Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Νυμφεύτηκε στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1186]] την [[Κωνσταντία Α΄ της Σικελίας|Κωνσταντία των Ωτβίλ]], κόρη τού [[Ρογήρος Β΄ της Σικελίας|Ρογήρου Β΄ της Σικελίας]], προσθέτοντας τη [[Σικελία]] στην αυτοκρατορία του μετά τον θάνατο του πεθερού του ([[1189]]). Τον Απρίλιο του [[1191]] στην [[Ρώμη]], ο Ερρίκος και η Κωνσταντία στέφθηκαν αυτοκράτορες από τον [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄|Πάπα Κελεστίνο Γ΄]], αλλά στην Νότια Ιταλία οι βαρόνοι κατάφεραν να εκλέξουν ως βασιλιά τους τον [[Τανκρέδος τουτης ΛέτσεΣικελίας|Τανκρέδο]], έναν εγγονό του Ρογήρου Β΄. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ ετοιμάστηκε να εκστρατεύσει για να κατακτήσει τη [[Νάπολη]], αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει εσπευσμένα στη [[Γερμανία]] για να αντιμετωπίσει την ανταρσία του [[Ερρίκος ο Λέων|Ερρίκου του Λέοντος]].

Ο Ερρίκος ΣΤ΄ είχε μεγάλη τύχη, όταν ο δούκας [[Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας]] του παρέδωσε τον σπουδαίο αιχμάλωτό του, τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδο Α΄ τον Λεοντόκαρδο]]. Τον απελευθέρωσε με το αστρονομικό για την εποχή του ποσό των 150.000 [[μάρκο|μάρκων]], κάτι που τού επέτρεψε να συγκεντρώσει στρατό για να κατακτήσει τη Νότια Ιταλία. Τον Φεβρουάριο [[1194]] ο Τανκρέδος πέθανε αφήνοντας πίσω του ένα ανήλικο παιδί, τον [[Γουλιέλμος Γ΄ της Σικελίας|Γουλιέλμο Γ΄]], κάτι που έδωσε στον Ερρίκο τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Χωρίς μεγάλη αντίσταση κυρίευσε το [[Παλέρμο]] στις [[20 Νοεμβρίου]] και στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στις [[25 Δεκεμβρίου]]. Ο μικρός Γουλιέλμος Γ΄ τυφλώθηκε και [[ευνουχισμός|ευνουχίστηκε]], ενώ οι περισσότεροι ευγενείς που πρόβαλαν αντίσταση, κάηκαν ζωντανοί.

Ο Ερρίκος ΣΤ΄ ήταν πλέον από οτους ισχυρότεροςισχυρότερους ηγεμόναςηγεμόνες της εποχής του σε ολόκληρη την [[Ευρώπη]]. Ενώ ετοιμαζόταν για [[Σταυροφορία]], πέθανε στις [[28 Σεπτεμβρίου]] του [[1197]] από [[ελονοσία]].

Ο γιος του [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκος Β΄]] τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Σικελίας και στοτης αυτοκρατορικό στέμμαΓερμανίας.