Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μην μπορώντας να ανακτήσει την κυριαρχία στην [[Αφρική]], ο Γουλιέλμος Β΄ κατηύθυνε την επίθεσή του στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], από την οποία ο [[Σαλαντίν]] απειλούσε το [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ|λατινικό βασίλειο της Ιερουσαλήμ]]. Τον Ιούλιο του 1174, 30.000 άνδρες αποβιβάστηκαν στην [[Αλεξάνδρεια]], αλλά η άφιξη του Σαλαντίν τους ανάγκασε να φύγουν ξανά σε ταραχή.<ref>D. E. Queller, The Fourth Crusade The Conquest of COnstantinople, σελ. 222</ref> Μια καλύτερη προοπτική ανοίχτηκε μέσα στη σύγχυση στις βυζαντινές υποθέσεις, που ακολούθησε το θάνατο του [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α' Κομνηνού]] (1180). Το [[Δυρράχιο]] καταλήφθηκε στις 11 Ιουνίου του 1185. Στη συνέχεια, ενώ ο στρατός (80.000 άνδρες συμπεριλαμβανομένων 5.000 ιπποτών) βάδιζε κατά της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]], ο στόλος (200 πλοία) απέπλευσε προς τον ίδιο στόχο, κατακτώντας στο δρόμο του τα [[Ιόνια νησιά]] [[Κέρκυρα]], [[Κεφαλονιά]], [[Ιθάκη]] και [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]]. Τον Αύγουστο η Θεσσαλονίκη έπεσε στην κοινή επίθεση του Σικελικού στόλου και στρατού και στη συνέχεια λεηλατήθηκε (7.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους).

 

 

Τα στρατεύματα στη συνέχεια βάδισαν προς την [[Κωνσταντινούπολη]], αλλά ο στρατός του Αυτοκράτορα [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος|Ισαακίου Β΄ Αγγέλου]] νίκησε τους εισβολείς στις όχθες του [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]] (7 Νοεμβρίου του 1185). Η [[Θεσσαλονίκη]] αμέσως εγκαταλείφθηκε και το 1189 ο Γουλιέλμος Β΄ έκανε ειρήνη με τον [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος|Ισαάκιο Β΄]], εγκαταλείποντας όλες του τις κατακτήσεις. Ο Γουλιέλμος Β΄ σχεδίαζε να πείσει το στρατό των σταυροφόρων της Δύσης να περάσει από το έδαφός του και φαινόταν έτοιμος να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην [[Τρίτη Σταυροφορία|Γ΄ Σταυροφορία]]. Ο ναύαρχός του [[Μαργαριτώνης]], μια ναυτική ιδιοφυΐα ίση με του Γεωργίου Αντιοχείας, κράτησε με 60 πλοία την ανατολική Μεσόγειο ανοιχτή για τους Φράγκους και ανάγκασε τον πάντα νικηφόρο [[Σαλαντίν]] να λύσει την πολιορκία του κάστρου [[Κρακ των Ιπποτών]] [[Ιππότες του Αγίου Ιωάννη|του Αγίου Ιωάννη]], κοντά στην [[Τρίπολη (Λίβανος)|Τρίπολη]] της Συρίας, την άνοιξη του 1188.