Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε ηλικία τεσσάρων ετών στέφθηκε από τον πατέρα του βασιλιάς των Ρωμαίων. Ήταν γιος και διάδοχος τουτού Γερμανού αυτοκράτορα [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκου ΒαρβαρόσσαΑ΄]] του Βαρβαρόσσα και της [[Βεατρίκη Α΄ της Βουργουνδίας|Βεατρίκης Α΄ των Ιβρέα]] κόμισσας της Βουργουνδίας.

Νυμφεύτηκε στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1186]] την [[Κωνσταντία Α΄ της Σικελίας|Κωνσταντία των Ωτβίλ]], διάδοχοκόρη του πατέρα της,τού [[Ρογήρος Β΄ της Σικελίας|ΓουλιέλμουΡογήρου Β΄ της Σικελίας]], προσθέτοντας τη [[Σικελία]] στην αυτοκρατορία του μετά τον θάνατο του πεθερού του ([[1189]]). Τον Απρίλιο του [[1191]] στην [[Ρώμη]], ο Ερρίκος και η Κωνσταντία στέφθηκαν αυτοκράτορες από τον [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄|Πάπα Κελεστίνο Γ΄]], αλλά στην Νότια Ιταλία οι βαρόνοι κατάφεραν να εκλέξουν ως βασιλιά τους τον [[Τανκρέδος του Λέτσε|Τανκρέδο]], έναν εγγονό του [[Ρογήρος Β΄ της Σικελίας|Ρογήρου Β΄]]. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ ετοιμάστηκε να εκστρατεύσει για να κατακτήσει τη [[Νάπολη]], αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει εσπευσμένα στη [[Γερμανία]] για να αντιμετωπίσει την ανταρσία του [[Ερρίκος ο Λέων|Ερρίκου του Λέοντος]].

Ο Ερρίκος ΣΤ΄ είχε μεγάλη τύχη, όταν ο δούκας [[Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας]] του παρέδωσε τον σπουδαίο αιχμάλωτό του, τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδο Α΄ τον Λεοντόκαρδο]]. Τον απελευθέρωσε με το αστρονομικό για την εποχή του ποσό των 150.000 [[μάρκο|μάρκων]], κάτι που τουτού επέτρεψε να συγκεντρώσει στρατό για να κατακτήσει τη Νότια Ιταλία. Τον Φεβρουάριο [[1194]] ο Τανκρέδος πέθανε αφήνοντας πίσω του ένα ανήλικο παιδί, κάτι που έδωσε στον Ερρίκο τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Χωρίς μεγάλη αντίσταση κυρίευσε το [[Παλέρμο]] στις [[20 Νοεμβρίου]] και στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στις [[25 Δεκεμβρίου]]. Ο μικρός Γουλιέλμος τυφλώθηκε και [[ευνουχισμός|ευνουχίστηκε]], ενώ οι περισσότεροι ευγενείς που πρόβαλαν αντίσταση κάηκαν ζωντανοί.