Ορίζουσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Infin1tyGR (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 471:
 
==Ιστορία==
Ιστορικά, οι ορίζουσες θεωρούνταν ότι δεν είχαν σχέση με τους πίνακες: αρχικά, η ορίζουσα ορίστηκε σαν μια ιδότητα ενός [[σύστημα γραμμικών εξισώσεων|συστήματος γραμμικών εξισώσεων]]. Η ορίζουσα "αποφασίζει" αν το σύστημα έχει μοναδική λύση(το οποίο συμβαίνει ακριβώς όταν η ορίζουσα είναι μη μηδενική). Με αυτή την έννοια, οι ορίζουσες χρησιμοποιήθηκαν πρώτα στο Κινέζικο βιβλίο μαθηματικών ''[[The Nine Chapters on the Mathematical Art]]'' (九章算術, Κινέζοι επιστήμονες, γύρω στον 3ο αιώνα π.Χ.). Στην Ευρώπη, οι δύο×δύο ορίζουσες μελετήθηκαν από τον [[GerolamoΤζερόλαμο Cardano|CardanoΚαρντάνο]] στο τέλος του 16ου αιώνα και οι μεγαλύτερες από τον[[Gottfried Leibniz|Leibniz]].<ref name = "Campbell"/><ref name = "Eves">Eves, H: "An Introduction to the History of Mathematics", σ. 405, 493&ndash;494, Saunders College Publishing, 1990.</ref><ref>A Brief History of Linear Algebra and Matrix Theory : http://darkwing.uoregon.edu/~vitulli/441.sp04/LinAlgHistory.html</ref><ref>Cajori, F. [http://books.google.com/books?id=bBoPAAAAIAAJ&pg=PA80#v=onepage&f=false ''A History of Mathematics'' σ. 80]</ref>
 
Στην Ευρώπη, ο [[Gabriel Cramer|Cramer]] (1750) πρόσθεσε στη θεωρία, διαπραγματευόμενος το θέμα σε σχέση με τα σύνολα εξισώσεων. Ο νόμος επανάληψης ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από τον [[Bézout]] (1764).