Καισάρεια (Καππαδοκία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 17:
Τα πρώτα ονόματά της ήταν [[Μάζακα]] και [[Ευσέβεια (αρχαία πόλη)|Ευσέβεια]] και πήρε το τελευταίο της όνομα το [[17]] μ.Χ. όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Καππαδοκία. Την εποχή της ρωμαϊκής διοίκησης, η Καισάρεια απέκτησε δόξα και ακμή και έφτασε να απαριθμεί 400.000 κατοίκους. Υπήρξε εμπορικό κέντρο και η θέση όπου βρισκόταν (στη διασταύρωση των μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στη [[Μεσοποταμία]], την [[Αρμενία]], τον [[Βόσπορος|Βόσπορο]] και το [[Αιγαίο]]) ευνοούσε την εξαιρετική ανάπτυξή της. Γι' αυτό το λόγο και η Καισάρεια κίνησε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο των Ρωμαίων, αλλά και των Βυζαντινών.
Στη βυζαντινή εποχή ήταν και θρησκευτικό κέντρο καθώς ήταν η έδρα του «πρώτου τη τάξει μητροπολίτη« του Πατριάρχειου Κωνσταντινουπόλεως. Ανάμεσα στους διάσημους [[Επίσκοπος|επισκόπους]] της Καισαρείας είναι και ο [[Βασίλειος Καισαρείας
Πριν τη [[Συνθήκη της Λωζάνης]] του [[1923]], ζούσαν στη πόλη περίπου 2.500 Έλληνες τουρκόφωνοι ορθόδοξοι που χρησιμοποιούσαν την ''[[Καραμανλήδεια γραφή]]'' (τουρκικές λέξεις με ελληνικούς χαρακτήρες) και διατηρούσαν με δικά τους έξοδα ελληνικό δημοτικό σχολείο, παρθεναγωγείο, καθώς και την περίφημη "Κατά Καισάρειαν Ιερατικήν σχολή" που φοιτούσαν μαθητές απο όλη τη Μικρά Ασία <ref>Gaston Deschamps Στους δρόμους της Μικρασίας. Οδοιπορικό 1890. εκδ.Τροχαλία,1990 σελ.73</ref>. Μετά τη συνθήκη της Λωζάνης κατέφυγαν στην Ελλάδα.
| |||