Κωνσταντινούπολη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 51:
 
==== Ρωμαϊκή περίοδος ====
[[Αρχείο:Byzantine Constantinople-el.svg|thumb|250px750px|centre|Τοπογραφικός χάρτης της Κωνσταντινούπολης κατά τη βυζαντινή περίοδο. Τα όρια της παλιάς πόλης είναι ακόμα διακριτά από ψηλά καθώς μεγάλο τμήμα των βυζαντινών τειχών έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα]]Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας, το Βυζάντιο απολάμβανε αρχικά προνόμια ελεύθερης πόλης, καθώς διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στους αγώνες εναντίον των Θρακών. Ενδεικτικά, ο Κλαύδιος εκχώρησε πενταετή ατέλεια<ref>Smith, ό.π., 658</ref>, ενώ όπως παραδίδεται από τις επιστολές του [[Πλίνιος ο Νεότερος|Πλίνιου του νεότερου]], ο Τραϊανός κατάργησε στην περίπτωση του Βυζαντίου εισφορές για την αυτοκρατορική λατρεία<ref>Πλίνιος, ''Επιστολές''</ref>. Ωστόσο, τα προνόμια αυτά καταργήθηκαν επί αυτοκρατορίας του [[Βεσπασιανός|Βεσπασιανού]], ο οποίος υποβίβασε το Βυζάντιο στο επίπεδο μιας κοινής ρωμαϊκής επαρχίας. Στα τέλη του 2ου αιώνα, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μεταξύ του αυτοκράτορα [[Σεπτίμιος Σεβήρος|Σεπτίμιου Σεβήρου]] (β. 193-211) και του διεκδικητή του θρόνου [[Πεσκένιος Νίγηρ|Πεσκένιου Νίγηρα]], το Βυζάντιο τάχθηκε στο πλευρό του τελευταίου. Ο Σεβήρος προέβη σε συστηματική πολιορκία της πόλης, την οποία τελικά κατέλαβε το [[196]]. Χρειάστηκε τριετής μάχη που συνοδεύτηκε από ολοσχερή καταστροφή, σκληρή τιμωρία των κατοίκων, αλλά και διοικητική υποβάθμιση του Βυζαντίου, αφού παραχωρήθηκε στην [[Πέρινθος|Πέρινθο]]<ref name="suid-severus">Σούδα, Σεβήρος</ref>. Καθώς η θέση του Βυζαντίου ήταν εμφανώς στρατηγικής σημασίας, ο Σεβήρος προέβη αργότερα σε εκτεταμένη ανοικοδόμηση της πόλης, η οποία ολοκληρώθηκε από τον γιο του Αντωνίνο, υψώνοντας νέα τείχη που διπλασίασαν την έκτασή της<ref>Michael R. T. Dumper and Bruce E. Stanley (ed.), ''Cities of the Middle East and North Africa: a historical encyclopedia'', ABC-CLIO, 2007, σ.181</ref>, ενώ εκχώρησε επίσης προνόμια που ο ίδιος είχε παλαιότερα αφαιρέσει. Μεταξύ των σημαντικότερων κτισμάτων συγκαταλέγονται τα λουτρά στο ιερό του ναού του Διός, που ονομάστηκαν [[Λουτρά Ζευξίππου|«Ζεύξιππον»]], [[θέατρο]] και [[Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης|ιπποδρόμιο]], ενώ ανακαινίστηκε και το λεγόμενο «Στρατήγιον»<ref name="suid-severus" />. Την ίδια περίοδο, η πόλη έλαβε προσωρινά την ονομασία ''Augusta Antonina'' [Αυγούστα Αντονίνα], προς τιμή του γιου του Σεβήρου.
 
Το Βυζάντιο έζησε μια νέα καταστροφή, όταν ο [[Γαλλιηνός]] (β. 254-268) κατέστρεψε τις οχυρώσεις της, οι οποίες αργότερα κτίστηκαν εκ νέου από τον [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανό]]. Την εποχή αυτή, οι συχνές επιδρομές φυλών, κυρίων των [[Γότθοι|Γότθων]], έφεραν το Βυζάντιο αρκετές φορές σε θέση άμυνας, χωρίς ωστόσο να υποστεί σημαντικό πλήγμα. Εκεί κατέφυγε ο Λικίνιος μετά την ήττα του από τον Κωνσταντίνο Α' στη [[Ουσκουντάρ|Χρυσούπολη]]. Ο τελευταίος τον καταδίωξε αναγκάζοντάς τον τελικά να παραδοθεί. Προέβη σε πολιορκία της πόλης, την οποία κατέλαβε τον Σεπτέμβριο του [[324]]. Φαίνεται πως ο Κωνσταντίνος αντιλήφθηκε τα σημαντικά πλεονεκτήματα της θέσης του Βυζαντίου, με αποτέλεσμα να αποφασίσει να μεταφέρει εκεί την πρωτεύουσα του.