|
==Βιογραφικά στοιχεία==
Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης, που γεννήθηκε στην [[Κέρκυρα]], ήταν γόνος αριστοκρατικής [[Θεοτόκηδες|οικογένειας]], τα μέλη της οποίας ασχολήθηκαν με την πολιτική και τη διπλωματία ήδη από τον [[14ος αιώνας|14ο αι.]].Παρακολούθησε στο Παρίσι [[φιλολογία]], [[μαθηματικά]], [[ιατρική]] και [[χημεία]], χωρίς ωστόσο να λάβει κανένα δίπλωμα. Εκτός όμως της γαλλικής γλώσσας σπούδασε αγγλική, γερμανική, ιταλική και [[Λατινική γλώσσα|λατινική]], καθώς και [[Σανσκριτική γλώσσα|σανσκριτική]]. Έτσι πολύγλωσσος από νεαρά ηλικία (γνώριζε ακόμη αρχαία περσικά, αρχαία ελληνικά και εβραϊκά<ref>{{Cite news|url=https://www.sansimera.gr/biographies/158|title=Κωνσταντίνος Θεοτόκης|newspaper=Σαν Σήμερα .gr|access-date=2016-12-21}}</ref>) ασχολήθηκε πέραν της πεζογραφίας με τη [[μετάφραση]] και την [[ποίηση]]. Σε ηλικία 19 ετών έγραψε στη γαλλική το πρώτο του έργο, το «Η ζωή των ορέων», που δημοσιεύθηκε και από τον ''Ερμή της Γαλλίας''. Την ίδια εποχή (συγκεκριμένα το 1887) εξέδωσε μία μελέτη για τον ηλεκτροχημικό τηλέγραφο και το επανδρωμένο (κυβερνούμενο) αερόστατο.
Το 1889 ξεκινά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ δύο χρόνια αργότερα καταφεύγει στη Βενετία για οικονομικούς λόγους, όπου και γνωρίζει την βαρώνη Ερνεστίνη φον Μάλοβιτς. Ύστερα από αντιρρήσεις του πατέρα του την παντρεύεται δύο χρόνια αργότερα και αποκτά μαζί της μία κόρη<ref>{{Cite web|url=http://www.biblionet.gr/author/1026/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%B7%CF%82|title=.:BiblioNet : Θεοτόκης, Κωνσταντίνος, 1872-1923|website=www.biblionet.gr|accessdate=2016-12-21}}</ref>.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1895 εγκαταστάθηκε στη Κέρκυρα, στον εξοχικό πύργο των [[Καρουσάδες Κέρκυρας|Καρουσάδων]]. Συνδέθηκε με τον ποιητή [[Λορέντζος Μαβίλης|Μαβίλη]] και προσχώρησε από τους πρώτους στο κίνημα του δημοτικισμού. Από τότε φαίνεται ότι ασπάστηκε τις πρώτες σοσιαλιστικές ιδέες, από τις οποίες και διακρίνονται τα έργα του. Συμμετείχε στην [[Κρητική Επανάσταση (1897-1898)|επανάσταση της Κρήτης]] το [[1896]] ως εθελοντής και στον [[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897]] στη Θεσσαλία, επικεφαλής δικού του σώματος. Κατά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] έλαβε ενεργό μέρος στο [[Κίνημα της Εθνικής Άμυνας|κίνημα της Θεσσαλονίκης]]. Τότε και απώλεσε ολόκληρη την προικώα περιουσία του στην Αυστρία ([[1917]]) οπότε και αναγκάσθηκε να δουλέψει αναλαμβάνοντας το γραφείο λογοκρισίας παντός εντύπου και αλληλογραφίας, θέση που διατήρησε για λίγο χρόνο.
Στην ελληνική λογοτεχνία η πεζογραφία του Κ. Θεοτόκη είχε σημαντική προσφορά. Στα εκτενή διηγήματά του: ''[[Η Τιμή και το Χρήμα|Η τιμή και το χρήμα]]'', ''Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα'', ''Ο κατάδικος'' και ''[[Οι σκλάβοι στα δεσμά τους (μυθιστόρημα)|Οι σκλάβοι στα δεσμά τους]]'' διακρίνεται η δραματικότητα της αφήγησης και η ρεαλιστική απόδοση της ζωής σε μια ηθογραφική ατμόσφαιρα, που διαπνέεται και από φιλοσοφική διάθεση. Τα σύντομα διηγήματά του, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην αρχή στο περιοδικό ''Τέχνη'' του Κ. Χατζόπουλου και στον ''[[Νουμάς (περιοδικό)|Νουμά]]'', και που αργότερα κυκλοφόρησαν με τον τίτλο ''Κορφιάτικες ιστορίες'', αποδίδουν με απλότητα και λιτότητα την κερκυραϊκή ζωή της εποχής, με εικόνες αδρές και σκληρές. Γεγονός είναι ότι υπήρξε επηρεασμένος από τον [[Φρειδερίκος Νίτσε|Νίτσε]] από την πρώιμη περίοδο της συγγραφικής του δραστηριότητας, όταν έγραψε πεζογραφήματα όπως ''Το Πάθος'' (1899) και διηγήματα όπως το ''[[Πίστομα]]''. Στη ποιητική του συγγραφή κυριαρχούν οι μεταφράσεις του Σαίξπηρ που απέδωσε έμμετρα την ''[[Η Τρικυμία|Τρικυμία]]'', τον ''Μάκβεθ'', τον ''Βασιλιά Ληρ'' και τον ''Οθέλλο''. Επίσης μετέφρασε τα ''Γεωργικά'' του Βιργιλίου, τον ''Έρμαν και Δωροθέα'' του Γκαίτε, τον ''Φαίδωνα'' του Πλάτωνα, και από τη σανσκριτική τα: ''Σακούνταλα'', ''Μαλαβίκα'' και ''Αγνημίτρα''. Έγραψε επίσης και μερικά σονέτα που διακρίνονταν για τη λεπτότητα αισθήματος.
Ο Κ. Θεοτόκης γνωρίζοντας τον [[Σοσιαλισμός|σοσιαλισμό]], συμμετείχε επίσης στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Ομίλου και του Αλληλοβοηθητικού Εργατικού Συνδέσμου Κερκύρας (1910-1914), ενώ παράλληλα υποστήριξε το κίνημα για τη χειραφέτηση των γυναικών.
Πέθανε στην Κέρκυρα σε ηλικία 51 ετών, τον Ιούλιο του 1923, από καρκίνο.
==Εργογραφία==
|
