Ευρωπαϊκό Δίκαιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Προσθήκη πληροφοριών σχετικά με την εξέλιξη του δικαίου της Ε.Ε. |
|||
Γραμμή 1:
'''Ευρωπαϊκό Δίκαιο''' ή '''Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης''' (πριν το 2009 ''Κοινοτικό Δίκαιο'') ονομάζεται το [[Δίκαιο]] της [[Ευρωπαϊκή Ένωση|Ευρωπαϊκής Ένωσης]] και της [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας|Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας]]. Το ευρωπαϊκό δίκαιο συνιστά ιδιαίτερη [[έννομη τάξη]], χωριστή από τις εθνικές έννομες τάξεις των κρατών-μελών και διέπεται από τις δικές του ιδιαίτερες αρχές.
== Η εξέλιξη του Ευρωπαϊκού Δικαίου ==
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε ως οργανισμός που είχε ως κυρίαρχο στόχο την ελεύθερη κίνηση προσώπων και αγαθών και μονάχα δευτερευόντως ενδιαφερόταν για ζητήματα που άπτονται του ποινικού δικαίου. Σύντομα, όμως, κατέστη φανερό ότι προκειμένου να επιτευχθεί ο παραπάνω οικονομικός στόχος ήταν απαραίτητη η σε ενωσιακό επίπεδο συνεργασία των κρατών- μελών στους τομείς της Δικαιοσύνης και των Εσωτερικών Υποθέσεων, που με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ έλαβε τη μορφή του τρίτου πυλώνα της Ε.Ε., ενώ ακολούθησε η δημιουργία του Χώρου Ειρήνης Ασφάλειας και Δικαιοσύνης (Χ.Ε.Α.Δ), με τη συνθήκη του Άμστερνταμ<ref>{{Cite web|url=https://pikramenoslaw.gr/2017/04/10/ideologika-themelia-dikaiou-ee/|title=Τα ιδεολογικά θεμέλια του δικαίου της Ε.Ε.|last=Πικραμένος|first=Μιχαήλ|date=10 Απριλίου 2010|website=|publisher=Μιχαήλ Πικραμένος|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>.
Στα πλαίσια του διακυβερνητικού αυτού συστήματος, οι αποφάσεις λαμβάνονταν ύστερα απο πρωτοβουλία των επιμέρους Κρατών- Μελών ενώ για την απόκτηση της μορφής της Απόφασης- Πλαισίου απαιτείτο ομοφωνία. Εν συνεχεία η απόφαση αυτή μεταφέρετο και στην εθνική έννομη τάξη καθώς σε διαφορετική περίπτωση δεν υπήρχε νομική δεσμευτικότητα του κειμένου για το κάθε Κράτος-Μέλος<ref>{{Cite book|title=Το ποινικό δίκαιο μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας|first=Δημήτριος|last=Κιούπης|isbn=978-960-272-855-0|year=2011|location=Αθήνα|page=76}}</ref>.
Τα παραπάνω άλλαξαν ωστόσο δραστικά μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λισαβόνας σύμφωνα με την οποία οι τρεις πυλώνες καταργήθηκαν, το ποινικό δίκαιο εντάχθηκε στην συνήθη νομοθετική διαδικασία (άρθρο 294 ΣΛΕΕ) ενώ το πρότυπο της διακυβερνητικού συστήματος έδωσε τη θέση του σε ένα "συνεργατικό μοντέλο θεσμοθέτησης<ref>{{Cite book|title=Ευρωπαϊκό Ποινικό Δίκαιο & Συνθήκη της Λισσαβώνας|first=Μαρία|last=Καϊάφα-Γκμπάντι|isbn=9604456806|year=2011|location=Αθήνα|page=17}}</ref>".Η δυνατότητα τότε των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς ποινική νομοθέτηση διευρύνθηκε, η δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις ενισχύθηκε ενώ το ίδιο συνέβη και με την αμοιβαία αναγνώριση δικαστικών αποφάσεων και διαταγών. Επίσης σημαντικές προσπάθειες έλαβαν χώρα προκειμένου να περισταλεί το λεγόμενο δημοκρατικό έλλειμμα κατά τη θέσπιση ποινικών κανόνων<ref>{{Cite web|url=http://www.mylonopoulos.gr/publication/article/49/to-eyropaiko-poiniko-dikaio-meta-ti-synthiki-tis-lisavonas.html|title=Το Ευρωπαϊκό Ποινικό Δίκαιο μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας|last=Μυλωνόπουλος|first=Χρίστος|date=|website=|publisher=Χριστος Μυλωνόπουλος|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>.
== Διακρίσεις ==
| |||