emperador_Carlos_V.svg
}}
Ο '''Κάρολος Ε΄''' ({{Lang-nl|''Keizer Karel V''}}, [[24 Φεβρουαρίου]] [[1500]] – [[21 Σεπτεμβρίου]] [[1558]]), γνωστός και ως Κάρολος Κουΐντος (δηλ. πέμπτος)({{lang-la|''Carolus Quintus''}}), ήταν κυβερνήτης της [[Ισπανική Αυτοκρατορία|Ισπανικής Αυτοκρατορίας]] ως Κάρολος Α' ({{Lang-es|''Carlos I de España''}}) από το [[1516]] και αυτοκράτορας της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] ως Κάρολος Ε' από το [[1519]], ενώ κυβερνούσε και τα εδάφη του πρώην δουκάτου της Βουργουνδίας από το [[1506]]. Το [[1556]] παραιτήθηκε χάριν του νεότερου αδελφού του, [[Φερδινάνδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φερδινάνδου Α']], ο οποίος τον διαδέχθηκε στον θρόνο [[Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], και του γιου του [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φιλίππου Β΄]], ο οποίος έγινε βασιλιάς της Ισπανίας.
==Βιογραφία==
Ως απόγονος τριών ηγεμονικών δυναστειών της Ευρώπης, του [[Οίκος των Αψβούργων|Οίκου των Αψβούργων]]· του [[Οίκος των Βαλουά-Βουργουνδίας|Οίκου των Βαλουά-Βουργουνδίας]] και του [[Οίκος της Τρασταμάρα|Οίκου της Τρασταμάρα]], έγινε ηγεμόνας των κτήσεων των Αψβούργων στην κεντρική Ευρώπη, των [[Βουργουνδικές Κάτω Χώρες|Βουργουνδικών Κάτω Χωρών]] και των βασιλείων της [[Στέμμα της Καστίλης|Καστίλλης]] και [[Στέμμα της
Ο Κάρολος ήταν ο πρεσβύτερος γιος του [[Φίλιππος Α΄ της Καστίλης|Φιλίππου του Ωραίου]] και της [[Ιωάννα Α΄ της Καστίλης|Ιωάννας της Τρελής]]. Από την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού Α΄ και από την πλευρά της μητέρας του εγγονός των Καθολικών Βασιλέων Φερδινάνδου της
Μεγάλο μέρος της βασιλείας του Καρόλου αφιερώθηκε στους [[Ιταλικοί Πόλεμοι|Ιταλικούς Πολέμους]] εναντίον των [[Πρώιμη Σύγχρονη Γαλλία|Γάλλων]] βασιλέων [[Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας|Φραγκίσκου Α΄]] και [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκου Β΄]], οι οποίοι πόλεμοι, αν και εξαιρετικά πολυέξοδοι, ήταν στρατιωτικά επιτυχείς λόγω του αήττητων Ισπανικών σχηματισμών ([[tercio]]) και των προσπαθειών των πρωθυπουργών του [[Μερκουρίνο Γκαττινάρα]] και [[Φρανθίσκο ντε λος Κόμπος υ Μολίνα]]. Οι δυνάμεις του Καρόλου ανακατέλαβαν το [[Δουκάτο του Μιλάνου|Μιλάνο]] και τη [[Φρανς-Κοντέ]] από την [[Γαλλία]] μετά την αποφασιστική νίκη των Αψβούργων στη [[Μάχη της Παβίας]] το 1525,<ref>Blockmans, ''Emperor Charles V'', 60, 68; Guicciardini, ''History of Italy'', 363–364; Oman, ''Art of War'', 211.</ref> η οποία ώθησε τον Φραγκίσκο να δημιουργήσει τη [[Γαλλοοθωμανική συμμαχία]]. Ο αντίπαλος του Καρόλου [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής]] κατέκτησε την [[Βασίλειο της Ουγγαρίας τον Μεσαίωνα|Ουγγαρία]] το 1526 αφού νίκησε τους Χριστιανούς στην [[Μάχη του Μοχάτς]]. Παρ' όλα αυτά, η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανική]] προέλαση ανακόπηκε όταν οι Τούρκοι απέτυχαν να [[Πολιορκία της Βιέννης|καταλάβουν τη Βιέννη το 1529]].
| |||