Αερόσακος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 12:
Πρώτη η [[Ford Motor Company|Ford]], το [[1971]], κατασκεύασε έναν πειραματικό στόλο οχημάτων με αερόσακους. Ακολούθησε η [[General Motors]], το [[1973]], με επιλεγμένα για κυβερνητικές πωλήσεις μοντέλα της [[Chevrolet]], ενώ το [[1974]] προσέφερε και επίσημα αερόσακους οδηγού και συνοδηγού στο ευρύ κοινό. Το σύστημα αυτό αποτελείτο από 2 αερόσακους μαζί (ποτέ ξεχωριστά μόνο από έναν) και διατέθηκε ως προαιρετική επιλογή σε κάποια πολυτελή μοντέλα των εταιρειών [[Cadillac]], Buick και Oldsmobile, με έξτρα χρέωση 235 [[Δολάριο ΗΠΑ|δολάρια ΗΠΑ]].<ref>[http://www.autosafetyexpert.com/defect_airbag.php?middlepage=defect_airbag.php&pagetitle=AIRBAGS www.autosafetyexpert.com/AIRBAGS]</ref> Ωστόσο, το κοινό δεν έδειξε τότε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πατέντα αυτή και μόλις 11.000 αυτοκίνητα του ομίλου της General Motors παραγγέλθηκαν με αερόσακους τα έτη 1973 - 1976, με αποτέλεσμα η παραγωγή τους να σταματήσει το [[1976]]. Σε όσα οχήματα είχαν τοποθετηθεί αερόσακοι, οι ζώνες ασφαλείας ήταν μόνο δύο σημείων αντί τριών, καθώς οι αερόσακοι είχαν τότε επινοηθεί ως ένα εναλλακτικό υποκατάστατο αντί της ζώνης ασφαλείας.<ref>[http://www.cardomain.com/ride/770691/3 Pictures and details about the 1970s GM Air Cushion Restraint System.]</ref>
Το Δεκέμβριο του [[1980]], η [[Mercedes-Benz]] επανέφερε τον αερόσακο οδηγού, στην [[Mercedes-Benz W126|W126]] S-Class, αρχικά μόνο στην γερμανική αγορά και με έξτρα χρέωση 1.525,50 [[Γερμανικό μάρκο|Γερμανικά μάρκα]]. Το σύστημα πλέον διαφημιζόταν ως ''«συμπληρωματικό σύστημα συγκράτησης / <span style="color:red">S</span>upplementary <span style="color:red">R</span>estraint <span style="color:red">S</span>ystem (S.R.S.)»'', καθώς είχε σχεδιαστεί να ενεργεί '''μαζί''' με την [[ζώνη ασφαλείας]]. Κατά το πρώτο πλήρες έτος που είχε προσφερθεί, το [[1981]], συνολικά 2.636 αγοραστές της S-Class παρήγγειλαν αυτή την νέα πατέντα ασφαλείας. Το [[1983]] ο αερόσακος οδηγού άρχισε να διατίθεται και σε άλλα κράτη, ενώ το [[1986]] η Mercedes-Benz άρχισε να προσφέρει και αερόσακο συνοδηγού στο ίδιο μοντέλο.
{|
Γραμμή 45:
* Συνδυασμός των δύο παραπάνω (Combo)
Οι πλευρικοί αερόσακοι πλευρών (torso) βρίσκονται συνήθως στο κάθισμα (αν και
Η [[Σουηδία|σουηδική]] εταιρεία '''Autoliv AB''' ήταν αυτή που κατοχύρωσε την πατέντα των πλευρικών αερόσακων για την προστασία των πλευρών (αερόσακοι τύπου torso), στις αρχές της [[Δεκαετία 1990|δεκαετίας του 1990]]. Για πρώτη φορά εμφανίστηκαν στο [[Volvo 850]] το φθινόπωρο του [[1994]], για την σεζόν (model year) του [[1995]], και ήταν μέσα στα μπροστινά καθίσματα, ως στάνταρ εξοπλισμός στο 850 Turbo (sedan και station wagon) και με έξτρα χρέωση 500 [[Δολάριο ΗΠΑ|δολάρια]] στα μοντέλα χωρίς Turbo.<ref>[http://consumerguideauto.howstuffworks.com/1993-to-1997-volvo-850-7.htm http://consumerguideauto.howstuffworks.com/1993 to 1997 Volvo 850]</ref> Από τα τέλη του [[1995]], έγιναν στάνταρ σε όλα τα μοντέλα της [[Volvo (αυτοκινητοβιομηχανία)|Volvo]]
Στα τέλη του [[1997]], τα μοντέλα της BMW [[BMW E38|Σειρά 7 E38]] και [[BMW E39|Σειρά 5 E39]] εφοδιάστηκαν με '''πλευρικούς αερόσακους κεφαλής σωληνωτού σχήματος''' (tubular side airbags), γνωστοί με το όνομα '''«Σύστημα Προστασίας Κεφαλής»''' (Head Protection System / HPS) και ως στάνταρ εξοπλισμός. Αυτή ήταν η πρώτη παγκοσμίως πατέντα για προστασία της κεφαλής κατά τις πλευρικές συγκρούσεις. Οι ίδιοι αερόσακοι είχαν εξ αρχής την ιδιότητα να διατηρούνται επίσης φουσκωμένοι για έως και 7 δευτερόλεπτα για προστασία σε τυχόν ανατροπή. Ωστόσο, αυτός ο σωληνωτού σχήματος αερόσακος αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον αερόσακο που δημιουργεί ένα φουσκωτό «παραπέτασμα» για ακόμα καλύτερη προστασία.
| |||