Ράινχολντ Γκλιερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6:
Ο Γκλιέρ εισήλθε στη σχολή μουσικής του Κιέβου το 1891, όπου διδάχτηκε βιολί από τον Ότακαρ Σέβτσικ, μεταξύ άλλων. Το 1894, εισήλθε στο Ωδείο της Μόσχας, όπου σπούδασε με τον Σεργκέι Τανέγιεφ ([[αντίστιξη]]), τον Ιππολίτοφ-Ιβάνοφ (σύνθεση), τον Γιαν Χρίμαλι (βιολί) και τους [[Αντόν Αρένσκι]] και Γκεόργκι Κονιούς ([[αρμονία (μουσική)|αρμονία]]). <ref>Blom, 276</ref> Αποφοίτησε το 1900, έχοντας συνθέσει την μονόπρακτη [[όπερα]] ''Γη και Ουρανός'', για την οποία τού απονεμήθηκε χρυσό μετάλλιο. <ref>Gulinskaja </ref> Την επόμενη χρονιά, ο Γκλιέρ αποδέχτηκε θέση διδασκαλίας στη Σχολή Μουσικής Γκνεσίν της Μόσχας. Ο Τανέγιεφ τού βρήκε δύο μαθητές για ιδιαίτερα μαθήματα, το 1902: τον Νικολάι Μιασκόφσκι και τον 11χρονο [[Σεργκέι Προκόφιεφ]], στον οποίο ο Γκλιέρ παρέδιδε μαθήματα στο κτήμα των γονιών του. <ref>Savkina</ref>
Κατόπιν, σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας με τον Όσκαρ Φριντ στο [[Βερολίνο]], από το 1905 έως το 1908. Ένας από τους συμμαθητές του ήταν ο Σερζ Κουσεβίτσκι, ο οποίος πραγματοποίησε την πρεμιέρα της ''Συμφωνίας No. 2'' του Γκλιέρ, στις 23 Ιανουαρίου 1908 στο Βερολίνο. Πίσω στη Μόσχα, ο Γκλιέρ επέστρεψε στη Σχολή Γκνεσίν. Στα επόμενα χρόνια, συνέθεσε το [[συμφωνικό ποίημα]] ''Σειρήνες'' (1908) –το οποίο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό, <ref>ΠΛΜ</ref> την προγραμματική συμφωνία ''Ίλια Μούρομετς'' (1911) και το μπαλέτο-παντομίμα ''Κhrizis'' (1912). Το 1913
Το 1920, ο Γκλιέρ πήγε στο Ωδείο της Μόσχας, όπου δίδαξε (διαλειμματικά) μέχρι το 1941, και κάνοντας πολλά ταξίδια στη Ρωσία και στις γειτονικές χώρες, για τη συλλογή παραδοσιακού μουσικού υλικού. <ref>ΠΛΜ</ref> Μεταξύ των μαθητών του από την εποχή της Μόσχας ήσαν οι Μπορίς Αλεξαντρόφ, [[Αράμ Χατσατουριάν]], Αλεξάντρ Νταβιντένκο, Λεβ Κνίπερ και Αλεξάντρ Μοσόλοφ. Υπό το Σοβιετικό καθεστώς, για μερικά χρόνια κατείχε θέσεις στην Οργάνωση Proletkul't και συνεργάστηκε με το Λαϊκό Κομισαριάτο για την Εκπαίδευση. Η θεατρική μουσική ήταν στο επίκεντρο του έργου του, τώρα. Το 1923, προσκλήθηκε από το Λαϊκό Κομισαριάτο του [[Αζερμπαϊτζάν]], για να πάει στο [[Μπακού]] και να συνθέσει μια πρωτότυπη εθνική όπερα της χώρας. Το αποτέλεσμα της εθνογραφικής του έρευνας ήταν η όπερα ''Σαχ Σένεμ'' που, σήμερα, θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής παράδοσης όπερας του (Σοβιετικού) Αζερμπαϊτζάν. Εδώ, η μουσική κληρονομιά των ρώσων κλασικών από τον [[Μιχαήλ Γκλίνκα|Γκλίνκα]] έως τον [[Αλεξάντρ Σκριάμπιν|Σκριάμπιν]], συνδυάζεται με υλικό λαϊκού τραγουδιού και μερικούς συμφωνικούς «οριενταλισμούς».
| |||