Ιωάννης Βουλπιώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 5:
Γεννήθηκε το [[1902]] στην [[Αθήνα]] και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Βουλπιώτη, αξιωματικού του ελληνικού [[Στρατός Ξηράς|Στρατού Ξηράς]] με καταγωγή από την [[Βούλπη Ευρυτανίας|Βούλπη]] της [[Ευρυτανία]]ς, και της Θάλιας Αγγελοπούλου - Αθανάτου, συγγενής του νομικού [[Θρασύβουλος Αγγελόπουλος - Αθάνατος|Θρασύβουλου Αγγελόπουλου - Αθανάτου]]. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από οικογένεια οπλαρχηγών και ήταν εγγονός του [[Δημήτριος Βουλπιώτης|Δημητρίου Βουλπιώτη]], βουλευτή και υπουργού Δικαιοσύνης και Παιδείας στις κυβερνήσεις του [[Χαρίλαος Τρικούπης|Χαριλάου Τρικούπη]].<ref>Βλ. {{cite journal|author=Παναγιώτης Μαυρέλης|title=Η Μπελ Επόκ της Πέμπτης Φάλαγγας: Βουλπιώτης, Χριστοφοράκος, Λογοθετόπουλος και η γερμανόφιλη “παροικία”|journal=Hot Doc History ''(ένθετο της εφημ. ''Hot Doc'', με αφιέρωμα: [http://www.documentonews.gr/article/iwannhs-boylpiwthsto-makry-xeri-toy-raix-sto-hotdoc-history-poy-kykloforei-thn-kyriakh-me-to-documento “Ιωάννης Βουλπιώτης: το μακρύ χέρι του Ράιχ”])''|issue=αρ. 14|date=28 Μαΐου 2017|page=σελ. 6}}</ref>
Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Α΄ Γυμνάσιο Αθηνών, όπου σύμφωνα με την κόρη του, Ιζαμπέλλα Παλάσκα, είχε καθηγητή τον [[Δημήτρης Γληνός|Δημήτρη Γληνό]].<ref>{{cite book|author=Ιζαμπέλλα Παλάσκα|title=Άγγελος ή δαίμονας: ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου …|pages=339-340|publisher=A.A. Λιβάνης|location=Αθήνα|isbn=987-960-14-2376-4|year=2012|others=[Μυθιστορηματική βιογραφία]}}</ref> Mετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, ο Βουλπιώτης εγκαταστάθηκε στο [[Μόναχο]], όπου σπούδασε φιλοσοφία και ψυχολογία, με καθηγητή τον [[Καρλ Γιουνγκ]], ενώ στη συνέχεια έλαβε και πτυχίο ηλεκτρονικής μηχανολογίας. Κατά την παραμονή του στη Γερμανία προσελήφθη ως στέλεχος του συγκροτήματος AEG - Siemens - Telefunken. Στη συνέχεια ανέλαβε το Ερευνητικό Τμήμα του συγκροτήματος, το οποίο και εκπροσωπούσε σε πολλές χώρες ως πληρεξούσιος διευθυντής. Εκπροσώπησε το συγκρότημα και έναντι του Ελληνικού Δημοσίου σε διάφορες συμβάσεις μεγάλων προμηθειών, όπως των τηλεφωνικών κέντρων και των ραδιοφωνικών εγκαταστάσεων.
Στην Κατοχή, ο Βουλπιώτης ανέλαβε τη γενική διεύθυνση της νεοϊδρυθείσας Ανώνυμου Ελληνικής Ραδιοφωνικής Εταιρείας (''ΑΕΡΕ'', που υπήρξε ο προπομπός του [[ΕΙΡ]] και της [[ΕΡΤ]]), την οποία μετέτρεψε σε προπαγανδιστικό όργανο του [[Τρίτο Ράιχ|Τρίτου Ράιχ]].<ref>Κουσουρής (2014), σελ. 60.</ref> Υπήρξε ένας από τους βασικούς
▲Στην Κατοχή, ο Βουλπιώτης ανέλαβε τη γενική διεύθυνση της νεοϊδρυθείσας Ανώνυμου Ελληνικής Ραδιοφωνικής Εταιρείας (''ΑΕΡΕ'', που υπήρξε ο προπομπός του [[ΕΙΡ]] και της [[ΕΡΤ]]), την οποία μετέτρεψε σε προπαγανδιστικό όργανο του [[Τρίτο Ράιχ|Τρίτου Ράιχ]].<ref>Κουσουρής (2014), σελ. 60.</ref> Υπήρξε ένας από τους βασικούς πρωτοστάτες για την ίδρυση των [[Τάγματα Ασφαλείας|Ταγμάτων Ασφαλείας]]. Μετά την [[Απελευθέρωση]] συνελλήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη ως δοσίλογος, αλλά αθωωθηκε και αφέθηκε ελεύθερος.
Πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 1999 στην Αθήνα.<ref name=Isabelle-379>Παλάσκα (2012), σελ. 379.</ref> Τον Σεπτέμβριο του 1940 είχε νυμφευθεί τη [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονικιά]] Έλεν Ευγενίδη.<ref>Παλάσκα (2012), σελ. 379· Μαυρέλης (2017), σελ. 8. Από την κόρη του Βουλπιώτη και της Ευγενίδη, Ιζαμπέλλα Παλάσκα, αναφέρεται ένας προγενέστερος γάμος του πατέρα της -στα μέσα της δεκαετίας του 1920- με «τη μικρότερη κόρη» (σελ. 12) του Γερμανού εργοδότη του, του [[Καρλ Φρίντριχ φον Ζήμενς]], η οποία -σύμφωνα πάντα με τη διήγηση της Παλάσκα- λεγόταν Χέρτα, με την οποία χώρισε τυπικά το 1938 και απέκτησαν μαζί μια κόρη ονόματι Αννίτα. Βλ. Παλάσκα (2012), σελ. 12 κ.εξ. και σελ. 379 («Μετά την πρώτη του Γερμανίδα γυναίκα …»)· πρβ. Μαυρέλης (2017), σελ. 7-8. Όπως επισημαίνεται από τον Μαυρέλη (2017), σελ. 8, τα βιογραφικά στοιχεία του Βουλπιώτη που παρέχονται από την κόρη του πρέπει να αντιμετωπίζονται «με όλες τις επιφυλάξεις».</ref>
Γραμμή 17 ⟶ 15 :
Την δεκαετία του 1950 ο Βουλπιώτης πρωταγωνίστησε στη διαμάχη μεταξύ Παπάγου - Μαρκεζίνη που οδήγησε στην αποχώρηση του δεύτερου από τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]]. Ειδικότερα, τον Νοέμβριο του 1954 η κυβέρνηση Παπάγου αποφάσισε να προχωρήσει στην προκήρυξη διεθνή διαγωνισμού για την προμήθεια τηλεφωνικού και ραδιοφωνικού εξοπλισμού, απόφαση για την οποία διαμαρτυρήθηκε έντονα ο Βουλπιώτης. Ισχυρίστηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση, δια του τότε υπουργού [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης|Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη]], είχε δεσμευθεί προς την εταιρεία Siemens. Μετά από παρασκηνιακές συναντήσεις και επικοινωνίες στις οποίες ο Βουλπιώτης υποστήριξε ότι με εντολή του Μαρκεζίνη είχε σταλεί στη Γερμανία προς ανεύρεση πιστώσεων (παρουσιάζοντας παράλληλα επιστολή του Μαρκεζίνη), με την οποία αναλάμβανε συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς τις γερμανικές εταιρείες.<ref name="Καραγεωργος"/> Επίσης, ισχυρίστηκε ότι ο Μαρκεζίνης και ο [[Αθανάσιος Καψάλης]], που ήταν υπουργός Οικονομικών, επιχείρησαν να τον αποτρέψουν απο την δημοσιοποίηση των επιστολών. Ο [[Αλέξανδρος Παπάγος]] δημοσιοποίησε το θέμα, προκαλώντας την αντίδραση του Μαρκεζίνη, ο οποίος διέψευσε τον Βουλπιώτη, ισχυριζόμενος -όπως και αποδείχτηκε- ότι η επιστολή που είχε παρουσιάσει δεν ήταν η υπογραφείσα, αλλά σχέδιο αυτής.<ref name="Καραγεωργος"/> Το όλο θέμα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύθηκε ένατι της γερμανικής πως θα τηρούσε τις υποχρεώσεις της.
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την Siemens, ο Βουλπιώτης φέρεται να προχώρησε σε υπερβολικές απαιτήσεις, με αποτέλεσμα οι [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής]] (υπουργός δημοσίων έργων) και [[Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου]] (υφυπουργός συγκοινωνιών) να τις. Μετά από αυτή την εξέλιξη, τον Αύγουστο του 1955, ο Βουλπιώτης απέστειλε επιστολή στον Παπάγο, με την οποία τον ενημέρωνε ότι ο Παπακωνσταντίνου του ζήτησε 100.000 δολάρια προκειμένου να υπογράψει τη σύμβαση. Ο Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε την κατηγορία, υπέβαλε την παραίτησή του -η οποία δεν έγινε
Στη δική που ακολούθησε της κατάθεσης της μήνυσης του Παπακωνσταντίνου, ο Βουλπιώτης καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμιση σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση. Το Εφετείο, στο οποίο προσέφυγε, επικύρωσε την καταδίκη, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στη φυλακή.<ref name="Καραγεωργος">Δημήτρης Καραγεώργος, ''Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956'', διδακτορική διατριβή, ΕΚΠΑ, Αθήνα 2015, σελ. 398-399, 426.</ref>
Γραμμή 25 ⟶ 23 :
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
* Νίκος Βατόπουλος, [http://www.kathimerini.gr/480437/article/politismos/arxeio-politismoy/aggelos-h-daimonas «Άγγελος ή δαίμονας»] [βιβλιοπαρουσίαση], ''[[Η Καθημερινή]]'' (10 Φεβρουαρίου 2013). Ανακτήθηκε στις 18-01-2018.
{{DEFAULTSORT:Βουλπιωτης Ιωαννης}}
| |||